ผมเป็นชายแท้ อายุ 21 เพิ่งขึ้นปี 4 ม.เอกชนแห่งหนึ่ง ผมเป็นคนที่เป็นลักษณะ Bambivert (ชอบเข้าสังคมและชอบอยู่คนเดียวในบางครั้ง) ผมเป็นผู้ชายทั่วไปที่ชอบการอ่านหนังสือมาก โดยเฉพาะหนังสือเกี่ยวกับการพัฒนาตัวเอง/ธุรกิจ/การลงทุนและอ่าน Content ตาม Blcoker ตาม Platfrom ต่างๆ เพื่อเรียนรู้วิธีและแนวทางในการต่อยอดรายได้ให้กับตัวเองในอนาคต และก็เรียนไปด้วย เคยทำธุรกิจเครือข่ายไปด้วย รวมถึงเข้าชมรมอาสาต่างๆ ซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่ผมทำแล้วก็มีความสุขดี

แต่ในช่วงเวลาว่างๆในช่วงวันหยุดปิดเทอม(ในช่วง Covid-19 ระบาดในปี 64) สิ่งที่ผมมักจะทำเป็นประจำก็คือ อ่านหนังสือ อ่านข่าว อ่านบทความธุรกิจ และลงทุนในตราสารทุน(หุ้น) ทำให้ผมมักจะต้องคิดเกี่ยวกับการลงทุน ผลประกอบการบริษัท กราฟหุ้น ๆลๆ และช่วงเช้า-บ่ายและจะอ่านข่าวไปด้วยควบคู่กัน และในเวลาออกกำลังกาย ก็จะชอบฟังข่าวและอ่านทบความเกี่ยวกับหุ้นและธุรกิจในโทรศัพท์ไปด้วยอีกที(เรียกได้ว่าเป็นคนเสพติดข่าวพวกนี้มากๆ ต่องอ่านทุกวัน หยุดอ่านซักวันไม่ได้เลย) ซึ่งเป็นแบบนี้มาประมาณ 1 ปีกว่าๆเกือบ 2 ปีได้แล้ว เพราะช่วง Covid-19 ออกจากบ้านไม่ได้ ต้องเรียน Online อย่างเดียว นานๆทีจะได้ออกจากบ้านบ้าง ได้แอบไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง เพราะอยู่บ้านนานๆแล้วเครียดมาก

พออ่านตรงนี้ แต่ละคนคงคิดใช่ไหมครับว่ามันก็เป็นเรื่องปกติ แต่จริงๆแล้ว ที่ผมทำแบบนี้ก็เพราะต้องการลืมปมด้อยความรักในใจ เพราะในทุกๆวันที่ผมว่างจากกิจกรรมประจำวันแล้ว สิ่งที่ผมจะนึกขึ้นมาในหัวทุกนาทีเลยก็คือ เมื่อไหร่เราจะได้มีแฟนและมีความรักซะที ที่ผ่านมาในวัยเรียน เราไม่เคยได้มีความรักกับเขาซะทีซึ่งความคิดนี้ มันวนเวียนมา 4 ปีกว่าๆแล้ว

และความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับผมก็คือ
1.รู้สึกเหมือนตัวเองไร้ค่า ที่ตัวเองเป็นคนหน้าตาคมเข้ม ผิวสีน้ำผึ้ง ไม่ได้หน้าตาขาวตี๊หน้าตาดีเหมือนคนอื่น แล้วรู้สึกสงสารคนอื่นด้วย ที่ต้องเจอชะตากรรมเดียวกันที่ไม่มีผู้หญิงที่หน้าตาน่ารักๆ หุ่นดีๆ ขาวๆ มาชอบ เพราะ ผญ ไทยส่วนใหญ่กว่า 90% เห่อผู้ชายขาวตี้หมด
2.สร้างจินตนาการถึงคนที่ชอบตลอดเวลา โดยในขณะที่ผมอยู่ในห้องคนเดียว ผมจะพูดคนเดียว และแสดงกริยาท่าทางเหมือนคนที่กำลังมุ้งมิ้งกับแฟนตลอดเวลาทุกวัน เหมือนกับว่าเขามาอยู่กับเราจริงๆ
3.เวลาเห็นคนหน้าตาน่ารักๆ ใจเรามันจะรู้สึกไร้คุณค่าตลอดเวลา อารมณ์แบบ ข้อ 1 เลย

และวิธีที่ผมแก้ก็คือ
1.คุย Tinder และ App ฟาคู่กับ ผญ คนอื่นหลายๆคน แต่เบื่อมากที่ต้องเจอกะเทย และต้องมานั่งทักคำว่า "สวัสดีครับ" "ทำไรอยู่หรอครับ" และ Pattrn ประโยคซ้ำๆ
2.เข้าไปจีบใครก็ไม่ได้เลย เพราะในคณะผมเป็นพวกลูกคุณหนูคุณนาย ยิ่งยโสอีโก้สูงเยอะ เข้าหายาก
3.พอเจอ 2 ข้อนี้ก็รู้สึกชีวิตตัวเองยิ่งไร้ค่าไปอีก ก็เลยเข้า Youtube กับ Google แล้วพิมพ์คำว่า "โสดอย่างไรให้สุข" และคนที่อวยความโสดดีนักดีหนาแบบกระหน่ำ ทั้งเรื่องไม่ต้องเปลืองเงินเยอะ เรื่องความอิสระ เรื่องปัญหาทะเลาะกัน และสารพัดเรื่องที่หยิบยกมาเพื่อให้เราโสดตลอดไป แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรผมได้เลย

สุดท้าย ผมกลายเป็นคนที่ปรึกษาใครไม่ได้เลย อยากมีแฟนก็มีไม่ได้เพราะไปที่ไหนก็ไม่มีใครเปิดใจให้เรา ไม่สนใจไม่รักเรา พออยากได้กำลังใจก็มาเจอคนที่อวยความโสดว่าดีนักดัหนาจนรู้สึกได้เลยว่าเขาไม่ได้เข้าใจความรู้สึกเราเลย สุดท้ายมันก็ Dead Lock มืด 8 ด้านจริงๆครับ อยากมีความรักกับใครซักคนมากๆ แต่มันก็ไม่มีโอกาสซักที มาเจอพวกให้กำลังใจอวยความโสดก็ยิ่งแย่ไปอีก

มีใครอยู่ในสภาวะ Dead Lock แบบผมบ้างไหมครับ?