“บางคนเชื่อว่า คนเราจะเป็นแม่คนได้ ก็ต่อเมื่ออุ้มท้องและให้กำเนิดลูกด้วยตัวเอง แต่ผู้หญิงคนนั้น แค่อุ้มท้องเธอเท่านั้น เธอแค่มอบร่างกายให้กับเด็กคนนั้น แต่เธอไม่ใช่แม่” กล่าวโดย Cha Yeong Shin 



เป็นซีรีส์ที่รีเมคมาจากต้นฉบับของญี่ปุ่น Mother 2010 พอได้ลองดูต้นฉบับแล้ว แล้วนำมาเทียบกับของเกาหลี บอกเลยว่า เวอร์ชั่นเกาหลีทำได้ดีกว่าจริงๆ ทั้งในเรื่องการดำเนินเรื่อง การนำเสนอ ปมเรื่องราวต่างๆ ที่ขยายคำว่า “แม่” ออกมาได้กว้างมากขึ้น ที่สำคัญเลยคือความ Drama ที่เกาหลีทำออกมาให้คนดูได้อิน น้ำตาไหลไปตามๆกัน สำหรับในเวอร์ชั่นเกาหลีนี้ การันตีด้วยรางวัล Best Drama 54th Baeksang Arts Awards และ นักแสดงเด็กอย่าง Heo Yool ได้รางวัล Best New Actress ต้องบอกว่าคู่ควรทั้ง 2 รางวัลเลย 



เรื่องย่อ : นักวิจัยนก คังซูจิน (รับบทโดย Lee Bo Young) ได้มาเป็นคุณครูชั่วคราวที่โรงเรียนประถมแห่งหนึ่ง และได้พบกับ คิมฮเยนา เด็กคนหนึ่งที่เนื้อตัวมอมแมม และไม่เป็นที่ชอบพอของเพื่อนๆ (รับบทโดย Heo Yool) คังซูจิน มักจะเจอ คิมฮเยนา เดินเล่นตามถนนคนเดียวในตอนดึกๆ ทั้งๆที่ปกติแล้วเด็กๆน่าจะอยู่ในบ้านกับครอบครัว แต่วันหนึ่ง คังซูจินได้พบว่า ตามตัวของคิมฮเยนา มีลอยฟกช้ำและสงสัยว่า เหมือนถูกทำร้ายร่างกาย คังซูจินได้ตามคุณครูอีกคนไปดูสภาพความเป็นอยู่ที่บ้านของคิมฮเยนา แต่เหมือนมีอะไรที่ปิดบังซ่อนอยู่จาก ตัวคิมฮเยนาเอง และแม่ของเธอ ไหนจะมีผู้ชายที่ดูลับๆล่อๆในบ้านของเธออีก แต่ก็ไม่ได้มีอะไรให้เปลี่ยนแปลง คุณครูและตำรวจไม่สามารถทำอะไรได้ หลังจากนั้น คิมฮเยนา ได้มาเล่นที่บ้านของคังซูจิน และได้ทำสมุดบันทึกตกไว้ คังซูจิน มาเจอเข้าก็เลยว่าจะเอาไปคืน แต่พอไปถึงที่บ้าน กลับพบ คิมฮเยนาถูกทิ้งไว้ในถุงขยะที่กองอยู่หน้าบ้าน ตั้งแต่ตอนนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะพาเด็กคนนี้ไปให้ไกลจากที่นี่



การดำเนินเรื่องตั้งแต่ EP แรกก็ถือว่าทำให้น่าติดตามแล้ว จากนั้นระดับความพีคของเรื่องจะคอยๆเพิ่มขึ้นทีละนิดๆไปเรื่อยๆ ไม่มีช่วงไหนที่ทำให้น่าเบื่อเลย ทำให้คนดูคอยลุ้น ติดตาม และปมต่างๆของเรื่องว่า ทำไมตัวละครจึงทำแบบนี้ จะค่อยๆคลายออกมาให้เราได้เข้าใจกันในที่สุด ส่วนหนึ่งที่ชอบเรื่องนี้มาก เพราะไม่เคยดูเรื่องไหนแล้วอินหนักจน ร้องไห้ น้ำตาไหล ได้มากเท่าเรื่องนี้มาก่อน ต้องขอบคุณคนเขียนบท ผู้กำกับ และนักแสดงที่ทำซีรีส์เรื่องนี้ออกมาได้ยอดเยี่ยมจนเข้าไปอยู่ในใจเลย เพลงประกอบของเรื่องนี้ก็สำคัญไม่แพ้กัน เพราะทั้ง 4 เพลง To you, Next to you, Go with me และ Kind of love ทำให้ส่วนผสมของเรื่องลงตัวสุดๆ จังหวะที่พยายามบิ้วอารมณ์คนดูแล้วใส่เพลงประกอบเข้ามาถือว่าลงตัวสุดๆ 

ในส่วนของเนื้อเรื่องที่ฉบับเกาหลีได้ขยายเพิ่มขึ้นมาได้อย่างน่าสนใจ จากต้นฉบับของญี่ปุ่นที่มีแค่ 11 ตอน แต่ของเกาหลีมีทั้งหมด 16 ตอน ชอบการขยายความคำว่าแม่ ได้กว้างขึ้น มากขึ้น เราจะสังเกตได้เลยว่า ทุกตัวละครจะมีปมเรื่องแม่ของตัวเองทั้งนั้น “ทุกคนมีแม่ แต่ใช่ว่าแม่ทุกคนจะเลี้ยงลูกมาได้อย่างดี” ตรงนี้ถือว่าทำออกมาได้ดีมาก ผูกปมแม่ของแต่ละตัวละครได้อย่างลงตัว ทุกอย่างมีที่มาที่ไป และมีความเชื่อมโยงซึ่งกันและกัน และอีกอย่างที่เราได้เห็นจากซีรีส์เรื่องนี้ก็คือ การก้าวข้าม การเติบโตของตัวละคร ไม่ว่าจะเจอเรื่องร้ายๆ เรื่องแย่ๆมามากแค่ไหน ก็ยังคงก้าวเดินต่อไป มันเหมือนกับว่า ขอแค่มีเธออยู่เคียงข้าง ไม่ว่าอุปสรรคอะไรผ่านเข้ามา เราก็ฝ่าฟันกันไปได้ทั้งนั้น 

และสุดท้าย สิ่งหนึ่งที่เราได้ข้อคิดจากซีรีส์เรื่องนี้เลยก็คือ ปัญหาการทารุณกรรมเด็ก ปัญหาการใช้ความรุนแรงในครอบครัว ถ้าเราลองดูดีๆแล้ว มันไม่ได้เกินเลยไปจากชีวิตจริงเลย เราจะเห็นได้ตามข่าวหน้าหนังสือพิมพ์ ข่าวรายวันทั่วไป ซึ่งซีรีส์เรื่องนี้ได้สะท้อนมันออกมาให้เราได้ตระหนักในปัญหานี้ ถึงแม้จะมีกฎหมายคุ้มครองเด็กอยู่ แต่ก็ยังมีช่องว่างที่เป็นปัญหาในการเข้าช่วยเด็กได้อย่างทันท่วงทีอยู่ 
ขอทิ้ง Quote ที่ชอบของเรื่องนี้ไว้ ในตอนที่ ยุนบ๊ก (คิมฮเยนา) ได้อธิบายถึงแม่ตัวเอง
“เด็กไม่ควรสูญสิ้นความหวัง ถึงแม้จะถูกแม่ทอดทิ้ง แม่อยากให้หนูรู้ว่าเด็กคนนี้ก็ยังสามารถเป็นแม่คนได้”
ขอบคุณทุกท่านล่วงหน้าที่เข้ามาอ่านครับ เป็นซีรีส์ที่อยากให้ทุกคนได้ดูจริงๆ มันควรค่าแก่การดูมากๆ มันจรรโลงใจได้อย่างที่สุดจริงๆ