เรื่องมันค้างคามานานตั้งแต่เราม.ต้นจนตอนนี้มหาลัยกำลังจะขึ้นปี3แล้วค่ะ
เรามีน้องสาวที่อายุห่างกัน13ปี น้องสาวเราชอบเข้ามาในห้องเรามารื้อของไปเล่น ไม่ว่าจะสมุด ดินสอปากกา หรือแม้แต่พวกเครื่องสำอางต่างๆ และเราก็รู้สึกหงุดหงิดโมโหทุกครั้งพอไปบ่นก็โดนพ่อแม่บอกว่าน้องยังเล็กอยู่น้องไม่รู้เรื่อง แต่สาเหตุมันก็เกิดมาจากการที่พ่อเราชอบไขกุญแจเจ้ามาในห้องเราช่วงเช้าเพื่อปิดแอร์แล้วก็จะชอบเปิดประตูอ้าไว้อย่างงั้นเลย เราก็ไม่เข้าใจหรือเพราะเราเป็นคนตื่นยากแล้วกลัวว่าจะไม่ตื่นหรอ ซึ่งช่วงเวลาที่พ่อเรามาไขห้องเราแล้วเขาก้อจะออกไปทำงานน้องเราก็จะชอบอาศัยจังหวะนั้นเข้ามารื้อของในห้องเอาไปเล่น ล่าสุดเมื่อ2อาทิตย์ที่ผ่านมาเรามีสอบออนไลน์เป็นข้อสอบที่ต้องเขียนใส่กระดาษแล้วถ่ายคำตอบส่งอาจารย์ เรามีเวลาเหลืออีก30นาทีเลยเตรียมของเพื่อที่จะสอบเเละเมื่อมาเช็คปรากฏว่าปากกาลบคำผิดมันหายไป เราเลยไปถามน้อง น้องมันก็อ้ำอึ้งไม่ตอบ แล้วพอแม่ถามเค้นน้องมันตอบว่าเอาไปเล่น เราเลยบอกให้ขึ้นมาบนก้องมาช่วยหาเพราะน้องมันไม่รู้ว่าเอาไปเล่นไว้ไหน แต่น้องเรามันไม่ยอมขึ้นมาช่วยหา แค่แกล้งเดินขึ้นบรรไดมาครึ่งทางแล้วก้อกลับลงไปบอกแม่ว่าหาแล้ว เรานี่คือแบบเห็นจะๆเลย เลยพยายามจูงน้องไปหาด้วยกันแต่น้องไม่ยอมไปแล้วมันก็เริ่มกรี๊ดโวยวายมั้งๆที่เราไม่ได้ตะคอกใส่หรือดึงแขนแรงเลย แม่เราก็เริ่มรำคาญเลยขว้างของใส่เรา เเล้วไปรื้อในลิ้นชักเก็บของของตัวเองเอาปากกาลบคำผิดอีกอันนึงขว้างมาใส่หน้าเรา แล้วบอกว่าเอาไปเลยรำคาญแล้วกัดกันอย่างกับหมา เราเลยพูดไปว่าถ้าแม่ไม่มัวฟังนิยายเสียงอยู่แม่ก็จะไม่รำคาญหรอก(ตอนนั้นแม่เปิดคอมฟังนิยายเสียงในยูทูปอยู่) แล้วแม่ก็โมโหจะเข้ามาฟาดเรา เราเลยวิ่งไปข้างบนกลับห้องตัวเองแล้วรีบปิดประตู(บอกเลยตอนนั้นยิ่งกว่าหนังแอ็คชั่นแบบกระโจนสไลด์เข้าห้องตัวเองแล้วปิดประตูล็อกห้องเอาตัวดันประตูไว้จังหวะสไลด์ตัวกระแทกพื้นจุกมากหายใจรัวเลย) แล้วแม่เราก็โมโหทุบประตูห้องเราอย่างรุนแรงบอกให้ออกมา พอเราไม่ออกนางก็เอากุญแจมาไขแต่เราฝืนดันประตูไว้ นางเลยเข้ามาไม่ได้ นางเลยเอาน้ำมาสาดหน้าประตูเเล้วน้ำก็ไหลเข้ามาในห้องเรา เเล้วเริ่มด่าเราซึ่งสำหรับเรามันเจ็บมาก ด่าเราว่าไอ้ลูกเลว, ลูกทรพี, ไอ้ลูกอกตัญญู บอกเลยว่าตอนนั้นเราน้ำตาไหลเลยมันเจ็บมากแต่ก็ยอมรับเพราะเราเป็นคนนิสัยไม่ยอมใคร ถ้าตัวเองไม่ผิดก็จะเถียงสุดฤทธิ์ต่อให้ในสายตาพ่อแม่จะมองว่าเราชอบเถียงก็ตาม ตอนนั้นมันเจ็บในอกจนพูดไม่ออกพอเเม่เราด่าจบก็เลิกพังประตูห้องเราแล้วก้อลงไปข้างล่าง ซึ่งเป็นเวลาเริ่มทำข้อสอบพอดีบอกเลยว่าตอนนั้นในหัวยังมีแต่คำด่าของแม่ ไม่มีสมาธิเลย พอจะเริ่มทำข้อสอบเลยลองใช้ปากกาลบคำผิดที่แม่ขว้างใส่มาก็ดันใช้ไม่ได้บีบยังไงก็ไม่ออกสุดท้ายในข้อสอบเรามีแต่รอยปากกาขีดทับเต็มไปหมด พอพ่อกลับมาบ้านก็ถามว่าทะเลาะอะไรกันเราเลยเล่าไปแต่ไม่ได้เล่าช่วงที่โดนแม่ด่า พ่อก็บอกว่าถึงกับสาดน้ำเลยหรอเราเลยบอกว่าใช่แต่พ่อก็ไม่ได้ตักเตือนน้องที่เป็นต้นเหตุของเรื่องเลยสักครั้งและมันเป็นอย่างงี้มาตลอด เราเองก็แอบน้อยใจนะ แล้วบอกว่าเราเป็นพี่ก็ยอมๆน้องมันบ้าง และล่าสุดน้องเราแอบเอาหมาขึ้นมาบนเตียงเเล้วหมามันฉี่ใส่ที่นอนเเล้วพอเรามาเปิดแอร์กลิ่นมันก็คลุ้งไปทั่ว ปกติหมาเราจะนอนห้องเดียวกับเราแต่นอนพื้นมีเบาะกับผ้าห่มให้ พอมันฉี่ก็จะฉี่ที่พื้นเราก็จะเช็ดทันที แต่พ่อเราที่เปิดห้องเรามาวันนี้ก็ว่าเราเเล้วพยายามสำรวจว่ามันไปฉี่ไว้ตรงไหนอีกรึเปล่าซึ่งมันไม่มีไงเพราะถ้าหมานอนพื้นเเล้วฉี่เราจะรีบเช็ดเลยไม่เคยมีปัญหา เเล้วบอกจะเอาหมาเราไปนอนห้องเดิมมัน(ห้องเดิมหมาเรามันมีท่อระบายน้ำด้วย ช่วงหลังๆมาท่อมันตันน้ำเอ่อล้นมาท่วมห้องนั้นไปเลยเวลาซักผ้าหรือคนในบ้านใช้น้ำเยอะๆ อีกอย่างหมาเรามันอายุมากแล้วแล้วก็ป่วยด้วยเวลาฉุกเฉินอะไรขึ้นมาเราจะได้สังเกตุอาการได้ หมาเรามันเป็นโรคหัวใจต้องกินขับน้ำตลอดซึ่งจะฉี่บ่อยเราก็คิดว่าไม่แปลกอะไรเพราะเป็นฤทธิ์ของยา)เราเลยรีบบอกว่าไม่ แล้วพยายามๆให้พ่อออกไปจากห้องเรา เพราะเริ่มหงุดหงิดที่เขาเข้ามาในห้องเราแล้วก็ไม่อยากทะเลาะด้วย แล้วก็กลายเป็นว่าดันประตูไปหนีบเท้าเขา เขาเลยโมโหมากเลย ทั้งๆที่เราก็บอกไปแล้วว่าน้องเราเอาหมาขึ้นมาบนเตียงแต่เขาก็ยังไม่เชื่อแล้วคิดว่ากลิ่นฉี่มาจากตรงอื่น แต่สุดท้ายพอรู้ว่ามาจากผ้าปูที่นอน(เราปูที่นอนชั้นชั้นล่างสุดเป็นผ้ากันน้ำชั้นบนเป็นผ้าปูธรรมดา)ก็บ่นว่าเดี๋ยวมันก็ซึมลงที่นอนแต่ผ้าปูที่นอนเรามันเป็นผ้าปูกันน้ำยังก็ไม่ซึม เขาก็เหมือนยังไม่ยอมก็บอกว่าพน.เอาผ้าไปซักด้วย(ยังไงก็ซักอยู่แล้วป่าวอ่ะ) แล้วก็โมโหเดินออกไปโดยที่ก็ไม่ได้ตักเตือนน้องเราเหมือนเคยแล้วก็ได้ยินเขาลงไปคุยกับแม่เรื่องเราชอบเถียงก้าวร้าวแต่เราก็รู้ดีต่อให้พูดอะไรไปเขาก็ไม่สนใจอยู่เพราะในสายตาของพ่อแม่ทุกครั้งเราเป็นลูกเลวที่ชอบเถียง ก้าวร้าว ชอบเสียงดัง
.
.
.
คำถาม1.? เรื่องห้องนี่เราจะเเก้ปัญหายังไงดีคะ เพราะต่อให้ล็อคห้องพ่อก็จะไขกุญแจเข้ามาอยู่ดีต่อให้วันนั้นเราไม่ได้เปิดแอร์นอนก็ตาม ขออภัยที่เขียนซะยาวยืดไหนๆก็เล่าเเล้วเลยระบายเลยละกัน มันใช่เเค่เรื่องความเป็นส่วนตัวเเต่เป็นของความเข้าใจในครอบครัวด้วย ตัวเราเองยอมรับว่าชอบเถียงพ่อแม่ เป็นคนที่ขี้เกียจช่วยทำงานบ้านแต่สุดท้ายก็ทำให้อยู๋ดี หงุดหงิดง่ายเวลาถ้าโดนจุดจะโมโหจนรู้สึกคุมอารมณ์ไม่อยู่เลนพยายามหลบเข้าห้องแต่สำหรับพ่อเราคือการหนีแล้วก้อจะชอบไขประตูเข้ามาด่าเราต่อถึงในห้อง(อันนี้คือช่วงมัธยมนะพอมหาลัยไม่ค่อยแล้วแต่มีบ้างที่หงุดหงิด)เราเองก็พยายามปล่อยๆพยายามทำหูหนวกเข้าไว้แต่ก็มีบ้างทีอดไม่ได้จนเถียงออกมาเหมือนคราวนี้
ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาตารางชีวิตเราเป็นแบบนี้
ตื่นมาพาหมาไปเดินเล่นตอนเช้าประมาณ9โมงแถวบ้านร่มอยู่เลยพาเดินสบาย พากินข้าวกินยา ทำความสะอาดบ้าน กวาดบ้านถูบ้าน ล้างจาน ทิ้งขยะ กรอกน้ำ ไปซื้อของตามลิสต์ที่คนในบ้านต้องการส่วนใหญ่ก็แทบจะเหมาเซเว่น พอช่วงบ่ายๆสอนน้องทำการบ้าน ซึ่งน้องก็ไม่ค่อยจะให้ความร่วมมือเท่าไหร่ งานบ้านทุกอย่างตอนนี้ตกมาเป็นที่เรา ส่วนเเม่เราแค่เข้าไปทำกับข้าวเเล้วก็นั่งทำงาน(เย็บผ้าแล้วฟังนิยายเสียงไปด้วยซึ่งเสียงมันก้อคือเสียงกูเกิ้ลอ่ะเปิดทั้งวัน)ซึ่งเรื่องงานบ้านเราไม่มีปัญหาหรอกแต่จะทะเลาะบ่อยก้อคือเรื่องน้องไม่ยอมทำการบ้านเเล้วเวลาไม่ได้ดั่งใจจะกรี๊ดเสียงดังจนแม่คิดว่าเราตีน้องเลยด่าเรากับเรื่องน้องเขามารื้อของในห้องเราแล้วเราหงุดหงิดนั่นแหละพอพ่อแม่มาโหมโรงก้อกลายเป็นทะเลาะกัน
เเละทุกครั้งหลังจากทะเลาะกันเรามักจะเก็บคำพูดที่พ่อแม่ด่าเเล้วเอามาร้องไห้คนเดียวในห้องทุกครั้ง เรารู้สึกว่าเริ่มเหนื่อยเเล้ว เราเคยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนแต่เพื่อนก็ทำได้แค่รับฟังอ่ะนะมันคงช่วยอะไรไม่ได้มาก บางทีก็รู้เหมือนตัวเองใกล้จะบ้าเข้าไปทุกวันเเล้ว
คำถาม2.? ใครเจอสถานการณ์เดียวกันมีวิธีจัดการกับอารมณ์ตัวเองบ้างคะ🙂
มีอาการหวงห้องนอนถือว่าผิดปกติมั้ยคะ
เรามีน้องสาวที่อายุห่างกัน13ปี น้องสาวเราชอบเข้ามาในห้องเรามารื้อของไปเล่น ไม่ว่าจะสมุด ดินสอปากกา หรือแม้แต่พวกเครื่องสำอางต่างๆ และเราก็รู้สึกหงุดหงิดโมโหทุกครั้งพอไปบ่นก็โดนพ่อแม่บอกว่าน้องยังเล็กอยู่น้องไม่รู้เรื่อง แต่สาเหตุมันก็เกิดมาจากการที่พ่อเราชอบไขกุญแจเจ้ามาในห้องเราช่วงเช้าเพื่อปิดแอร์แล้วก็จะชอบเปิดประตูอ้าไว้อย่างงั้นเลย เราก็ไม่เข้าใจหรือเพราะเราเป็นคนตื่นยากแล้วกลัวว่าจะไม่ตื่นหรอ ซึ่งช่วงเวลาที่พ่อเรามาไขห้องเราแล้วเขาก้อจะออกไปทำงานน้องเราก็จะชอบอาศัยจังหวะนั้นเข้ามารื้อของในห้องเอาไปเล่น ล่าสุดเมื่อ2อาทิตย์ที่ผ่านมาเรามีสอบออนไลน์เป็นข้อสอบที่ต้องเขียนใส่กระดาษแล้วถ่ายคำตอบส่งอาจารย์ เรามีเวลาเหลืออีก30นาทีเลยเตรียมของเพื่อที่จะสอบเเละเมื่อมาเช็คปรากฏว่าปากกาลบคำผิดมันหายไป เราเลยไปถามน้อง น้องมันก็อ้ำอึ้งไม่ตอบ แล้วพอแม่ถามเค้นน้องมันตอบว่าเอาไปเล่น เราเลยบอกให้ขึ้นมาบนก้องมาช่วยหาเพราะน้องมันไม่รู้ว่าเอาไปเล่นไว้ไหน แต่น้องเรามันไม่ยอมขึ้นมาช่วยหา แค่แกล้งเดินขึ้นบรรไดมาครึ่งทางแล้วก้อกลับลงไปบอกแม่ว่าหาแล้ว เรานี่คือแบบเห็นจะๆเลย เลยพยายามจูงน้องไปหาด้วยกันแต่น้องไม่ยอมไปแล้วมันก็เริ่มกรี๊ดโวยวายมั้งๆที่เราไม่ได้ตะคอกใส่หรือดึงแขนแรงเลย แม่เราก็เริ่มรำคาญเลยขว้างของใส่เรา เเล้วไปรื้อในลิ้นชักเก็บของของตัวเองเอาปากกาลบคำผิดอีกอันนึงขว้างมาใส่หน้าเรา แล้วบอกว่าเอาไปเลยรำคาญแล้วกัดกันอย่างกับหมา เราเลยพูดไปว่าถ้าแม่ไม่มัวฟังนิยายเสียงอยู่แม่ก็จะไม่รำคาญหรอก(ตอนนั้นแม่เปิดคอมฟังนิยายเสียงในยูทูปอยู่) แล้วแม่ก็โมโหจะเข้ามาฟาดเรา เราเลยวิ่งไปข้างบนกลับห้องตัวเองแล้วรีบปิดประตู(บอกเลยตอนนั้นยิ่งกว่าหนังแอ็คชั่นแบบกระโจนสไลด์เข้าห้องตัวเองแล้วปิดประตูล็อกห้องเอาตัวดันประตูไว้จังหวะสไลด์ตัวกระแทกพื้นจุกมากหายใจรัวเลย) แล้วแม่เราก็โมโหทุบประตูห้องเราอย่างรุนแรงบอกให้ออกมา พอเราไม่ออกนางก็เอากุญแจมาไขแต่เราฝืนดันประตูไว้ นางเลยเข้ามาไม่ได้ นางเลยเอาน้ำมาสาดหน้าประตูเเล้วน้ำก็ไหลเข้ามาในห้องเรา เเล้วเริ่มด่าเราซึ่งสำหรับเรามันเจ็บมาก ด่าเราว่าไอ้ลูกเลว, ลูกทรพี, ไอ้ลูกอกตัญญู บอกเลยว่าตอนนั้นเราน้ำตาไหลเลยมันเจ็บมากแต่ก็ยอมรับเพราะเราเป็นคนนิสัยไม่ยอมใคร ถ้าตัวเองไม่ผิดก็จะเถียงสุดฤทธิ์ต่อให้ในสายตาพ่อแม่จะมองว่าเราชอบเถียงก็ตาม ตอนนั้นมันเจ็บในอกจนพูดไม่ออกพอเเม่เราด่าจบก็เลิกพังประตูห้องเราแล้วก้อลงไปข้างล่าง ซึ่งเป็นเวลาเริ่มทำข้อสอบพอดีบอกเลยว่าตอนนั้นในหัวยังมีแต่คำด่าของแม่ ไม่มีสมาธิเลย พอจะเริ่มทำข้อสอบเลยลองใช้ปากกาลบคำผิดที่แม่ขว้างใส่มาก็ดันใช้ไม่ได้บีบยังไงก็ไม่ออกสุดท้ายในข้อสอบเรามีแต่รอยปากกาขีดทับเต็มไปหมด พอพ่อกลับมาบ้านก็ถามว่าทะเลาะอะไรกันเราเลยเล่าไปแต่ไม่ได้เล่าช่วงที่โดนแม่ด่า พ่อก็บอกว่าถึงกับสาดน้ำเลยหรอเราเลยบอกว่าใช่แต่พ่อก็ไม่ได้ตักเตือนน้องที่เป็นต้นเหตุของเรื่องเลยสักครั้งและมันเป็นอย่างงี้มาตลอด เราเองก็แอบน้อยใจนะ แล้วบอกว่าเราเป็นพี่ก็ยอมๆน้องมันบ้าง และล่าสุดน้องเราแอบเอาหมาขึ้นมาบนเตียงเเล้วหมามันฉี่ใส่ที่นอนเเล้วพอเรามาเปิดแอร์กลิ่นมันก็คลุ้งไปทั่ว ปกติหมาเราจะนอนห้องเดียวกับเราแต่นอนพื้นมีเบาะกับผ้าห่มให้ พอมันฉี่ก็จะฉี่ที่พื้นเราก็จะเช็ดทันที แต่พ่อเราที่เปิดห้องเรามาวันนี้ก็ว่าเราเเล้วพยายามสำรวจว่ามันไปฉี่ไว้ตรงไหนอีกรึเปล่าซึ่งมันไม่มีไงเพราะถ้าหมานอนพื้นเเล้วฉี่เราจะรีบเช็ดเลยไม่เคยมีปัญหา เเล้วบอกจะเอาหมาเราไปนอนห้องเดิมมัน(ห้องเดิมหมาเรามันมีท่อระบายน้ำด้วย ช่วงหลังๆมาท่อมันตันน้ำเอ่อล้นมาท่วมห้องนั้นไปเลยเวลาซักผ้าหรือคนในบ้านใช้น้ำเยอะๆ อีกอย่างหมาเรามันอายุมากแล้วแล้วก็ป่วยด้วยเวลาฉุกเฉินอะไรขึ้นมาเราจะได้สังเกตุอาการได้ หมาเรามันเป็นโรคหัวใจต้องกินขับน้ำตลอดซึ่งจะฉี่บ่อยเราก็คิดว่าไม่แปลกอะไรเพราะเป็นฤทธิ์ของยา)เราเลยรีบบอกว่าไม่ แล้วพยายามๆให้พ่อออกไปจากห้องเรา เพราะเริ่มหงุดหงิดที่เขาเข้ามาในห้องเราแล้วก็ไม่อยากทะเลาะด้วย แล้วก็กลายเป็นว่าดันประตูไปหนีบเท้าเขา เขาเลยโมโหมากเลย ทั้งๆที่เราก็บอกไปแล้วว่าน้องเราเอาหมาขึ้นมาบนเตียงแต่เขาก็ยังไม่เชื่อแล้วคิดว่ากลิ่นฉี่มาจากตรงอื่น แต่สุดท้ายพอรู้ว่ามาจากผ้าปูที่นอน(เราปูที่นอนชั้นชั้นล่างสุดเป็นผ้ากันน้ำชั้นบนเป็นผ้าปูธรรมดา)ก็บ่นว่าเดี๋ยวมันก็ซึมลงที่นอนแต่ผ้าปูที่นอนเรามันเป็นผ้าปูกันน้ำยังก็ไม่ซึม เขาก็เหมือนยังไม่ยอมก็บอกว่าพน.เอาผ้าไปซักด้วย(ยังไงก็ซักอยู่แล้วป่าวอ่ะ) แล้วก็โมโหเดินออกไปโดยที่ก็ไม่ได้ตักเตือนน้องเราเหมือนเคยแล้วก็ได้ยินเขาลงไปคุยกับแม่เรื่องเราชอบเถียงก้าวร้าวแต่เราก็รู้ดีต่อให้พูดอะไรไปเขาก็ไม่สนใจอยู่เพราะในสายตาของพ่อแม่ทุกครั้งเราเป็นลูกเลวที่ชอบเถียง ก้าวร้าว ชอบเสียงดัง
.
.
.
คำถาม1.? เรื่องห้องนี่เราจะเเก้ปัญหายังไงดีคะ เพราะต่อให้ล็อคห้องพ่อก็จะไขกุญแจเข้ามาอยู่ดีต่อให้วันนั้นเราไม่ได้เปิดแอร์นอนก็ตาม ขออภัยที่เขียนซะยาวยืดไหนๆก็เล่าเเล้วเลยระบายเลยละกัน มันใช่เเค่เรื่องความเป็นส่วนตัวเเต่เป็นของความเข้าใจในครอบครัวด้วย ตัวเราเองยอมรับว่าชอบเถียงพ่อแม่ เป็นคนที่ขี้เกียจช่วยทำงานบ้านแต่สุดท้ายก็ทำให้อยู๋ดี หงุดหงิดง่ายเวลาถ้าโดนจุดจะโมโหจนรู้สึกคุมอารมณ์ไม่อยู่เลนพยายามหลบเข้าห้องแต่สำหรับพ่อเราคือการหนีแล้วก้อจะชอบไขประตูเข้ามาด่าเราต่อถึงในห้อง(อันนี้คือช่วงมัธยมนะพอมหาลัยไม่ค่อยแล้วแต่มีบ้างที่หงุดหงิด)เราเองก็พยายามปล่อยๆพยายามทำหูหนวกเข้าไว้แต่ก็มีบ้างทีอดไม่ได้จนเถียงออกมาเหมือนคราวนี้
ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาตารางชีวิตเราเป็นแบบนี้
ตื่นมาพาหมาไปเดินเล่นตอนเช้าประมาณ9โมงแถวบ้านร่มอยู่เลยพาเดินสบาย พากินข้าวกินยา ทำความสะอาดบ้าน กวาดบ้านถูบ้าน ล้างจาน ทิ้งขยะ กรอกน้ำ ไปซื้อของตามลิสต์ที่คนในบ้านต้องการส่วนใหญ่ก็แทบจะเหมาเซเว่น พอช่วงบ่ายๆสอนน้องทำการบ้าน ซึ่งน้องก็ไม่ค่อยจะให้ความร่วมมือเท่าไหร่ งานบ้านทุกอย่างตอนนี้ตกมาเป็นที่เรา ส่วนเเม่เราแค่เข้าไปทำกับข้าวเเล้วก็นั่งทำงาน(เย็บผ้าแล้วฟังนิยายเสียงไปด้วยซึ่งเสียงมันก้อคือเสียงกูเกิ้ลอ่ะเปิดทั้งวัน)ซึ่งเรื่องงานบ้านเราไม่มีปัญหาหรอกแต่จะทะเลาะบ่อยก้อคือเรื่องน้องไม่ยอมทำการบ้านเเล้วเวลาไม่ได้ดั่งใจจะกรี๊ดเสียงดังจนแม่คิดว่าเราตีน้องเลยด่าเรากับเรื่องน้องเขามารื้อของในห้องเราแล้วเราหงุดหงิดนั่นแหละพอพ่อแม่มาโหมโรงก้อกลายเป็นทะเลาะกัน
เเละทุกครั้งหลังจากทะเลาะกันเรามักจะเก็บคำพูดที่พ่อแม่ด่าเเล้วเอามาร้องไห้คนเดียวในห้องทุกครั้ง เรารู้สึกว่าเริ่มเหนื่อยเเล้ว เราเคยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนแต่เพื่อนก็ทำได้แค่รับฟังอ่ะนะมันคงช่วยอะไรไม่ได้มาก บางทีก็รู้เหมือนตัวเองใกล้จะบ้าเข้าไปทุกวันเเล้ว
คำถาม2.? ใครเจอสถานการณ์เดียวกันมีวิธีจัดการกับอารมณ์ตัวเองบ้างคะ🙂