เราโสดมาได้นานมาก เราชอบเต๊าะคนนู้นคนนี้ไปเรื่อยไม่เคยรู้สึกอยากจะจริงจังหรือชอบใคร จนวันนึงเพื่อนเราฝากพี่คนนึงมาทำงานกับเราเค้าเป็นคนกวนๆหน้านิ่ง พูดจาดี พอเริ่มงานได้3วันเราไม่ค่อยชอบขี้หน้าพี่เค้าเท่าไรเค้าดูเป็นคนเบื่อง่ายเราพูดอะไรไปเค้าเหมือนจะเมินเราทุกคำพูด จนวันนึงเราออกไปส่งของด้วยกันเพราะความจำเป็นมันไกลมากแล้วก็ดึกด้วย ขี่รถไปสักพักเราเริ่มทะเลาะกันเพราะเรามีฝุ่นเข้าตา เค้าจอดรถเพื่อที่จะเอาฝุ่นออกให้จังหวะที่สบตากันเพียงไม่กี่วิ มันทำให้เรารู้สึกอบอุ่นแบบบอกไม่ถูก มือเค้าที่จับหน้าเราสายตาที่จ้องมาในตาเรา มันทำให้รู้สึกดี พอผ่านเหตุการณ์นั้นมา เราก็พูดคุยกวนๆกันตลอด เรารู้มาว่าพี่เค้าโสดมา3ปีแล้วก็ไม่คิดว่าการที่จะมีแฟนมันสำคัญ มันยิ่งทำให้เรารู้สึกอยากจะพิชิตใจเค้ามากกว่าเดิม หลังจากนั้นเกือบ1อาทิตย์ เราไปปาร์ตี้ที่บ้านเพื่อน สบจังหวะให้เราโทรหาให้เค้ามารับเรา(แผนเราเอง)แต่เรากลับโดนเค้าดุกลับมาว่าเราทำตัวเป็นภาระรบกวนคนอื่น ทำให้คนอื่นเค้าต้องเสียเวลามารับ เราก็ประชดกลับไป ให้พี่เค้าจอดเราจะเดินกลับเราเริ่มถอดใจ แต่!!พี่เค้ากลับมาจับหัวเราแล้วพูดว่า"ที่พี่ดุเราเพราะเราเป็นผู้หญิงแล้วอีกอย่างพี่เต็มใจมารับ ถ้าพี่ไม่เป็นห่วงเราพี่คงไม่มาหรอก" แล้วเค้าก็ดึงเราเข้าไปกอด ใจเราฟูมาก มันยิ่งทำให้ชอบเข้าไปอีก แล้วพอ2วันต่อมาเราปวดท้องประจำเดือนเค้าก็แอบไปซื้อยามาให้เรากิน เค้าเป็นคนที่อบอุ่นแบบมึนๆกวนๆ เราคลั่งรักเค้าทุกวัน จนเค้าลางานไป2อาทิตย์ไปช่วยเพื่อนขายของ เราห่างกันไม่คุยกันเลยนอกจากจะมีธุระเรื่องงาน ผ่านไป5วันเค้าทักกลับมาว่าอยากได้กำไลข้อมือเราก็แอบซื้อให้แต่ก็โกหกว่าของเราเองซื้อมาไม่ได้ใส่ เค้าก็ยืนยิ้มให้เรา ทุกวันนี้รอยยิ้มเค้ายังติดตาอยู่เลย หลงรักแบบโงหัวไม่ขึ้น สุดท้ายจนครบ10วัน เรา2คนไม่ได้ติดต่อกันเป็นจริงเป็นจัง นอกจากเรื่องงานก็ไม่เคยถามกันเลยว่าทำไรอยู่? กินข้าวรึยัง? พอเราแสดงออกให้รู้ว่าชอบ เค้ายิ่งออกห่าง แล้วที่ผ่านมาเราคิดไปเองคนเดียวใช่มั้ย ที่คิดว่าเค้าคิดเหมือนเรา ทำไมเรา2คนถึงไม่ได้คิดเหมือนกัน ทั้งๆที่ความรู้สึกมันชัดเจนมาก แล้วจากนี้เราต้องทำตัวแบบไหน เราต้องเก็กว่าเราไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งๆที่ในใจมันชัดทุกอย่าง เค้ามองเราเป็นอะไรในชีวิตเค้า เพื่อน น้องสาว คนร่วมงาน หรือแค่คนรู้จักที่บังเอิญมาอยู่ใกล้ๆกัน เราต้องชัดเจนมั้ยหรือควรจะปล่อยและถอยออกมาดี?