พ่อกับแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เราอายุ 8 เดือนค่ะ ส่วนใหญ่เราจะอยู่กับแม่ พ่อจะมารับไปอยู่ด้วยแค่ประมาณ 1-2 วัน/เดือนค่ะ เวลาที่พ่อให้อะไรมาก็จะมีความหมายกับเรามากเป็นพิเศษ ถึงจะไม่ใช่ของที่ราคาแพง แต่มันมีค่าทางจิตใจมากๆ สิ่งที่แม่เราทำก็คือ
-ครอบครัวพ่อเราเป็นคนต่างชาติค่ะ ย่าจะมาหาเรา 1 ครั้งใน 5 ปี เวลาย่ามาหาก็จะซื้อของจากประเทศเขามาให้ ตอน 6 ขวบ ย่าซื้อผ่าห่อกับเสื้อผ้ามาให้เรา เราใช้ผ้าห่มผืนนั้นมาจนถึงอายุ 18 จนขาดและเย็บใหม่ไปไม่รู้กี่รอบ อยู่มาวันนึงแม่เราก็เอาผ้าห่มเราไปทิ้ง เสื้อผ้าที่ย่าซื้อให้ก็เอาไปให้คนอื่น
-เมื่ออายุ 7 ขวบ เราได้เปียโนจากพ่อเป็นของขัวญวันเกิดค่ะ เราเห่อมากในช่วงเดือนแรก หลังจากนั้นเราก็เล่นเปียโนน้อยลง แม่เราเห็นว่าเราไม่ค่อยเล่นแล้วก็เลยเอาไปขายให้โบสถ์แห่งหนึ่งโดยไม่บอกเราสักคำ
-มีอยู่วันนึงญาติแม่เรามาเยี่ยมจากต่างจังหวัด แม่เราไปค้นเสื้อผ้าในตู้เรา แล้วเอาเสื้อผ้าของเราให้ญาติไปเกือบครึ่งตู้ค่ะ กางเกงที่เพิ่งซื้อมายังไม่เคยใส่ก็เอาไปให้ญาติด้วย
-บ้านเราเลี้ยงแมวอยู่ตัวหนึ่ง เราซื้อบ้านแมวมาให้มัน แต่แมวเราไม่เข้าไปนอนในบ้านเลย ด้วยความที่บ้านแมวนั้นทำมาจากวัสดุคล้ายลังกระดาษ แม่เราเลยเอาไปให้คนเก็บของเก่าขาย
-เรามี Tablet อยู่ 1 เครื่อง แต่ไม่ค่อยได้ใช้ แม่เราเลยยกให้ลูกของญาติค่ะ

ทั้งหมดนี้เป็นของเราและแม่เราเอาไปให้คนอื่นโดยไม่บอกเราเลยสักคำ จนเรารู้สึกตัวแล้วหาของนั้นไม่เจอ แม่ถึงจะบอกว่าเอาไปให้คนอื่นแล้ว คือเราเคยบอกแม่แล้วค่ะว่าถ้าจะเอาของเราไปขายหรือเอาไปให้ใคร ให้ถามเราก่อน แต่ก็เหมือนเดิมค่ะ ทำยังดี