สวัสดีค่ะ เราเป็นโรคซึมเศร้ามาสามปีแล้ว กินยามาตลอด ที่บ้านรู้ค่ะ เราเพิ่งเรียนจบปีนี้ ได้ลองไปทำงานบ้างแล้ว พี่ที่ทำงานพูดไม่ดีทำไม่ดีกับเราเลยค่ะ และสุดท้ายก็ได้ออก แล้วเราก็อยากออกด้วยค่ะ อาทิตย์ที่ผ่านมาเราร้องไห้ทุกวัน เราเครียดเพราะเรากับพี่สาว ต้องหาเงินส่งน้องเรียนแทนพ่อกับแม่ เขาไม่มีเงิน แต่เราก็ยังโดนแม่พูดไม่ดีใส่ พูดว่าเราไม่อดทน เราทำไม่ได้หรอก ไม่อยากคุบกับคนบ้าอย่างเรา ตอนนี้เรามีชีวิตอยู่เพราะกระต่ายกับแมว ที่เราเลี้ยงมาตั้งแต่สามปีที่แล้ว แต่เราคิดหาวิธีที่ไม่ต้องตื่นมาอีกทุกวัน เราอยากทิ้งทุกอย่างไว้แล้วไปสักที เราเริ่มอยากหาบ้านให้แมวและกระต่ายเราอีกครั้ง เพื่อที่เราจะได้หมดห่วง แต่บางความคิดก็บอกว่า หรือเราจะสู้อีกสักหน เราสู้มาหลายครั้งแล้ว สู้และฝืนอาการจนเรียนจบมาได้ แต่เราแพ้คำพูดของคนในครอบครัวตลอดซึ่งเราคิดอยากทำเพื่อพวกเค้าแต่เค้าไม่เห็นค่าเราเลย

ตอนนี้เราไม่มีเงิน มีเงินกยศอยู่บ้างพอได้ใช้จ่าย พี่สาวให้บ้าง และตอนนี้ขออยู่อาศัยที่บ้านอาหลังเรียนจบ ตอนนี้เราอยากลองเริ่มต้นชีวิตใหม่ จะไปอยู่บนดอยดีมั้ยคะ ไปเป็นครู พาแมวกับกระต่ายไปด้วยได้มั้ย  อยากไปอยู่ต่างจังหวัดไกลๆ หรือเราควรพอได้แล้ว สู้มามากเกินไปแล้ว ควรพักและจบความทรมานนี้สักทีคะ ขอความเห็นทุกท่านช่วยวางแผนชีวิตให้เราทีค่ะ