วันนี้ไปแอบอ่าน สาวๆคุยกันมาครับ 🤭

คุยเกี่ยวกับเรื่อง "แอบชอบ" สาวๆเค้าว่างี้..

"การที่มีคนที่แอบชอบ มีไว้ให้รู้สึกกรี๊ดกร๊าด​นิดนึงงี้ ทำให้มีสีสัน มันเหมือนการชอบดารา แต่เป็นคนที่จับต้องได้มากกว่า แค่นี้ก็พอใจแล้ว"

ประมาณ​ว่าไม่ต้องมีแฟนเป็นตัวเป็นตนหรอก แค่ได้แอบชอบก็กระชุ่มกระชวย​แล้ว (งูยยย😚)

ก็จริงนะครับ..

เวลาที่ผมแอบชอบใคร ในใจก็จะดี๊ด๊า ร่าเริง ลั้ลลา (ก็กรี๊ดกร๊าดแบบที่สาวๆเค้าว่าน่ะแหละ 555+)

แต่ถ้าได้มีแฟนจริงๆ แบบเป็นตัวเป็นตน มันก็ดูจะเข้าท่านะ..(งูยยย😚)

ได้กินด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน เป็นห่วงเป็นใยกัน ถามไถ่พูดคุยกัน ดูแลกัน ได้งุ๊งงิ๊งง๊องแง๊งแบบมีตัวตนกันจริงๆ ก็คงรู้สึกดีไปอีกแบบเนอะ ก็ฟิลแฟนอ่ะ(อันนี้ก็กรี๊ดกร๊าดเหมือนกันนะ 555+)

ดีทั้งสองแบบเลย แต่แบบไหนล่ะจะดีกว่ากัน?

คำถามมาาา!!

"ระหว่าง "แอบชอบ" กับ "มีแฟน" แบบไหนดีต่อใจมากกว่ากัน?" 🤔

คำถามนี้ถามเจาะไปที่ความรู้สึกนะครับ

แต่ละคนก็ต้องรู้สึกต่างๆกันอยู่แล้ว..

แบบว่าคนโสดก็อาจจะคิดว่า "มีแฟนต้องดีกว่าแน่ๆ" คนมีแฟนก็แบบ "ตอนแอบชอบดีกว่ากันเยอะ" (แบบว่า.. คนในอยากออกคนนอกอยากเข้า 555+😂😂)

สำหรับตัวผมเนี่ย..

ห่างเหินจากการมีแฟนมาหลายปี จนแทบจะลืมไปหมดแล้วครับ ว่าความรู้สึกเป็นยังไง ตอบไม่ได้จริงๆ 😅

ฝากทุกๆคนด้วยนะครับ 🙃