พี่ๆที่เคยผ่านชีวิตมา มีอะไรแนะนำผมไหมครับ ตอนนี้อายุ24 มีหนี้300,000 ควรสู้ต่อ หรือทำงานใช้หนี้ครับ

สวัสดีครับ ตอนนี้ผมอายุ 24

วันนี้อยากจะมาขอเล่าชีวิตตัวเองหน่อยครับ ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ใจกลาง5แยกลาดพร้าว
ไม่รู้จะต้องเลี้ยวไปทางไหนดี

1. อายุ 15-17
ชีวิตผมเริ่มต้นจากตอน ประมาณม.5 เป็นช่วงที่ ที่บ้านมีปัญหาล้มละลาย
จากธุรกิจ ต้องขายบ้าน ย้ายไปเช่าหอเล็กๆอยู่กัน รถยนต์2คันก็คืนไฟแนนซ์ไป
จากเด็กที่ทำอะไรไม่ค่อยเป็น เพราะพ่อแม่ทำแทนทุกอย่าง ต้องทำเองทุกอย่าง
จากที่มีคนไปรับไปส่งตลอด ก็ต้องนั่งรถประจำทางไปเอง
ประกวดทุกอย่างที่ได้เงิน โชคดีเพื่อนส่วนใหญ่ที่บ้านมีเงิน เราเลยพอได้โอกาสตรงนั้นทำรายได้จากการช่วยเพื่อนทำงาน
ก็หาเงินส่งตัวเองเรียนรร.เอกชล จนจบม.6 

2. 18-21
หลังจากจบม.6 ได้เดือนนึง ก็ไปหางานทำครับ งานแรกได้เงินเดือนรวม 15,000 เลย
งานไม่ค่อยหนัก เกี่ยวกับIT ผมถนัดอยู่แล้ว ตอนนั้นค่อนข้างมั่นใจในตัวเองประมาณนึงเลยครับ
คิดว่าเพื่อนเรียนปี1 ส่วนเราเงินเดือน 15,000 เท่าเด็กจบใหม่แล้ว รู้สึกนำหน้าเพื่อน
ระหว่างนั้นก็เรียนรามคู่ไปด้วยครับ เพราะคิดว่าก็ไม่เสียหาอะไร ค่อยๆเรียนไป มีงานทำแล้ว

พอเริ่มทำงานได้ปีนึง เริ่มมีเงินครับ ตัดสินใจลาออกเลยครับห้าว ก็เอาเงินไปลงทุน เริ่มจาก 5,000 > 10,000 > 20,000 จนถึงเกือบแสน
ตอายุประมาณ 20 ครับตอนนั้น และสุดท้ายก็โดนโกงครับ เพราะสิ่งที่ผมลงทุนไป คือแชร์เงินกู้ครับ
ตอนนั้นเป็นข่าวอยู่ เสียหายกันไปหลายสิบล้านในกลุ่มผม

ก็เลยตัดสินใจสมัครงานอีกครั้งครับ รอบนี้ก็เงินเดือน 15,000 เท่าเดิม รอบนี้เริ่มหันมาขายของครับ
ขายข้าวเหนียวหมู ขายสลัดโรล ขายก๋วยเตี๋ยวลุยสวน สุดท้ายก็ไปไม่รอดครับ คุมต้นทุนไม่ได้ กำไรน้อย
บังเอินมีเพื่อนชวนเล่นการพนัน ผมก็ตามเพื่อน เล่นจนได้เงินมาเลี้ยงแฟน ไปเที่ยวแพงๆ เสื้อผ้าแบรนด์เนม
ถามว่าจุดจบจบยังไงครับ จบที่ตอนนั้น  อายุ21 เป็นหนี้แบ้งค์ประมาณ 100,000 นึงและ
ก็พังเหมือนเดิมครับ หมดตัว

3. 22-24
ตัดสินใจย้ายงานครับตอนอายุ 22รอบนี้ได้เงินเดือน 25,000 ขึ้นมาเยอะเลยครับ ก็ยังห้าวอยู่
เพื่อนยังเรียนไม่จบ บางคนเริ่มเรียนจบ แต่เราเงินเดือน จะ30,000 แล้ว (ส่วนที่เรียนรามตอนนี้ก็ยังไม่จบครับ
อยู่ปี3) 
ช่วงนี้ไม่ได้ลงทุนอะไรแล้วครับ มีน้อยใช้มาก มีมากใช้หมดครับ เด็กไม่เคยเงินเดือนเยอะขนาดนี้อะเนอะ
ตอนนั้นมีทั้งบัตรเครดิต สินเชื่อต่างๆ รวมหนี้ของเก่าตอนอายุ20 ก็ตอนนี้ประมาณ 200,000
ถามว่าทำไมเยอะ จริงๆจ่ายได้ทุกเดือนสบายๆ แต่ผมไม่จ่ายครับ ไปจ่ายขั้นต่ำ เพราะเสียดายตัง
เอาตังไปซื้อความสุขก่อน เพราะเราคิดว่าเราเหนื่อยกับช่วงชีวิตที่ผ่านมาเยอะแล้ว

ตอนอายุ23 เราก็คิดว่าโอเค เราค่อนข้างอิ่มแล้ว หลังจากนี้จะตั้งใจทำงาน และเอาเงินเดือนมา
ปิดหนี้ ตอนนี้อัพเดทเงินเดือนปรับเป็น 30,000 แล้วครับบริษัทต่างชาติ
แต่ไม่วาย ความตั้งใจที่จะไม่ลงทุนโง่ๆ ก็กลับมาครับ .. ช่วงโควิดระบาด
ผมเริ่มศึกษาลงทุนในการเทรดหุ้นครับ เทรดมาปีนึง จากหนี้ใกล้หมด กลับมาเป็น 200,000 เหมือนเดิมครับ..(เศร้า)
แต่รอบนี้หนักกว่าตรงที่ เราเอาเงินที่บ้านมาด้วย และเราแก่ขึ้นแล้ว มันไม่ได้เหมือนตอนเด็กๆ ที่เรารู้สึกว่าเรายังพลาดได้ ตอนนี้จะ25 แล้ว
ไม่อยากมาตั้งตัวได้ตอนอายุ30 (ต้องขอโทษคนที่ตั้งตัวได้ตอนอายุ30ด้วยครับ ผมเชื่อว่าถ้าเลือกได้ทุกคนก็ไม่อยากตั้งตัวได้ช้าใช่ไหมครับ)

สรุปจากที่ผ่านมา
ผมหาเงินจากการทำงานบริษัทตั้งแต่อายุ18 ได้~ 1.4 ล้านบาท
ตอนนี้ไม่มีเงินเก็บซักบาท มีหนี้รวมๆกลมๆประมาณ 300,000

สับสนว่าจะเอาไงดีต่อไปกับชีวิต ถ้าเราทำงานบริษัท งกๆ
เงินเดือน 30,000 จ่ายหนี้เดือนละ 10,000 เหลือใช้ 20,000 ประมาณ2ปีหนี้ก็หมดแล้ว
อายุ 26-27 ก็เริ่มต้นชีวิตใหม่ ไร้หนี้อายุ 27 ก็เริ่มสร้างชีวิต 
ยังไม่คำนวนรวมถึงสภาพสังคม เศรษฐกิจในอนาคตที่ไม่รู้ว่าจะยับไปอีกแค่ไหน
กว่าจะตั้งตัวได้คง30+ 

ผมอยากเก่งกว่านี้ ยังไม่อยากยอมแพ้กับชีวิต มานั่งทำงานใช้หนี้
พี่ๆที่เคยผ่านชีวิตมา มีอะไรแนะนำผมไหมครับ

————


ขอบคุณพี่ๆ ทุกคนมากๆๆๆนะครับ ได้คำแนะนำดีๆเยอะเลย

ผมเองก็ยังไม่ประสบความสำเร็จ ก็ไม่รู้จะบอกคนอื่นให้ทำตามยังไง อีกปีสองปี ถ้าชีวิตดีขึ้น หรือมีอัพเดทใหญ่ๆ อาจจะมาตั้งกระทู้รีวิวอีกครั้งครับ

เอาเป็นว่า ผมรีวิวเส้นทางการทำงานในบริษัทให้ฟังแล้วกันครับ เผื่อมีประโยชน์กับท่านอื่น ไม่มากก็น้อย

อายุ 17 จบม.6 ผมสอบไม่ติดวิทย์-คอม เลยกะจะดร็อป1ปี ทำงานหาเงินและอ่านหนังสือเตรียมสอบใหม่

อายุ 18-19(1ปี) งานแรก ก็เสริจหาในเน็ตครับ ส่งเรซูเม่ไป จริงๆเขารับ ปวช,ปวส ผมจบศิลป-ภาษา ก็มั่วๆลองสมัครดู
เป็นงานฟีลช่างคอม ผมก็ประกอบคอมให้เขาดู วันต่อมาก็ไปเริ่มงาน ตำแหน่งช่างเทค ฐาน9,000 ตามค่าแรงขั้นต่ำ โอที 2,000 รวม 11,000
ทำไป6เดือน ผมขายของเก่งเขาก็ปรับให้เป็นเซลล์เทคนิค รวมคอม ~15,000/ด.
ทำได้ปีนิดๆ ก็ลาออกจากงานแรกไปทำธุรกิจส่วนตัว ทำได้5เดือน โดนโกง .


อายุ 20-21 ก็กลับมาสมัครงานอีกรอบ
เป็นสายงานเดิม แต่เปลี่ยนบริษัท อันนี้เป็นมหาชน
ส่งเรซูเม่2Ver. Eng+Thai แต่เงินเดือนรวมคอม 15,000 พอกันแต่งานเป็นระบบกว่า จบที่ย้ายงาน
เพราะเงินเดือนตัน มองไม่เห็นอนาคต ตอนแรกเค้าจะให้เป็น Assistance Mng สาขาเปิดใหม่ เงินเดือน 18,000 แต่ผมก็ยืนยันลาออกอยู่ดี เพราะงานใหม่เงินเดือนสูงกว่า

อายุ 22-ปัจจุบัน งานที่3 เป็นบริษัทSingapore
งานสายการตลาด รับวุฒิป.ตรี ผมก็ส่งResume All eng + Toeic result ส่งไป3รอบ (ตื้อ)
/ฃึๆในเรฯ ผมก็เขียนไปนะว่า Bachelor degree ตรงปีเขียนว่า Studying 😂 และวงเล็บ Not effect to full time job
สิ่งสำคัญคือ Work Experiences ผมก็จัดเต็ม
เคยทำอะไรมา ทำอะไรเป็นใส่หมด เรซูเม่ผม3แผ่น
เค้าก็เรียกไปสัมฯเป็นภาษาอังกฤษ สุดท้ายก็ได้งานมา
Start 25,000 ทำมา2ปีครึ่ง ปรับนู่นนี่นั่น ตอนนี้~30,000 ไม่รวมโอที

สิ่งสำคัญนะครับ
1. เรซูเม่ต้องทำดีๆ อย่าทำแค่ให้รู้ว่ามี ถ้ามีรูป รูปต้องดูดี ภาษา การจัดวางต่างๆก็สำคัญหมด

2. ประสบการ์ณสำคัญ อันนี้คือจุดแข็งที่ผมเอาชนะคู่แข่งที่สัมฯในรอบเดียวกันที่เป็นเด็กจบใหม่ได้
เราใช้ภาษาได้ เราเคยทำงานมาแล้ว
(ฝากถึงน้องจบใหม่ อย่าไปคิดว่าไม่เคยทำงานแล้วจะหางานยาก พยายามหาจุดเด่นของตัวเอง ของบางอย่างมหาลัยมันก็ไม่มีสอน แต่เป็นสิ่งที่องค์กรต้องการ ก่อนไปสมัครตำแหน่งนั้นๆ หาจุดแข็งเรานอกจากวุฒิป.ตรีให้เจอ)

3. บุคลิคและการแต่งกายเวลาสัมฯ ควรดูProfessional

สำหรับผมเรื่องงานตอนนี้ก็มีแผนจะเปลี่ยนอยู่ครับ รอสอบToeic ได้800+ ก่อน

ส่วนตัว.. จริงๆผมว่าอายุเท่าผม สายวิศวะ สายวิทย์-คอม ได้เยอะกว่าอีกครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 12
"ผมอยากเก่งกว่านี้ ยังไม่อยากยอมแพ้กับชีวิต มานั่งทำงานใช้หนี้
พี่ๆที่เคยผ่านชีวิตมา มีอะไรแนะนำผมไหมครับ"

การนั่งทำงานใช้หนี้  ไม่ใช่การยอมแพ้นะ   ผมว่าคุณอาจจะมีแนวคิดแบบคนรุ่นใหม่สมัยนี้  คือต้องรวย และรวยเร็ว  รวยโดยการทำธุรกิจของตัวเอง จึงจะถือว่าประสบความสำเร็จ  ถ้าทำงานเป็นลูกจ้าง ถึงชีวิตจะไปได้แบบไม่ลำบาก ก็คิดว่าตัวเองล้มเหลวอยู่ตลอด   การตั้งตัวได้เมื่ออายุ 30 + ไปแล้วไม่ได้ช้าเลย ไม่ใช่เรื่องแย่    

การตั้งตัวของชีวิต  ไม่ใช่แค่มีบ้าน มีรถ มีเงิน   ผมว่าที่สำคัญกว่านั้นคือ  คุณต้องเป็นคนที่ "เพาะบ่ม"มาดีแล้ว  ซึ่งตรงนี้ ประสบการณ์ชีวิตเป็นสิ่งสำคัญ  คนรุ่นใหม่มักจะดูถูกประสบการณ์ชีวิต  คิดว่าเป็นเรื่องของไดโนเสาร์  แต่จริงๆมันเป็นเรื่องสำคัญมากๆที่จะทำให้คุณตัดสินใจได้ว่า คุณ ประสบความสำเร็จในชีวิต แล้วหรือยัง

ถ้าตอนนี้  คุณเลิก หรือพัก เรื่องการทำธุรกิจหาเงิน  ไปทำงานรับเงินเดือน  คุณน่าจะปลดหนี้ได้ในสองสามปี   อายุสามสิบคุณอาจยังไม่มีคอนโดหรู  ไม่มีเงินล้านในธนาคาร   แต่คุณจะเป็นคุณที่ดีขึ้น  และคุณสามารถหาความสุขระหว่างนั้นได้โดยไม่ต้องเคร่งเครียดมากนัก   อย่าลืมว่า ปลายทางของคุณที่หวังเงินมากๆ  บ้าน รถคันโต  จุดประสงค์ก็เพื่อว่า ต่อจากนั้นไป ชีวิตคุณจะได้หาความสุขนั่นเอง  ซึ่งคุณไม่จำเป็นต้องรอถีงตอนนั้นเลย    และผมไม่คิดว่าคุณทำแบบนั้นแล้วจะถือว่าชีวิตคุณล้มเหลวด้วย
ความคิดเห็นที่ 11
ตั้งใจทำงาน ถ้าเงินเดือน30,000จริง  ใช้หนี้ก่อน 20,000 เหลือใช้10,000  หนี้จะได้หมดไวๆ  ลดค่าใช้จ่ายฟุ่มเฟือยออกไปให้หมด  ลดการสังสรรค์  มาตั้งใจหาความรู้ให้ตัวเอง

เริ่มต้นใหม่ ทำงานได้เงิน แบ่งเป็นส่วนๆ  
เงินเก็บ ให้เก็บจริงๆ ห้ามเอามาใช้เลย
เงินลงทุน ซื้อหุ้น ซื้อกองทุน ลงเท่าที่มี ห้ามกู้มาลง
ค่าใช้จ่ายประจำ ค่าเช่าบ้าน ค่าโทร ค่ากิน
ค่าใช้จ่ายฟุ่มเฟือย ให้ได้ไม่เกินงบเท่านี้

อย่าเล่นแชร์  เล่นหวย เล่นการพนัน
อยากซื้อของแพงๆ เก็บเงินซื้อ อย่ารูดบัตรซื้อ  
บัตรเครดิตต้องจ่าย100% ถ้าทำไม่ได้ ยกเลิกบัตรไปเลย
พยายามถือศีลห้าให้ได้  อย่างน้อย ถ้าเราเป็นคนดี สิ่งดีๆในชีวิตก็จะเข้ามา
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่