*ขอระบายนะคะ*เรารักเพื่อนคนนี้มากค่ะรักแบบเพื่อนสนิทเรามีเพื่อนแค่3คนสนิทตั้งแต่อยู่ป.5แต่ตอนขึ้นม.1คือเราแยกกับเพื่อนคนนั้นเพื่อนคนนั้นอยู่ห้อง3เรากับอีกคนอยู่ห้อง1เราก็พยายามบอกเขาให้หาเพื่อนใหม่แต่ก็ขอให้พวกเราได้คุยกันอยู่นางก็ส่องหาเพื่อนใหม่ประสานางค่ะก็มาปรึกษาเราแต่ใจลึกๆก็ไม่อยากให้มีเพื่อนใหม่เพราะกลัวว่าจะลืมเราแต่เราก็ต้องให้เขามีเพื่อนใหม่ๆบ้างเรากับคนนั้นก็คถยกันทุกวันเล่นเกมด้วยกันทุกวันแต่จู่ๆนางก็ออกจากกลุ่มแชท มีอยู่3คนเอาไว้สำหรับชวนกันออกไปหาอะไรกินในหมู่บ้าน(อยู่หมู่บ้านเดียวกัน)หรือคุยเรื่องอื่นๆ เราก็ไม่ค่อยได้คุยกับเพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกันค่ะคือมีA(คนที่อยู่ห้อง3)เราก็จะมีความกล้ามากมายเราสนิทกับAที่สุดค่ะ ต่อนะคะแล้วเขาก็บอกว่ายกเลิกโปรเจกต์(คือเราจะทำคลิปกับนางและอีกคนตั้งแต่สนิทกันจนขึ้นม.3)เราก็งงค่ะนางบอกว่า"เดี๋ยวพวกก็ลืมกู"คือนางจะไปรู้ได้ไงอ่ะเหมือนอยากตัดเพื่อนกับพวกเราโต่งๆแต่ไม่มีคำว่าตัดเพื่อนเราถามว่าทำไมนางก็ไม่ตอบคือเราก็แอบรำคาญนะคะมาพูดอะไรแบบนี้แล้วคือไม่บอกเหตุผลมันคาใจค่ะ แล้วนางไม่ค่อยออกจากบ้านจะนัดเขาออกมาคุยก็ไม่ได้เราก็คิดว่าจะมูฟออนจากนางค่ะ ทั้งที่วางแผนอนาคตอะไรด้วยกันแท้ๆ แต่มันก็จบแล้วอ่ะค่ะ เราก็แอบเศร้า แล้วก็มีตอนนึงก่อนหน้าเหตุการณ์นี้คือนางบอกว่าจะเป็นเพื่อนกับพวกผู้ชายแต่นางไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่เราเลยถามว่าแล้วเองสนิทกับพวกผู้ชายออ คือเราสงสัยเฉยๆแต่นางก็แบบ ไม่อยากให้กูมีเพื่อนสินะกูไม่มีก็ได้วะ แล้วก็เดี๋ยวพวกก็มีเพื่อนใหม่บลาๆ เราเกลียดคำน้อยใจแบบนี้มากทั้งที่ไม่รู้อะไรเลย คือแล้วนางจะรู้อะไรอ่ะรู้ได้ไงว่าจะลืม?รู้ได้ไงว่าจะมีเพื่อนใหม่ งงนะ แต่นางควรจะมีเพื่อนใหม่มากกว่ามั้ยอ่ะ เราควรทำไงดีให้ลืมๆไปเลยไม่อยากจำแล้วค่ะ จากรักกลายเป็นไม่ชอบแล้วอ่ะ คิดเองเออเองมันใช่หรอคะ เราก็รักนางนะแต่มันแบบ... แล้วนางเคยบอกด้วยว่าพวกเราไม่เคยช่วยอะไร เราช่วยทุกอย่างเลยนะคะ ช่วยซัพพอร์ตตอนนางมาระบายเรื่องพ่อแม่ เป็นที่ปรึกษาตอนนางระบาย เป็นเพื่อนซื้อของตลอด แบบนี้นี่คือเราไม่ช่วยหรอคะ ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะว่าควรทำยังไงดีTwT

---

---