เริ่มแรกผมเป็นเกย์​ แต่ไม่แสดงออกครับ​ แน่นอนว่าไม่มีใครอยากเป็นแบบนี้​ ทั้งชีวิตก็เคยมีฉุดคิดความเป็นชายขึ้นมาบ้าง​ อยากแต่งงานมีลูก​ การสร้างครอลครัวที่อบอุ่น​ แต่ผมว่าไม่ดีกว่า​ ความคิดนั้นมีแค่​ 0.5%เองครับ​

เริ่มดีกว่าครับ​ ผมเช่าห้องอยู่คนเดียว​ พ่อแม่ไม่สนิท​ ไม่มีเวลาเข้าสังคม​ ไม่มีเพื่อน​ (ไม่มีประสบการณ์สังคม​ในวัยนี้)​
อายุ24 เรียนมหา'ลัย​จะขึ้นปี3 (ภาคปกติ)​ กู้เงินจ่ายค่าเทอม

การใช้ชีวิตของผมมักแย่​บ้าง​ ดีบ้าง​ อยู่คนเดียว​ คิดและทำเองคนเดียว​ ก็ต้องมักจะแย่เสมอ​ ตัวผมก็ไม่ได้เก่งไปทุกอย่าง​

สิ่งที่ขาดคือคนรักหรือเปล่า​ เรื่องนี้ผมก็มีคนคุยบ้างครับ​

คนนี้อยู่ไกลถึง​ เวเนซุเอลา​ เราคุยกันนานเกือบปี​ โทรคุย​ คอล แลกเฟสบุ๊ค​ มีทะเลาะหึงกันต่างๆ​ ทางออนไลน์​ จนเขามีจุดให้คิดขึ้นมาว่า เรายากที่จะเจอกัน​ เราไม่คุยกันสักพัก​ แต่จนถึงวันนี้ก็ยังคุยกันแบบ​ แค่ข้อความ​ เท่านั้น​ รู้สึกโอเคมากครับ​ แต่ระยะทาง​ไกล​ น่าจะต้องรอเวลาอะไรสักอย่าง​ก่อน

ต่อจากคนเวเน​ คนนี้อายุ30กว่า​ สายธรรมมะครับ​ ชอบทำบุญ​เข้าวัด หรือเข้าเทศกาล​ต่างๆ​ ไหว้ศาลจีน​ คือพี่เขาทักผมมาเพราะชอบรูปหน้าปก​ ผมยอมรับว่า​ ใครที่เข้ามาผมทุ่มเทเต็มที่​ พี่เขาบอกผมว่า​ แอบชอบ​ ก็คุยกัน2-3เดือน​ จนได้เจอกัน​ สรุปมีอะไรกัน​ แต่ลักษณะ​ของเขาเมื่อเจอกันในห้อง​ ไม่ได้สนใจ​ผมเลย​ เหมือนไม่ชอบผมมาก​ พอเช้าส่งผมกลับ​ พี่เขาบอกว่า​ สไตล์​ของเราเข้ากันไม่ได้​ สรุปอกหักครับ​ แต่ไม่แย่

ต่อจากคนอายุ30กว่า
คนนี้ไม่เคยเจอกันครับ​ อายุเท่ากันเลย คุยกันทางคอล​ โทร​ คนนี้ดีมากครับ​ โทรคุยกันได้ตลอดเวลา​ 24​ ชมได้​ ถ้าไม่มีธุระไปไหน​ ทำงานหน้าคอมพิวเตอร์​เหมือนกันครับ​ ก็คุยกันมานาน2-3เดือน​ มีวันนึงผมรู้สึกว่า​ ทำไมอยู่ๆ​ เริ่มแปลกๆ​ ผมไม่อยากคุย​ ซึ่งแน่นอนผมมีความรักให้แน่ๆ​ หรือเพราะไม่ได้เจอตัวจริงหรือเปล่า​
ก็อยู่ๆก็เลิกคุยกันไป​ นานๆทักกันทีต่อมาจนไม่ทักกันเลย

ต่อจากคนอายุเท่ากัน​
คนนี้เจอกันใน​tiktok​ครับ​ ต่างกันกดหัวใจ​รัวๆ​ เริ่มคุยกันมาถึงตอนนี้นะครับ​ น่าจะเดือนนึงครับ​
อายุ​38 เขาดูรวยนะครับ​ ระดับกลางๆ​ มีธุรกิจร้านต่างๆ​ ผมเองก็หวังว่าจะมีชีวิตดีขึ้น​ แต่อีกใจก็อย่าเลย​ เราสร้างมันเองดีกว่า​ หรืออยู่แบบของเรา​ ดูเหมือนติดแม่​มากครับ​ นอนกับเเม่​ และระหว่างที่ผมคุยกันเนี่ย​ ไม่เคยโทรคุยกันนานเกิน​ 10  นาทีเลยครับ​ หรือไม่ถึงเลยครับ​ หรือบางวันไม่ได้โทรคุยเลย​ และ​ แชทข้อความ​ ทำอะไรอยู่​​ คิดถึง​นะ​ นอยก่อนนะ​ ฝันดีนะ​ และอื่นๆเล็กน้อย​ คือสรุปสั้นๆคือ​ ไม่เคยเปิดใจคุยกันเรื่องต่างๆในชีวิตที่อยากจะคุยเลยครับ​ เข้าใจใช่ไหมครับ​ คนที่จะเริ่มรักกัน​ มันต้องรู้เรื่องหรือเล่าเรื่องต่างๆ​ ให้กันฟัง​ ถึงจะเริ่มสนิมกัน​ หรือไม่ว่างจริง​ เพราะเขายุ่งกับการทำธุรกิจ​ร้านอาหาร​ กาแฟต่างๆ​ มีไปเรียนทำกาแฟ​ มีการเดินทางไปดูงานสวนผลไม้​ การทำอาหาร​ หลายอย่าง​ การไปทำบุญ​ การดูแลแม่​
(หรือผมยังเด็ก​ ยังคิดไม่ทันคนวัยนั้นหรือเปล่า​ ผมเองก็ไม่ได้แย่อะไรนะ​ ผมรีบหรือเขาเรื่อยๆ)​ ขนาดผมพิมข้อความยาวๆ​ เปิดใจเรื่องที่อยากคุย​ ส่งไปนะ​ ไม่สนใจ​เลย​ เปลี่ยนเรื่องคุยด้วยครับ​ หรือผมเข้าไม่ถึงครับ​ haha แต่ยังไงก็คุยเรื่อยๆนะ​ ผมไม่รีบละ เพราะคิดว่าตัวผมเองยังไม่พร้อมแน่นอนครับ​ กับการใช้ชีวิตคู่​ ทำงานกับเรียนอีกต่างหาก​

ผมควรจะหยุดเรื่องนี้ดีไหมครับ​ แต่ในใจผมคิดมากว่า​ ถ้าเกิดผมมีปัญหา​จะให้ใครช่วย​ เพราะพ่อแม่ก็ไม่กล้า​ แทบจะเกลียดกันด้วยซ้ำครับ​ นี่ตือวาเหตุที่ผมอยากมีคนข้างๆหรือเปล่า?

บางคำผมอาจจะสื่อไม่หมดนะครับ​ ขออภัย​ ใครพอจะมีข้อคิดเห็นเรื่องไหนบ้างครับ​ รับฟังครับ​ คุณเป็นเหมือนครู