เมื่อวันที่ 6 มิ.ย. 64 ที่ผ่านมา ช่วงเช้ามีสายเข้าจากเพื่อนสาวจากฝั่งแฟน ว่าแฟนเสีย ไม่อยู่กับเราแล้ว เหตุเกิดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ จากนั้นผมก็วางสายจากเพื่อน ณ วินาทีนั้นคือภาพเก่าๆของเขาในความทรงจำเด้งกลับย้อนขึ้นมาหมด จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก วันนั้นทั้งวันได้แต่นั่งเหม่อ คิดถึงเขาตลอดเวลา ผ่านมาช่วงเย็นได้คุยนัดแนะกับเพื่อนอีกครั้งว่าจะไปรับศพ หลังจากรับศพเสร็จ ก็มาตั้งไว้ที่วัดเพื่อรอทำพิธี นี่ก็ผ่านไปสามวันแล้ว กำหนดเผาพรุ่งนี้(10 มิ.ย 64)

แฟนคนนี้คบมาปีนี้เป็นปีที่ 14 คู่ผมเป็นคู่ชาย-ชายครับ เจอกันคบกันตั้งแต่ อายุ 17-18 ผ่านเรื่องราวต่างๆมามากมาย ผมกับแฟนแยกกันอยู่มาสามปีกว่า เพราะผมมีโรคประจำตัวเลยต้องเลิกกัน (เรื่องอยู่กระทู้เก่า)และมาปรับความเข้าใจกันภายหลัง แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่ เจอกันเมื่อมีโอกาส ก่อนหน้าที่แฟนจะเสีย เราเพิ่งพูดคุยกันว่าวันหยุดเขาตั้งแต่วันที่ 11-20 มิ.ย. ที่จะถึงนี้เราจะกลับบ้านกัน ผมก็โอเค จะได้เจอกันแล้วก็ดีใจหลังจากไม่ได้เจอกันเกือบครึ่งปี ผมก็ว่างงานอยู่แล้วเพิ่งออกจากงานมาเกือบเดือนเพื่อพักกายพักใจ เพราะตอนนี้เสี่ยงที่ซึมเศร้าจะกลับมาหลังจากหายไปเกือบสองปี

พอมาเจอเหตุการณ์นี้คือเหมือนมันพังสลายทุกอย่าง ตอนนี้คือย่ำแย่มาก ร้องไห้เกือบจะตลอดเวลา เมื่ออยู่คนเดียว ผมจะคิดถึงเค้าตลอดเพราะต้องนั่งนอนเฝ้าศพของเขา หยิบมือถือเขาขึ้นมาดูรูปเก่าๆ อ่านแชทเก่าๆที่เราคุยกัน หยิบแว่นที่เขาเคยใส่ กอดเสื้อคลุมที่เค้าใช้อยู่เป็นประจำก็ยิ่งคิดถึง เอาข้าวเอาน้ำมห้เค้ากินก็ร้อง ใจสลายไปหมดครับ พรุ่งนี้จะเผาแล้วก็ยังทำใจไม่ได้เลย ยังไม่รู้ว่าต่อไปนี้จะเป็นยังไงต่อไป ไม่อยากให้ถึงวันพรุ่งนี้เลยครับ

มีใครที่กำลังตกอยู่ในสถานการณ์แบบผมอยู่บ้างหรือเปล่าครับ หรือผ่านมันมาแล้ว ผ่านไปอย่างไร ถ้าสะดวกจะแชร์เรื่องของคุณก็ยินดีครับ

ขอบคุณครับ