ถ้าเป็นมะเร็ง ระยะ 4 จะใช้เงินออมที่มีมาเพื่อรักษา. หรือใช้เงินซื้อความสุข

ถ้ารู้ว่าอยู่ได้อีกไม่นาน จะเอาเงินออมออกมา ใช้เพื่อการรักษา ไม่ว่ายาจะแพงแค่ไหนก็จะซื้อ

หรือ เพื่อน ๆจะทำใจยอมรับแล้วใช้เงินที่เหลือหาความสุขให้ตัวเองกันคะ. อยู่ตัวคนเดียวค่ะตอนนี้
ตอนนี้ มะเร็งลามไปหลายจุดแล้ว แต่ยังไปไหนไหวค่ะ  วางแผนการเงินกันอย่างไรคะ
 
ปล ทางเลือกของการรักษา มี รพ เอกชนแห่งหนึ่งเสนอยาพุ่งเป้า มาให้ค่ะ เป็นยากิน วันละ 2 เม็ด. ค่ายาวันละ 4500. ถ้ากินครบ 6 เดือน จะให้กินกินฟรีจนกว่าจะดื้อยาไปเองค่ะ ก็ต้องเปลี่ยนการรักษาค่อไป
แก้ไขข้อความเมื่อ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 60
เราอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับจขกท. เราอายุ 42 เป็นมะเร็งขั้นที่ 4 แบบระบุที่มาไม่ได้และเซลล์มะเร็งกระจายไปตามต่อมน้ำเหลืองทั่วร่างกาย แต่เรายังมีลูก 2 คนและแม่ป่วยเป็นเส้นเลือดในสมองแตก ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ทั้ง 3 คนต้องใช้เงินเยอะมาก และสามีเราหาเงินได้ไม่เท่าเรา

เราเลือกทางสายกลางค่ะ รักษาที่ร.พ.รัฐบาลด้วยยาคีโมตามสิทธิที่ตัวเองมี (จริงๆเรามีเงินเยอะ แต่เราต้องการเก็บให้แม่กับลูก ไม่ต้องการเอามาใช้รักษาตัวจนหมด)

ช่วงนี้ลูกเรียน online เราพาลูกไปนอนเล่นริมทะเล คลายเครียดค่ะ

คำแนะนำสำหรับเรา ให้คุณไปรักษาร.พ.เจริญกรุง ตามสิทธิที่คุณมี เพราะต่อให้คุณจะไม่รักษาด้วยยาพุ่งเป้า แต่การลดความเจ็บปวดก็ต้องใช้เงิน เช่น คุณอาจจะต้องฉายแสงเพื่อลดปวดจากก้อนเนื้อ, การใช้มอร์ฟีนเพื่อระงับความปวด และช่วงสุดท้าย 2-3 เดือนสุดท้าย คุณจะติดเตียงเพราะกินอาหารไม่ได้ การ admit อยู่ร.พ.จะสบายกับคุณมากกว่า เพราะจะช่วยประคับประคองไม่ให้ทรมานมาก

อย่ารักษาร.พ.เอกชนเด็ดขาดค่ะ เพราะเงินคุณจะหมดก่อนที่คุณจะตาย ถ้าต้องการปรึกษาเพิ่มเติมหลังไมค์มานะคะ
ความคิดเห็นที่ 45
โรงพยาบาลรัฐว่าไงบ้างคะ?
ตัวฉันเองมองโรงพยาบาลเอกชนไม่ค่อยดีเท่าไร ก็ยอมรับล่ะว่าอคติ ประสบการณ์ที่เจอมามีแต่แบบที่ทำให้มองว่าเขาเห็นเงินเป็นที่สุด เป็นธุรกิจบนชีวิตคน ไม่ใช่งานการกุศลที่ต้องมานั่งห่วงคุณภาพชีวิตของผู้ป่วย สูบได้ก็สูบ
ก็เลยสงสัยว่ายามุ่งเป้าแบบไหน รพ.รัฐไม่มีให้เหรอ เห็นอย่างนี้แต่เขาก็จ่ายยานอกให้ได้นะคะ ถ้าหมอเห็นว่าหวังได้ เขาก็จ่ายให้ได้ แต่ถ้าเขาเห็นว่าหวังไม่ได้ เขาก็ไม่จ่าย รพ.รัฐก็งี้แหละ

ฉันเป็นตัวตั้งตัวตีของครอบครัวเรื่องการดูแลคนแก่และป่วย คุณพ่อของฉันเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่ระยะ 4 ลาม 5 ตำแหน่ง มี 1 ที่ที่เบียดกระดูกไขสันหลังก็เลยทั้งผ่าทั้งคีโมไม่ได้ ที่เหลือก็ทั้งคีโมทั้งผ่าตัดจนพรุน ปรึกษารพ.รัฐขนาดใหญ่ระดับประเทศ 3 แห่งค่ะ ปอดกับตับเหลือครึ่งเดียว ไส้หายไปเมตรนิดๆ ตอนนี้มะเร็งงอกเพิ่มร่วมร้อยก้อน หมอยอมรับว่าคงไม่หายแล้ว มีแต่การรักษาประคับประคอง แน่นอนว่าก่อนหน้านี้รพ.เอกชนเสนอยามุ่งเป้าแพงหูฉีกมาให้ ฉันรู้ว่าไม่หายหรอก แม้แต่พ่อฉันยังรู้เลยว่าหลอกกินตังค์คนใกล้ตาย
อย่างไรก็ตาม คุณกับพ่อของฉันเป็นคนละคน คนละเคส อาจไม่เหมือนกันก็ได้

ฉันเชื่อว่า คุณควรหาข้อมูลของยามุ่งเป้าตัวที่หมอเสนอมาค่ะว่าหวังผลได้แค่ไหน ปรึกษากับหลายหมอก็ได้ ซึ่งถ้าผลคือหวังอะไรไม่ได้ คุณจะได้แน่ใจว่าเอาเงินไปทำอย่างอื่นดีกว่า
ก็ไม่ถึงกับหวังว่าทำให้หาย แต่แค่อาการดีขึ้น สบายตัวขึ้น ทำให้ใช้ชีวิตประจำวันได้ปกติก็ดูคุ้มราคาวันละสี่พันห้านะ ที่ฉันรับไม่ได้คือกินไปก็ไม่มีอะไรเกิดเลยขึ้นนี่แหละ
ดังนั้น หาข้อมูลของยาตัวนั้นเถอะค่ะ ดูว่ามันทำอะไรให้คุณได้แค่ไหน

แต่เอาให้แน่นะคะว่าคุณน่ะอยู่ในข่ายที่รักษาไม่หายแล้วแน่ๆ ดิ้นรนกันหน่อยค่ะ ปรึกษาหลายหมอ
คุณป้าของฉันเป็นมะเร็งเต้านมระยะสาม เป็นการคีโมที่หฤโหดมาก แผลน่ากลัวมาก อยู่อย่างทรมานมาก ท่านทำใจว่าไม่รอดแล้วแน่ แจกเงินพี่น้อง ทำพินัยกรรม สั่งลาคนไปทั่ว อาการมันหนักจริงไง แต่ปัจจุบันนี้หายขาดมา 8 ปีแล้วค่ะ ดูคุ้มค่าที่ต้องผ่านช่วงคีโมมาได้ ตอนนี้ท่านแข็งแรงดี ตีเทนนิสในวัยแปดสิบได้อยู่เลย ท่านก็ให้กำลังใจแก่คุณพ่ออย่างใกล้ชิด แต่เคสคุณพ่อคือต้องทำใจสถานเดียว

คนเรายังไงวันหนึ่งก็ต้องตาย ความตายไม่ใช่ปัญหาหรอก แต่ความเจ็บก่อนตายต่างหากที่น่าคิด
ถ้าเลือกได้ ก็อยากเลือกที่เจ็บน้อยที่สุด ใช้เวลาสั้นที่สุด
หากคุณหมดทางรักษาแล้ว ทางเลือกไหนที่เสนอความตายที่ดีที่สุดให้คุณ ก็เอาทางนั้นแหละค่ะ อยู่นานขึ้นจะมีประโยชน์อะไรถ้ามันเจ็บทรมาน จริงไหมล่ะ

อันนี้ขอให้ข้อมูลเพิ่มนิดนึงนะคะ คุณพ่อฉันคงจบที่รพ.แน่ๆ ก็เลยเตรียมแผนตั้งรับเพื่อป้องกันไม่ให้ต้องพะงาบอยู่นานกว่าร่างกายจะหยุดทำงานไปเอง ก็เจอเรื่อง มอร์ฟีน ค่ะ
การุณยฆาตเป็นเรื่องผิดกฎหมายในประเทศไทย หมอไม่มีวันทำให้คุณ แต่คุณสามารถบอกหมอได้ว่า ถ้าเห็นคุณเจ็บปวดมากและไม่รอดแน่ๆ ให้หมอจัด โอเวอร์โดสมอร์ฟีน ให้ค่ะ คุณจะหลับแล้วไม่ตื่นอีกเลย ข้อจำกัดคือคุณต้องเจ็บมากจริงๆ หมอถึงจะพิจารณาเรื่องนี้ให้ ถ้าไม่เจ็บมากก็ทำให้ไม่ได้ คุณพ่อฉันเป็นเคสที่ตีลังกามองก็รู้ว่าจะเจ็บมากค่ะ เลยคุยเรื่องนี้กับหมอไว้ก่อนได้ ซึ่งก็ไม่ใช่หมอทุกคนที่จะยอมทำนะ (มันเป็นการฆาตกรรมชนิดหนึ่ง ถ้าญาติเอาเรื่องขึ้นมา หมอซวยตายเลย) คุณอยู่ตัวคนเดียวจะยิ่งลำบาก ต้องหาญาติเลือดใกล้ (มีสิทธิ์ตัดสินใจแทนผู้ป่วย) แล้วฝากฝังเรื่องนี้ไว้ ให้ทุกคนรับรู้และหมอก็รับรู้ว่าทำแล้วจะไม่มีใครมาเอาเรื่อง คุยกับหมอไว้ล่วงหน้า เพราะตอนที่คุณเจ็บจนดิ้น หมอจะถือว่าคุณไม่มีสติสัมปชัญญะมากพอจะตัดสินได้น่ะค่ะ จะเลือกฟังญาติมากกว่า
ฉันไม่ได้สนับสนุนการุณยฆาตนะ แต่พอเตรียมเรื่องนี้ไว้ คุณพ่อก็สบายใจขึ้นมากเลยทีเดียว สำหรับท่านและคนรอบข้าง การเตรียมใจตายไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ฉันยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ท่านสบายใจกับการตายมากที่สุด แล้วจะได้ใช้เวลาที่เหลืออย่างสบายใจได้เต็มที่ค่ะ ครอบครัวเราวางแผนอนาคตไว้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ คุณพ่อจะได้ไม่ต้องห่วง

เป็นกำลังใจให้คุณเจ้าของกระทู้นะคะ
ใจจริงฉันหวังให้คุณหาย แต่ถ้าไม่ได้ ก็ขอให้คุณมีชีวิตอย่างสุขกายสบายใจตลอดไป ขอให้ได้พบเจอกับช่วงเวลาที่เชื่อหมดใจว่าคุณมีชีวิตที่ดีแล้วทุกหนทางค่ะ
ความคิดเห็นที่ 6
ไม่รู้​ว่าจะแนะนำยังไง

แต่ขอให้ จขกท.ใช้ชีวิตที่เหลือ​อย่างมีความสุขครับ
ความคิดเห็นที่ 56
ขอส่งกำลังใจให้นะคะ คุณเข้มแข็งมาก
ถ้าตัดสินใจเลือกการออกเดินทางท่องเที่ยวบอกนะคะ  เสาร์อาทิตย์ยินดีขับรถพาเที่ยวแถบปริมณฑลหรือใกล้ๆกรุงเทพ  อายุ54แล้วค่ะ เป็นพี่คุณได้
ความคิดเห็นที่ 24
หนูเข้ามาตอบในฐานะที่ทำงานด้านนี้ และมีพ่อที่ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ตรวจเจอเพียงแค่เดือนเดียว ทรุดและเสียชีวิตเลยค่ะ
หมอเสนอยาแบบพุ่งเป้าให้ แต่ยังไม่ทราบชนิดของเซลล์ว่าสามารถให้ได้รึเปล่า เรากำลังจะหาเงินเพื่อมาจ่ายค่ายา เพราะยาตัวนี้
สิทธิ์การรักษาไม่ครอบคลุม แม้จะรพ.รัฐบาลก็ตาม ในระหว่างที่รอผล พ่อก็เสียชีวิตก่อน
หากเจ้าของกระทู้มีเงินมากๆ หนูอยากให้คุณใช้เงินเพื่อรักษาตัวเอง หายไม่หายอย่างน้อยก็ได้ลอง หนูก็คิดแบบนี้ตอนที่พ่อยังอยู่
ต่อให้ผลลัพธ์ที่ออกมาจะดีหรือไม่ดี เราต้องลองค่ะ ในระหว่างที่รับยาเราสามารถไปเที่ยวได้เพราะส่วนใหญ่เป็นยากินค่ะ
ใช้ชีวิตให้มีความสุข หากมีแรงพอที่จะไปเที่ยวได้ไปเลยค่ะ เพราะเราไม่รู้ว่าจะอยู่ได้อีกกี่วัน ระวังเรื่องโควิดก็พอค่ะ
แสดงความคิดเห็น
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ  การเงิน การวางแผนการเงิน โรคมะเร็ง การออมเงิน
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่