คือจริงตอนเด็กๆเคยคิดไว้บ้างว่าอยากทำงานวงการบันเทิงเเต่ก็ล้มเลิกความคิดนั้นไป (เคยเต้นงานรร.ตอนประถมมาบ้าง ส่วนร้องเพลงก็ชอบเป็นส่วนตัวอยู่เเล้ว) เคยมีความคิดว่าอยากไปเป็นเทรนนี่ที่เกาหลีได้เดบิวต์เราอยากเป็นเหมือนที่ไอดอลของเราเป็น
เเต่ก็มีความคิดว่าคงเป็นไปไม่ได้ เเล้ววันนี้ไปเจอคลิปพี่คนนึงที่เคยเป็นพรีเทรนนี่ที่เกาหลีรู้สึกมีเเรง มีกำลังใจมีความฝันมากขึ้น ตอนนี้ตัวเรายังอายุไม่เยอะอยู่ม.ต้นอยู่เลยเราเลยคิดว่าถ้าเราโตไปมากกว่านี้อาจจะไม่มีโอกาสไหนจะเวลาที่เรียนเต้น ร้อง หรืออะไรต่างๆ ตอนเด็กเเม่เคยถามว่าอยากเรียนเต้นมั้ย เราจะตอบว่าไม่ตลอดไม่รู้ทำไมอาจจะเพราะตอนนั้นยังเด็กไม่คิดอะไรมาก พอโตมาเริ่มอยากเรียนเเต่ยังไม่กล้าบอกเเม่
จริงๆเราคิดว่าเเม่ไม่น่าจะห้าม เเต่กลัวเสียงจากคนรอบข้าง กลัวคำดูถูก ไม่รู้ทำไม ขอhow to เลิกอายหรือเลิกกลัวกับเรื่องไม่เป็นเรื่องหน่อยค่ะ
เเล้วก้ขอประการณ์จากคนที่เคยออดิชั่นหรือเคยฝึกก็ได้ค่ะ(ถ้าสะดวกนะคะ)
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
อยากไปเป็นเทรนนี่ที่เกาหลี
เเต่ก็มีความคิดว่าคงเป็นไปไม่ได้ เเล้ววันนี้ไปเจอคลิปพี่คนนึงที่เคยเป็นพรีเทรนนี่ที่เกาหลีรู้สึกมีเเรง มีกำลังใจมีความฝันมากขึ้น ตอนนี้ตัวเรายังอายุไม่เยอะอยู่ม.ต้นอยู่เลยเราเลยคิดว่าถ้าเราโตไปมากกว่านี้อาจจะไม่มีโอกาสไหนจะเวลาที่เรียนเต้น ร้อง หรืออะไรต่างๆ ตอนเด็กเเม่เคยถามว่าอยากเรียนเต้นมั้ย เราจะตอบว่าไม่ตลอดไม่รู้ทำไมอาจจะเพราะตอนนั้นยังเด็กไม่คิดอะไรมาก พอโตมาเริ่มอยากเรียนเเต่ยังไม่กล้าบอกเเม่
จริงๆเราคิดว่าเเม่ไม่น่าจะห้าม เเต่กลัวเสียงจากคนรอบข้าง กลัวคำดูถูก ไม่รู้ทำไม ขอhow to เลิกอายหรือเลิกกลัวกับเรื่องไม่เป็นเรื่องหน่อยค่ะ
เเล้วก้ขอประการณ์จากคนที่เคยออดิชั่นหรือเคยฝึกก็ได้ค่ะ(ถ้าสะดวกนะคะ)
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ