อยากระบายความในอึดอัดใจมากไม่รู้จะทำยังไง เคยคุยกับแฟนก็บอกได้แค่ว่าอดทนอย่าไปสนใจแม่ เค้าเป็นคนกลางเขาลำบากใจ (แฟนผมมีแค่แม่กับพี่ชาย)

เริ่มเรื่องเลยครับผมกับแฟนคบกันมาได้ปีกว่าๆเกือบ2ปีผ่านทุกข์ผ่านสุขมาด้วยกันช่วยกันทำงานหาเงินมีความสุขดีมาตลอด ทางบ้านพ่อแม่ผมก็ทราบว่าเรา2คนอยู่ด้วยกันทางแม่แฟนก็ทราบ แต่ทางบ้านผมประสบปัญหาด้านการเงิน เลยไม่ได้คุยกันเรื่องแต่งเรื่องขออะไรมากมาย เพราะอยากให้ผ่านช่วงวิกฤต(โควิด19) แล้วจะคุยกันใหม่ทางแม่แฟนก็เข้าใจ แล้วที่โชคดีมากๆเลยทางบ้านผมไม่มายุ่งวุ่นวายอะไรกับผมและแฟนเลย

มาที่แม่แฟนผมเลย(ว่าที่แม่ยาย) ช่วงรู้จักกันใหม่ๆก็ยังคุยกันดีๆครับ(ทางโทรศัพท์) เป็นห่วงเป็นใยเวลาผมทำงาน คุยกันดีมากไม่เคยมีปัญหา ให้กำลังใจผมตลอด เพราะช่วงนั้นแฟนผมว่างงาน เหลือแต่ผมที่ยังทำงานอยู่+กับขับเดริเวอรี่ส่งของตอนเลิกงานอีก เหนื่อยนะแต่ก็พอได้กินได้อยู่สบายกัน2คนมีความสุขดี จนวันหนึ่งทางบ้านแฟนมีปัญหากับญาติๆแฟนก็เลยอยากให้แม่มาอยู่กรุงเทพด้วย และด้วยความที่แม่แฟนผมเคยเป็นแม่ครัวร้านอาหารมีฝีมือเคยมีร้านร่วมหุ้นกับญาติเขา แฟนก็เลยพาแม่มาอยู่ที่ร้านก่อน(เป็นร้านญาติของแม่แฟน) แฟนผมมีแผนว่าช่วงนี้จะยังไม่ทำงานอะไรจะทำอาหารขายกับแม่ที่นี้ ผมก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร เออออห่อหมกตามแฟนผมไปเพราะผมก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับแม่แฟน ความมันส์กำลังจะบังเกิดตอนนี้แหละครับ5555+ (หัวเราะทั้งน้ำตา) 

จนมาถึงวันที่แม่แฟนเดินทางมากรุงเทพ(จากภาคอีสาน) โดยเดินทางมากับรถของญาติเขานั้นแหละ แต่ไม่ฟรีนะครับ ทางญาติของแฟนขอค่าน้ำมันค่าจ้าง ในการมาส่งประมาณ เกือบ7พันบาท ผมเป็นคนจ่ายทั้งหมดเพื่อจะได้เดินทางไม่มีปัญหาเพราะแฟนผมก็ไม่ได้ทำงาน ก่อนแม่แฟนจะมาถึง2-3วันผมก็ไปต่อเติมร้านในส่วนห้องนอนของแม่แฟน เลิกงานก็ไปทำๆจนเสร็จจนพร้อมอยู่ 

วันแรกที่แม่แฟนกับญาติๆมาถึงแล้วเจอหน้าผมจริงๆครั้งแรก ทำให้ผมรู้สึกได้เลยว่าเริ่มไม่ค่อยดีแล้ว ตั้งแต่ปฏิกิริยา ท่าทาง คำพูดคำจาเหมือนไม่เอาผมเลยสักคน ไม่อยากรับไหว้ผมสักคนใช้ผมยกของว่าผมสาระพัดเรื่องที่จะนึกขึ้นมาได้ ผมก็ยังไม่คิดอะไรครับเขาอาจจะเหนื่อย ไหนจะมาขอค่าจ้างเพิ่มอีกผมก็ให้ไปแล้วผมก็ไมาค่อยได้คุยกับแม่แฟนอีกเลย วันแรกผ่านไปไม่มีอะไรหรือเพราะผมยังไม่คิดอะไร 

มาถึงวันที่เริ่มขายของกันที่ร้านญาติแฟน ปกติเวลาไปขายของผมจะไปช่วยแฟนได้เฉพาะเวลาเลิกงานผมทำงานเป็นกะเข้ากลางคืนออกกะมาผมก็มาช่วย (ทำงานวันล่ะ12ช.ม.) และมอเตอร์ไซด์มีคันเดียวเพราะรถแฟนผมพังก็เลยต้องให้แฟนขับรถมารับผมที่ทำงานแล้วก็จะเลยไปซื้อของที่ตลาดไปทำของขาย เพราะแม่ยังอยู่ที่ร้านไม่ได้มาอยู่ที่หอด้วยกัน เจอหน้ากันแต่ล่ะวันไม่เคยคุยกับผมดีๆเลยสักครั้งนานๆทีถึงจะคุยด้วย ด่าว่าผมทุกวันทั้งวันตำหนิผมทุกเรื่องที่ทำไม่ได้อย่างใจไม่ทำในแบบเขา ใช้ผมเยี่ยงทาสขับรถไปซื้อของที่แม่ลืมไปกลับวันล่ะหลายๆรอบ  ไม่เคยยิ้มแย้ม หรือเป็นห่วงอะไรผมเหมือนแต่ก่อนแล้ว ดูถูกผมบอกผมโง่ไม่ทันคนสาระพัดสาระเพ ไม่ตรงต่อเวลาพ่อแม่ไม่สั่งสอนบ้างรึไง กินข้าวก็แทบจะไม่ถามผมเลยแฟนผมต้องมาบอกจะตักข้าวให้ยังด่าไหนจะให้ผมลาออกงานประจำที่ผมทำบอกงานที่ผมทำไม่เจริญหรอก ทั้งที่ผมจบแค่ปวชเงินเดือน2หมื่นกว่าไม่รวมเดริเวอรี่เสริมที่ผมวิ่งอีกและเป็นช่วงโควิดระบาดรอบ2ด้วยเหมือนผมเป็นที่รองรับตีนรับมือเขาเลยทุกวันข้อย้ำว่าทุกวัน แต่ก็ยังไม่อะไรแม่แค่นี้ก็พอรู้แล้วใช่ไหมครับ55555+

จนผมทนไม่ไหวผมแต่ผมก็พูดอะไรไม่ได้มากแฟนก็บอกอย่าไปใส่ใจแม่เลยแม่ปากร้ายงั้นงี้มันเครียดเวลาเจอแบบนี้มันลำบากใจจะให่ทำยังไงให่ทิ้งแม่หรอ บลาๆๆๆ ผมก็โอเคไปแต่ผมไม่ค่อยพูดอะไรกับแม่แฟนแล้วมันหมดใจไปแล้วที่อยู่คือผมรักแฟนผมมากผมเลยไม่ค่อยอยากมีปัญหาสงสารแฟนผม 

และมาวันนึงก็เกิดปัญหาขึ้น แฟนกับแม่แฟนมีปัญหากับญาติที่เป็น(เจ้าของร้าน) จนแม่แฟนต้องกลับไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดเหมือนเดิม เพราะแม่แฟนต้องไปหาหมอตามนัด แล้วก็ต้องหาที่อยู่ในกรุงเทพใหม่เพราะไม่ได้อยู่ที่ร้านแล้ว เนื่องจากปัญหากับญาติเขาและที่หอผมกับแฟนห้องมันเล็กอยู่ได้แค่2คน ไหนจะมีหมาๆที่แม่เลี้ยงไว้อีก3ตัว ผมกับแฟนก็เลยย้ายไปอยู่ที่ใหม่ รอแม่กลับมา

ตอนนี้แม่แฟนมาอยู่ด้วยกันกับผมกับแฟนแล้วผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย อยู่ๆแม่แฟนก็มาทำดีกับผมไม่รู้เพราะอะไร ผมก็ไม่ค่อยมีอะไรจะคุยกับแม่มากนัก เพราะความรู้สึกมันเสียไปแล้วผมอึดอัดมากแล้วก็สับสนมากสรุปแล้วเขามองผมยังไงกันแน่  

หรือผมคิดมากไปผมกลัวครอบครัวผมแตกสลายมากเลยครับผมจะอยู่ยังไงไม่ให้ปัญหาแบบนั้นมันเกิดขึ้น ยังไงก็ขอบคุณที่มาอ่านครับ ใครมีคำแนะนำที่ทำให่สบายใจขึ้นก็ช่วยผมด้วยครับ🙏