ผู้คิดคาราโอเกะ คือ
ไดซูเกะ อิโนะเอะ Daisuke Inoue (81 ปีปีนึ้)
ท่านผลิตเครื่องเล่น karaoke ในปี 1971
แต่ท่านไม่ได้จดลิขสิทธิ์สิทธิบัตร
เพราะท่านต้องการให้คนทั้งโลก
รู้จักการร้องเพลงที่ไพเราะ/เพลิดเพลิน
ท่านเลยไม่ได้รับผลตอบแทนเชิงธุรกิจ
หลักพันล้านเหรียญสหรัฐจากผลงานชิ้นนี้
แต่ท่านก็ไม่เคยเสียใจกับเรื่องนี้
ในภาพคือ คาราโอเกะเครื่องแรกของโลก

เครื่องเล่นคาราโอเกะยุคแรก
เป็นเทปคลาสเซต 8 แทรค ใช้กันในรถยนต์
ท่านใช้คำว่า Juke เลียนแบบคำเดิม
Jukebox ตู้เพลงหยอดเหรียญ
เครื่องเล่นแผ่นเสียงในอดีต

คาราโอเกะ (カラオケ) มาจากคำว่า
คาระ (空 หรือ カラ) หมายถึง ว่างเปล่า
ฃโอเกะ (オーケ) ซึ่งย่อจากคำว่า
โอเกซูโตระ (オーケストラ) ออร์เคสตรา

ถ้านักร้องเพลงดังในไทย/ต่างชาติหลายคน
เวลาแสดงสด/คอนเสิร์ต หลายต่อหลายครั้ง
ก็เปิดเพลงที่อัดไว้แล้ว ทำปากลิปซิ้ง รัองตาม
จะได้พักเหนื่อยไปในตัวและเพลงไม่เพี้ยนมาก
ส่วนพวกนักดนตรีก็เล่นเพลงไปเหมือนเดิม



ต่อมาก็มี เทปคลาสเซตใช้กันในบ้าน/รถยนต์
Vedio Tape ใช้กับเครื่องเล่น แล้วตามมาด้วย
แผ่น Laserdisc CD VCD DVD Flashdrive
MV และ Youtube มาไล่ทำลายล้าง Disrupt
ธุรกิจหลายอย่างหายไปจากท้องตลาดไป
จนเหลือแค่อย่างสองอย่างในตอนนี้

ในเวลาต่อมาไม่นาน  
หลังจากที่ คาราโอเกะเป็นที่นิยมกันมากแล้ว เพราะมีการ C&D  Copy and Development
กันมากมายหลายต่อหลายประเทศ

ท่านกลายเป็นข่าวดังเรื่องคาราโอเกะ
เพราะมีการจัดงานประกวดร้องเพลงคาราโอเกะ
ในรายการทีวียักษ์ใหญ่สิงคโปร์ในปี 1996

แต่ท่านดังทึ่สุดในปี 1999
เพราะ นิตยสาร Times ได้ตีพิมพ์ว่า
ท่านคือ ผู้ทรงอิทธิพล(มีคนชื่นชอบผลงาน)
ในเอเซียรองจากเหมาเจ๋อตุง ของจีน
เพราะมีคนผลิตเทป คลิป ภาพสไลด์ ภาพยนตร์ประกอบคำร้องคาราโอเกะ กันหลายเพลง
หลายภาษา วางขายในท้องตลาดกันมาก  
ยิ่งในช่วงปี 1990 www(Wait wait wait)
เริ่มแพร่หลาย และเข้าถึงคนได้มากขึ้น

ในปี 2004
ท่านได้รับรางวัล IG Noble Prize
รางวัลให้กับความคิดสร้างสรรค์ มีอารมณ์ขัน
สิ่งประดิษฐ์ที่แหวกแนวและเหลือเชื่อมาก
ไม่มีใครคิดมาก่อนว่าจะเป็นจริงได้
แต่ก็เป็นไปได้ และทำได้จริงมีหลักวิชาการ
รางวัลนี้ มีนักวิชาการระดับโลก
และคนที่เคยรับรางวัล Noble หลายคน
ยังยอมรับกันว่า คนที่ได้รับรางวัลนี้ เจ๋งจริง
โดยจะไปรับรางวัลกันทึ่ Harvard University
มีการจัดการประกวดงานครั้งแรกที่ MIT
(ไม่ใข่ Made in Thailand แบบ Big เหลิม)

ท่านยังยืนยันเรื่องไม่มีลิขสิทธิ์สิทธิบัตร
ในเรื่องคาราโอเกะ
เพราะต้องการให้คนทั้งโลก
ได้ร้องเพลงอย่างไพเราะและมีความสุข
และบอกกับคนร่วมงานว่า
อีก 50 ปี ท่านคือตำนาน
ตำนานที่ยาวนานกว่าตำแหน่ง

ตอนท่านขึ้นไปรับรางวัล IG Noble Prize
ทุกคนในห้องประชุมต่างร่วมกันร้องเพลง
Can't take my eyes off you.
(ไม่อาจละสายตาไปจากเธอได้)
เพื่อเป็นเกียรติให้กับท่าน
แบบคนร้องเพลงคาราโอเกะ
ต้องคอยอ่านเนื้อเพลงตามไปตลอดเวลา






เรียบเรียง/ที่มา



https://bit.ly/34U7BrH
https://bit.ly/2T6O9FO
https://bit.ly/3py2zLe





เรื่องเล่าไร้สาระ


เรื่องลิขสิทธิ์เพลงอยู่คู่กับตำนานในไทย
ในสมัยก่อนยังไม่มีความชัดเจนเรื่องนี้
ครูเพลงแต่งเพลงเสร็จมักจะเป็นการขายขาด
ทำให้ขาดรายได้จากเนื้อรัองทำนองเพลง
แม้ว่าภายหลังจะมีคนนำไปใช้ซ้ำหลายคน
คนอัดแผ่นเสียงขาย/ค่ายเพลงเลยรวยลูกเดียว

ต่อมา มึการแก้ไขปรับปรุงกฎหมายหลายครั้ง
จนเริ่มเป็นธรรมมากกว่าเดิมแล้ว
(พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
ฉบับปี 2537 ยกเลิกฉบับ 2521 ทั้งหมด)

ในช่วงหลังจึงกลายเป็น
สังคมอุดมด้วยสงครามน้ำลาย
มีศึกแย่งชิงความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์
มีการแจ้งความจับลิขสิทธิ์เพลง
แบบหารายได้หรือกลั่นแกล้งกัน
เวลานักร้องนักดนตรึเล่นเพลงทึ่มีปัญหา

มีบุคคลที่น่ายกย่องคือ
Sek Loso เสกสรรค์ ศุขพิมาย
ที่ลั่นวาจา/ประกาศไว้เลยว่า
เพลงของตนที่แต่งไว้ นำไปเล่นได้ฟรีเลย
ไม่ต้องห่วงฉัน ไม่ต้องกังวลเรื่องลิขสิทธิ์
แม้ว่าจะต้องสูญเสียรายได้ไปส่วนหนึ่ง

ส่วนครูเพลงพรรคคอมมิวนิสค์แห่งประเทศไทย
ยังไม่มีใครมาอ้างลิขสิทธิ์เนื้อร้องทำนองเพลง
เลยมีหลายคนนำไปใช้ประโยชน์แบบสบาย ๆ
เช่น เดือนเพ็ญ ของ นายผึ(อัศนี พลจันทร๋)
เพลงของจิตร ภูมิศักดิ์ เพลง ทปท.
(กองทัพปลดแอกประชาชนแห่งประเทศไทย)



ในยุคที่คาราโอเกะแพร่หลายในไทย
MV ยังเป็น Video Tape, Laserdisc, Cd
Cd Princo คือ สุดยอดแผ่นสายลับทึ่เปิดไม่กี่ที
ข้อมูลก็หายหมดแบบหนัง Mission Impossible
ในปี 2538 Internet เริ่มบูมมากพร้อมกับ
หลายองค์การกลัวตกขบวนประวัติศาสตร์
www ย่อมาจาก wait wait wait
เพราะการใช้งานยังผ่านคู่สายโทรศัพท์
แต่ก็มีการแชร์เพลงสกุลอื่น เกมส์ โปรแกรม
ผ่านโปรแกรมใต้ดินหลายเจ้าที่ใช้กัน

ยิ่ง MP3 ยิ่งมาแรงแซงทางโค้ง
เพลงต่าง ๆ ยิ่ง Copy and Share กัน
ในโปรแกรมเล่นเพลง Winamp
มีการขายแผ่น MP3 ในตลาดพันทิพย์
และตลาดใต้ดินทั่วประเทศไทย/มาเลย์
แบบ Cd 1 แผ่นฟังกันเป็น 100 เพลงขึ้นไป
CD แถวปาดังเบซาร์ 3 แผ่น 100 บาท
บางช่วงถูกมาก 4 แผ่น 100 บาท
Napster ผู้ริเริ่มใช้งานแบบ Peer to Peer
ยิ่งทำให้ File ประเภทต่าง ๆ แพร่หลายมาก
ตามด้วยโปรแกรมใต้ดินอื่น ๆ อีกมากมาย
ทึ่ดัง ๆ เจ้าแรกก็ BitTorrent หรือ โหลดบิต



เรื่องเพลงผี เพลงละเมิดลิขสิทธิ์
ยิ่งมีมาก ยิ่งทำให้ค่ายเพลงสะเทือน
ศิลปิน นักร้อง นักดนตรี ยิ่งลำบาก
เพราะกำไรหาย รายได้หดตัวลงมาก
เงินส่วนแบ่งที่ควรจะได้ก็ลดลง
รวมถึงกระทบกับการลงทุนของค่ายเพลง
กลัวไม่คุ้มกับการออกเพลงศิลปินต่าง ๆ

เลยมีมารอสูรเห็นช่องทางทำมาหากิน
ด้วยการเดินสายจับลิขสิทธิ์หาเงิน
มีทั้งของค่ายเพลงตั้งทีมงานเอง
กับให้คนเช่าใบอนุญาตจับผู้ละเมิดลิขสิทธิ์
ในรูปแบบหนังสือมอบอำนาจจากเจ้าของ
มีระยะเวลาทำมาหากินได้ใน 1 - 3 ปี

มึทีมงาน ทนายความ ทนายโจร ตำรวจจริง
ตำรวจปลอม วัยรุ่นกร่างไม่กลัวตาย/กลัวเจ็บ
ออกไปเดินสายทั่วไทย ไปจับผู้ละเมิดลิขสิทธิ์
ทำมาหากินกันจนร่ำรวยไปหลายคน
เพราะคดีนี้ยอมความได้
จึงหาเรื่องจับกุม เพื่อรีดทรัพย์/ตบทรัพย์
ระหว่างหลักหมื่นถึงหลักแสนบาท

เรื่องแบบนี้บางคนปากหวาน ใจดำ
พวกหน้าด้าน ใจดำอำมหิต คือ
ใจดำมั่งมี ใจดีฉ^Aบหาย
บอกเห็นใจ แต่ต้องทำตามหน้าที่
ทำตามกฎหมาย  เพราะนายสั่งมา
แต่เงินทองรับไปเกินจริงมาก
ก็ไม่ยอมพูดความจริงให้ปรากฏ

โดยใช้วิธีสอบสวนแบบ Mutt and Jeff
ตัวหนึ่งขู่ให้กลัว อีกตัวหนึ่งปลอบให้บายใจ
ถ้ายอมตามคำขู่ก็เข้าทางตีน
ถ้ายอมตามคำปลอบก็เข้าทางตีนเช่นกัน
เพราะคนชั่วทั้งคู่สมคบคิดกันตั้งแต่แรก



แถวบ้านนอก ร้านที่มีคาราโอเกะ โดนกันบ่อย
ยิ่งร้านที่ไม่มีพวกมีสึ (กากี เขียว เทา) คุ้มครอง
จนตัองยอมซื้อแผ่น CD VCD เพลงลิขสิทธิ์
ทึ่เพลงมาแบบคนเป็นโรคเบาหวาน ฉี่ไม่สุด
กะปริดกะปรอยมีแค่เพลงของค่ายเพลงตนเอง
กว่าจะซื้อให้ครบทุกเพลงก็หมดไปหลายหมื่น

ที่แสบคูณ 100 ยิ่งกว่าวัยรุ่นต้มยา 4x100
คือ การหลอกให้เปิดเพลงมีลิขสิทธิ์
หรือหาเพลงมีลิขสิทธิ์แอบใส่ไว้ในเครื่อง PC
โดยมีคนของตนเองมอบแผ่น CD ให้
หรือเจ้าของร้านทำไม่เป็น
อนุญาตให้เข้าไปใช้งานเครื่อง PC
แล้วส่งทีมงานมาตลบหลังทำมาหากิน

บางเจ้าให้ทีมงานแอบใส่เพลงไว้ในเครื่อง PC
ตามร้าน Internet Cafe ร้านเล่นเกมส์
แล้วส่งทีมงานมาตลบหลังทำมาหากิน
จนร้านพวกนี้ตัองแก้เกมส์ด้วยการติดตั้ง
โปรแกรม DeepFreeze หรือ Rollback
เพื่อขอให้เหมือนเดิม
ทำให้  PC กลับมาเหมือนเดิมอีกครั้ง
เพื่อดัดหลังพวกหากินแบบไม่สุจริต
เปิดเท่าไรก็ไม่เจอเพลงคนชั่วแอบใส่ไว้



แต่ในช่วงหลัง Youtube
มีเพลงคาราโอเกะ มากขึ้น
ก็ยังมีคนไปหาเรื่องจับลิขสิทธิ์
ตามร้านคาราโอเกะ แถวบ้านนอก
ที่เปิดเพลงใน Youtube ให้กับลูกค้า
เพื่อตบทรัพย์/รีดทรัพย์ คนกลัวผิดกฎหมาย
แม้ว่ามีคำสั่งอัยการหลายแห่งไม่ส่งฟ้อง
หรือมีคำพิพากษาศาลชั้นต้นว่า  ไม่ผิด
เพราะเพลงนี้มึการเผยแพร่สาธารณะ
เหมือนการหาคลื่นวิทยุไปเรื่อย ๆ
จนเจอเพลงที่ชอบ เพลงที่ใช่
ใครก็เปิดฟังได้ รัองเพลงตามได้ ไม่ตัองซื้อ
อยากจับก็ไปจับคน Upload
แต่ไม่ยอมทำเองเพราะหาคนทำผิดยาก

พวกค่ายเพลงเลยต้องจ้างคน
มาเฝ้าดูใน Youtube คอยไล่ Check Bill
เพื่อแจ้งปิด Account ทึ่ละเมิดลิขสิทธิ์
กับ Youtube หรือแจ้ง Youtube ขอสงวนสิทธิ์
ให้ใช้เพลงประกอบได้ แต่ขอมีเอี่ยวด้วย
ถัามีรายได้จากการ View Youtube

มีช่วงหนึ่ง Youtube ทดลองราว 1 สัปดาห์
เปิดเพลงแล้ว สามารถ Download MP3
ลงในเครื่องของตนเองได้เลย
แต่แล้วก็ยกเลิก น่าจะมีปัญหากับค่ายเพลง

บทสรุปสุดท้าย ค่ายเพลงตัองยอม
Upload เพลงขึ้น Youtube หารายได้เอง
ก่อนที่จะตกขบวนรถไฟประวัติศาสตร์
การ Disrupt ที่รุนแรงของยุคสมัยนี้