คือเราโดนบลูลี่ตั้งแต่ป.6 จนตอนนี้เราโดนบลูลี่มาตลอดเราหนีโดนการย้ายร.ร เมื่อปีที่แล้วเราโดนเพื่อนบลูลี่แบบไม่มีใครคุยด้วยเล่นด้วยเราก็อยู่ไม่ได้เลยตัดสินใจย้ายออกเลยต้องดรอปเรียน1ปีเต็มๆ สาเหตุเกิดจาก เะื่อนคิดว่าเราจะไปแย่งแฟนเขา ไอเราก็แบบงงว่าเราจะไปแย่งตอนไหน แล้วนางก็มาแซะมาด่าเราจนเราทนต่อไปไม่ไหวย้ายออกมาเรียนที่ใหม่ พอเริ่มต้นมาเรียนที่ใหม่ เรานึกว่าจะดีแต่กลับเหมือนเดิม เราโดนเหมือนเดิม สาเหตุเพราะผู้ชายที่เพื่อนเคยคุยทักมาหาเรา เราก็ตอบแค่พอเป็นพิธีแล้วเราก็ไม่ได้ตอบอีกเลย อีก1เรื่อง คือเพื่อคนนี้ ขอตั้งชื่อย่อว่าbbละกันbbชอบผู้ชายคนนึงในห้องเรียน นางก็คุยกันแหละ ตอนแรกเราไม่รู้จักผ.ชคนนี้ แค่รู้ว่าคุยกัน แล้วเวลาผ่านไปสักพักนางเลิกคุยเพราะเหมือนผ.ชจะไม่ตอบแชทนางเพราะไม่ได้ชอบ เหมือนผู้ชายลืมว่าตัวเองคุยกับนางอยู่ แล้วเวลาผ่านมานานมาก วันนั้นเรียนลูกเสือผ.ชที่เคยคุยกับนางbbก็มายืมผ้าพันคอเรา เราไม่ได้คิดอะไร ตอนนั้นเราก็รู้แค่ชื่อเขา เราไม่ได้คิดอะไรเลยเดินเอาไปให้ ต่างคนต่างมองหน้ากันยืนมองหน้ากันอยู่4-5วิ แล้วเราก็หันกลับมานั่งที่เรา เพื่อนในกลุ่มเราก็แซวเราก็เขินพอหลังจากวันนั้นเราเลยรู้สึกชอบแล้วก็จีบจนได้คบกัน8เดือน แต่ว่าตอนนี้เลิกไปแล้วนะคะ555 แล้วเราก็เพิ่งมารู้ว่านางbbและคนในกลุ่มไม่ขอบเราเรื่องนี้ เกลียดเรา เรื่องผู้ชาย เรื่องเราพูดมากชอบใส่แต่หูฟังเรามองว่ามันไร้สาระมาก เราผิดหรอคะ อันนี้เราอยากรู้จริงๆ เอาเราไปพูดกันสนุกปากแต่เราไม่สนุกด้วย เราเสียใจมากถึงกับนั่งร้องไห้ เอาเราไปนินทา ทั้งๆที่เราไม่เคยเอาเพื่อนมานั่งนินทาเลย เกลียดเราเพราะผู้ชายที่ตัวเองเคยคุยมาชอบเราคบกับเรา อันนี้เราผิดใช่ไหมคะ??? แล้วเราควรทำตัวยังไงกับสังคมแบบนี้ เราเจอมาตลอดเหมือนยิ่งหนีเรายิ่งเจอ