ใครเคยเป็นบ้างคะ?
แบบคอยให้คำปรึกษาเพื่อนได้ ให้กำลังใจเพื่อน ให้เพื่อนคิดบวก รับฟังปัญหาของเพื่อนทุกวัน แต่ไม่สามารถจัดการกับความคิดของตัวเองได้
อย่าง จขกท. ในข่วง 2 ปีหลัง มีความท้อแท้ หมดไฟในการใช้ชีวิตมากๆ ถ้าไม่สงสารพ่อแม่ที่เลี้ยงดูมาและท่านก็คงหวังจะพึ่งเรายามท่านแก่เฒ่า เราก็อยากจบชีวิตไว้ที่วัย 30 ปีนี้ เพราะรู้สึกโลกนี้มันไม่น่าอยู่อีกแล้วสำหรับเรา
ทุกวันนี้ได้แต่ใช้ชีวิตแบบรอวันตาย เราไม่อยากจบชีวิตตัวเองโดยการฆ่าตัวตายนะ เพราะพ่อแม่คงเสียใจมากๆ แต่ถ้าตายแบบหมดอายุขัยไปเองเราคิดว่าพ่อแม่อาจจะเสียใจแต่เขาจะเข้าใจได้ว่ามันเป็นธรรมชาติของชีวิต (สำหรับเราชีวิตมีห่วงเส้นใหญ่ก็พ่อแม่นี่แหละ เราคงติดหนี้เขาไว้ชีวิตนี้เลยต้องอยู่ใช้หนี้ชีวิตเขา)
ทุกวันนี้จะมีเพื่อนคนหนึ่งมาคอยระบายเรื่องชีวิตการงาน เพื่อนคนนี้ก็มีความคิดไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว แต่ยังเป็นห่วงพ่อแม่ เราก็ได้แต่ให้กำลังใจ พูดให้เพื่อนคิดบวก มีกำลังใจในการสู้กับงาน ให้ใช้ชีวิตต่อไป
แต่กับตัวเองอยากจบชีวิตทุกวัน ทำไมเราไม่สามารถเอาคำพูดที่เราบอกเพื่อนมาเยี่ยวยาความคิดตัวเองได้เลย พยายามบอกตัวเองตลอดว่าบอกเพื่อนแล้วตัวเองต้องทำให้ได้ แต่สุดท้ายจนทุกวันนี้ก็ทำไม่ได้ เราไม่รู้จะทำยังไงกับตัวเองดี จึงจะอยากมีความคิดอยากมีชีวิตต่อไปนานๆ เคยพยายามทำแบบที่เคยอ่านๆ มาว่าให้มองคนที่ลำบากเขายังอยากมีชีวิตอยู่ต่อเลย แต่ใจเราก็จะค้านตลอดว่าก็เราไม่ได้เสียดายอะไรกับชีวิตนี้แล้วไม่ได้อยากอยู่ต่อแล้ว
หลายครั้งที่เคยคิดว่าอยากให้ตอนเช้าไม่ต้องตื่นขึ้นมาอยากหลับแล้วตายไปเลย หรือขอให้เจ็บแบบน็อคตายไปทันทีทันใดเลยก็มี
นี่คงเป็นดังที่เขาว่าคนอยากตายไม่ได้ตายคนอยากอยู่ไม่ได้อยู่