เรารู้สึกว่าเราเป็นคนที่คิดมาก คิดเล็กคิดน้อยคิดลึก เช่น เราลงสตอรี่เยอะไม่กี่นาทีก็ลบ กลับมาคิดในหัวว่า เราจะลงเยอะไปทำไมไม่มีใครอยากรู้ เวลาเราคุยกับเพื่อน พิมพ์คุยไปเยอะๆก็ลบทิ้งเพราะคิดว่า จะพิมพ์เยอะไปทำไมไม่มีใครอยากคุยด้วยแล้วก็จะไม่อยากคุยกับใครสักพักนึง พอแฟนจะชวนออกไปข้างนอกก็คิดว่าร้านนั้นร้านนี้จะเปิดมั้ย ถ้าปิดเราก็คงอายเพราะตั้งใจจะไป ละก็ไม่ไปเลย แฟนชวนไปเที่ยวก็ไม่ค่อยไปเพราะกลัวคนอื่นมาเห็นจะมองเรายังไง แล้วก็ชอบคิดว่าไม่มีใครชอบเรา หมั่นไส้เรา หรือนินทาเราอย่างงั้นอย่างงี้ (ซึ่งการนินทามันสามารถเกิดได้ตลอดอยู่แล้ว) แต่เรานี่สิแบบเห็นคนที่เคยทะเลาะมาเมื่อปีก่อนอยู่เป็นกลุ่มกับคนอื่น แล้วเราก็คิดว่า มันต้องมีนินทากูบ้างแหละ ทั้งๆที่เค้าอาจจะไม่ได้คิดอะไรหรือนึกอะไรถึงเรา มันเป็นมาตลอด เวลาเครียดนะคะ จะรู้สึกโกรธมากในหัวทำอะไรไม่ถูก แบบจิกหัวตัวเองเหมือนในหนังอะค่ะ บางครั้งดูหนังตลกละขำ พอขำก็รู้สึกอยากร้องไห้ละก็ฮือแปปนึงละก็หาย เราก็รู้สึกว่าตัวเองอาการหนักนะคะแต่ก็มาคิดอีกว่า จริงๆที่เราเป็นอยู่ก็อาจจะเป็นอาการปกติที่คนอื่นเขาเป็นกันทั่วไป พยายามจะคิดแบบนี้นะคะ แต่ก็แอบทรมาณอยู่ในหัว ทุกคนที่อ่านว่าไงคะเราปกติหรือมากเกินไป ให้คำแนะนำหน่อยงับ;-; อย่าว่าน้าบางทีเราก็แอบคิดว่าเป็นบ้าอยู่เหมือนกัน