คือเรื่องมีอยู่ว่าปีนี้เราเพิ่งจบม.3แล้วว่าจะไปต่อสายวิทย์คณิตที่รร.ประจำจังหวัดซึ่งคนเก่งเยอะมากเราเลยตั้งใจเรียนจนได้เกรด4เกือบทุกวิชายกเว้นวิทย์กับคณิต!!เอาล่ะความฝันที่วางไว้เริ่มจางลงเล่าก่อนว่าเราวางแผนไว้ว่าจบม.3จะต่อม.4วิทย์คณิตแล้วเข้าม.เกษตรเพื่อไปเป็นนักโภชนาการแต่เมื่อเกรดเรามันย่ำเเย่สองวิชานี้เราเลยไปลงสมัครโควตาอาชีวะสาขาอาหารและโภชนาการไว้เพราะได้ยินมาว่าจบไปเป็นนักโภชนาการได้เหมือนกันพอถึงวันซื้อใบสมัครม.4ราเห็นว่าเค้ารับเเค่53คน!!เราร้องไห้เลยความคิดทุกอย่างโจมตี ถ้าสอบไม่ติดหนังสือที่อ่านมาก็ไร้ค่า นอนดึกทุกวันก็ไร้ค่า ถ้าสอบติดแล้วเรียนไม่ได้ล่ะทำไงเพราะครูรร.เก่าเราบอกว่าถ้าใครไม่เก่งจริงก็อย่าไปสอบเลยคือเราอึ้งเลยอ่ะเลยร้องไห้ไปบอกพ่อแม่ว่าจะไม่สอบแล้วทุกคนคือค้านเราหมดตอนนั้นคือไม่สนใครแล้วไม่สอบคือไม่สอบคือจะบอกว่าเกลียดตัวเองตอนนั้นมากความฝันคือจบเเค่เพียงเพราะคิดมาก+กลัวเลยได้อยู่อาชีวะ พอรู้ว่าต้องเรียนอาชีวะก็กลัวอีกกลัวสังคมคือเราแอนตี้สังคมอาชีวะมากยอมรับเลยตอนนั้นแต่พ่อกับแม่ก็พยายามพูดประมาณว่ามันก็อยู่ที่ตัวเราด้วยเเล้วก็ลากยาวเลย55555เราเลยลองเปิดใจดูพอเราเริ่มเรียนออนไลน์ปรากฎว่าเพื่อนค่อนข้างดีเลยความคิดไม่ดีเริ่มหายไปเราพยายามตั้งหน้าตั้งตาเรียนมากเพราะกลัวเรียนไม่ได้เพราะเราเป็นคนที่ชอบทำอาหารมากแต่ทำไม่อร่อยเท่าไหร่เลยต้องพยายามแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าพอมีทางที่จะเป็นนักโภชนาการได้อยู่คือจบปวช.3เเล้วต่อมหาลัยเราเลยตั้งหน้าตั้งตาเรียนเเต่เราเป็นคนที่เข้าใจยากมากๆเลยเวลาครูสั่งการบ้านคือไม่ค่อยเข้าใจนั่นเป็นจุดที่อยากเเก้มากๆเลยเเงงงทุกอย่างตั้งแต่ม.3จนตอนนี้ปวช.1ร้องไห้ไปนับครั้งไม่ถ้วนเพราะคิดมาก กลัวคือจะบอกทุกคนว่าอย่าเป็นแบบเราใครที่หาที่เรียนหรือตั้งใจอะไรไว้ก็ทำเลยอย่าคิดมากเกินไปสุดท้ายคือทุกอย่างจบเห้ออออ
ปล.ต่อจากนี้ใครพอมีอะไรอยากแนะนำเราบอกมาได้เลยอยากจะอ่านแล้วไปปรับใช้มากๆขอบคุณล่วงหน้า ถ้ามีพิมพ์ผิดไปขอโทษนะคะ😁