การประดาบระหว่างเฟเรซิสกับโทนาชเริ่มได้ไมนานก็รู้ผล หญิงสาวด้อยประสบการณ์กว่าเป็นฝ่ายถูกตีถอยร่นไม่เป็นกระบวน ทุกการลงดาบของโทนาชหนักแน่นจนยากจะเชื่อว่าเป็นการแสดง แม้จะช้ากว่าเฟเรซิสหากทุกท่วงท่านั้นไร้ช่องโหว่ให้นางจ้วงแทงด้วยมีดสั้น
 
            เพียงพริบตาที่นางเปิดช่องว่างด้วยการยกมีดสั้นปัดป้องดาบน้ำแข็ง ปีกไฟของโทนาชก็หวดลงมาดั่งพายุคลั่ง! หญิงสาวผละถอยด้วยอารามตกใจแต่ไม่ทันดาบน้ำแข็งที่ฟาดฟันลงมาก่อนยกดาบใหญ่กันไว้ทัน แท่งน้ำแข็งปริมาณมหาศาลพวยพุ่งออกจากหน้าอกของเฟเรซิสดุจน้ำพุสีเงิน ความกลัวตายเกาะกุมหญิงสาวจนลืมความเจ็บปวด ราวกับตอกย้ำชัยชนะ อดีตผู้บัญชาการจบการต่อสู้ด้วยการถีบร่างที่เสียหลักลงไปหาแมกไม้เบื้องล่าง!
 
            เฟเรซิสร่วงหล่นเหมือนนกปีกหัก พุ่มไม้รองรับนางหนาแน่นจนน่าแปลกใจ หญิงสาวหย่อนตัวลงสู่พื้นอย่างสับสนว่าเหตุใดจึงง่ายดายนัก ครั้นมองหาดาบคู่มือก็พบว่าสิ่งที่ปกคลุมเกราะอ่อนบนร่างนางคือแท่งน้ำแข็งกับน้ำล้วนๆไม่มีเลือดผสม รอยฟันก็แค่เฉือนเกราะหนังสัตว์จนขาดเท่านั้น สิ่งชวนตระหนกคือเฟเรซิสมองเห็นร่างตนเองนอนจมกองเลือดอยู่ใกล้ๆ ผมสีน้ำตาลยุ่งเหยิงดวงตาเบิกโพลงไร้แวว ปีกสีขาวแผ่บิดเบี้ยวราวนกสิ้นลม เลือดและน้ำแข็งปกคลุมร่างเอาไว้เหมือนผ้าห่อศพ!
 
            หญิงสาวชะงักงันอยู่ค่อนนาทีก่อนพอลไลน์จะเข้ามาปิดปากจากด้านหลังแล้วดึงตัวให้หมอบต่ำใกล้ต้นไม้ โทนาชร่อนลงมายืนมองเฟเรซิสตัวจริงแล้วเอานิ้วแตะปากบอกให้เงียบที่สุด เขาเดินไปหาศพปลอมเพื่อนำมันบินขึ้นไปด้านบนราวกับนั่นคือศพของผู้รักษาการตำแหน่งผู้บัญชาการสูงสุด!
 
            “เก็บปีกนั่นก่อนเกะกะเป็นบ้าเลย แล้วทิ้งดาบไว้อย่างนั้น เจ้าต้องตายไปแล้ว” พอลไลน์กระซิบว่าจะหนีไปทางคราบเต่ายักษ์ใกล้ๆ
 
            เฟเรซิสยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องราวเท่าไรนักแต่นางใช้คำสั่งง่ายๆทำให้ปีกสีขาวสง่างามหายไปราวเงาผี พอลไลน์พาหญิงสาวเดินกึ่งวิ่งไปหาคราบเต่าสีทองแดงที่ใกล้ที่สุดพร้อมกันนั้นก็บอกว่ามันคือแผนของวิเรียน
 
            “พวกนั้นยื่นเงื่อนไขกับโทนาชจึงต้องทำแบบนี้เพื่อให้ทุกอย่างง่ายขึ้น ต้องภาวนาให้ทุกคนเชื่อว่าหุ่นปลอมนั่นคือเจ้า” พอลไลน์มองซ้ายขวาระแวดระวังรอบตัว
 
            แสงอาทิตย์ยามเช้าผ่านแมกไม้เบาบางอยู่แล้วบัดนี้พลันมืดครึ้มเหมือนพระอาทิตย์ดับ แสดงว่าเหล่าอสูรมืดต่างปกคลุมท้องฟ้าแถบนี้จนทั่ว ทั้งคู่พักหอบหายใจบริเวณเท้าของคราบเต่าทองแดงรอแผนขั้นต่อไป  
 
            “วางแผนให้ข้าแกล้งตายเพื่ออะไร แล้วใครรู้เรื่องนี้อีกบ้าง” เฟเรซิสยังไม่ชินกับการไม่มีปีกถ่วงหลังจึงใช้คราบเต่าเป็นสิ่งค้ำเวลายืน
 
            “โทนาช วิเรียน พวกเราสามคน กับคนสนิทของเจ้าไม่กี่คน นางไม่อยากบอกเจ้าก่อนเพราะกลัวจะบังเอิญเกินไปหากบินไปหาโทนาชด้วยตัวเอง ที่เลือกลงมือตอนนี้เพราะอาศัยแสงสลัวพรางตาว่าเจ้าได้รับบาดแผลฉกรรจ์” พอลไลน์พาหญิงสาวไปยังซอกระหว่างอุ้งเท้าเต่ากับไม้ใหญ่เอียงกะเท่เร่ต้นหนึ่ง กิ่งไม้บนพื้นปิดบังหลุมขนาดย่อมๆเอาไว้สำหรับการหลบหนี
 
            เฟเรซิสผู้เก็บปีกเรียบร้อยยอมตามพอลไลน์ลงหลุมดินกลมดิกจนผิดธรรมชาติ เขาบอกว่ามันคือหลุมจากหนอนดินที่เลสลีย์เรียกออกมาสร้างไว้ให้ก่อนหน้านี้ ลึกลงไปประมาณสามคีลเป็นห้องทรงกลมแคบๆ ด้านหนึ่งมีดาบฆ่าม้ากับชุดสำรองของหญิงสาววางกองไว้อย่างเป็นระเบียบ
 
            “ระหว่างปลอมตัวเป็นมนุษย์ก็ใช้มันไปก่อน เจ้าใช้ดาบคู่แบบนั้นจนเป็นเครื่องหมายการค้าไปแล้วทุกคนต้องรู้แน่ว่าเป็นเจ้า วิเรียนบอกว่าเจ้าถนัดดาบยาวข้าจึงคิดว่าเจ้าอาจหาของดีในทวีปเทพมาใช้ไม่ได้ทำให้ต้องใช้ดาบธรรมดาแทน หากอยากได้ดาบปกติจะหามาเปลี่ยนให้ทีหลัง” พอลไลน์หยิบดาบยาวเกือบเท่าตัวคนสีเงินวาวให้หญิงสาวลองจับดู 
 
            หญิงสาวหาคำตำหนิเรื่องนี้ไม่ได้เพราะความเข้าใจเรื่องอาวุธนั้นผิดกัน นางใช้ดาบแบบของมนุษย์ซึ่งยาวและใหญ่กว่าดาบทหารราบที่ทหารเทพใช้กัน สำหรับมนุษย์อย่างพอลไลน์แล้วดาบยาวคงหมายถึงดาบฆ่าม้าที่ยาวใหญ่กว่าดาบทั่วไปของพวกเขา
 
            ปกติเฟเรซิสใช้ดาบยาวคู่กับดาบสั้นต่างกับทหารทั่วไปที่ใช้ดาบทหารราบทำให้ดาบฆ่าม้าเป็นสิ่งไกลตัวนางพอสมควร มันหนักกว่าดาบปกติเกือบเท่าตัวและออกจะเทอะทะหากต้องสู้กลางอากาศ ใบดาบยาวหนาหนักเพื่อประสิทธิภาพในการฟาดฟันคงทำความเคยชินได้ไม่ยาก 
 
            หญิงสาวชอบใช้ดาบมือเดียวแต่ด้วยสะเก็ดความดีใจที่ชายหนุ่มช่วยเตรียมของให้จึงรับมาไว้ใช้ชั่วคราวยามปลอมตัวเป็นมนุษย์ เมื่อใช้มือเดียวมันออกท่าทางได้อย่างหยาบๆผิดกับดาบธรรมดาที่ใช้กระบวนท่าซับซ้อนได้ สุดท้ายก็ต้องจับด้วยมือทั้งสองข้างเพื่อสร้างความมั่นคง
 
            “แล้วข้างบนวิเรียนวางแผนอะไรไว้บ้าง” ผู้แกล้งทำเป็นตายทดลองวาดดาบยักษ์ไปมาเพื่อสร้างความคุ้นเคย
 
            “นางจะใช้อาณาเขตเต่าทองแดงจำกัดปริมาณอสูรมืดแล้วจัดการทีละชุด ที่เห็นบินผ่านหัวเราไปเป็นกลุ่มแรกที่นางปล่อยเข้ามา ส่วนโทนาชจะนำศพปลอมของเจ้าไปเผาแสร้งให้พวกนั้นหมดกำลังใจแต่นั่นคือการกำจัดหลักฐานว่าเป็นศพคนอื่น” 
 
            พอลไลน์ขอให้เฟเรซิสหยุดดูสถานการณ์ก่อน หากโทนาชได้สิ่งที่ต้องการนางจะต้องไปร่วมกับเขาเพื่อทำลายผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด แต่ถ้าพวกนั้นบิดพลิ้วทุกอย่างก็ต้องถูกปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสมเช่นกัน 
 
            “ข้าเป็นห่วงพวกทหารมากกว่า เหล่าอสูรมืดเยอะเหลือเกิน” เฟเรซิสถอนใจด้วยความเป็นห่วง
 
            “พีเตอร์คอยช่วยพวกนั้นอยู่ เขารักการศึกษาแต่ถูกบังคับให้ฝึกดาบตามแบบชาวเกียน เราสองคนอยู่ในกลุ่มหัวใหม่ที่ไม่อยากสืบทอดศาสตร์การต่อสู้เหล่านั้น” พอลไลน์พูดให้นางสงบใจ “อาวุธธาตุประจำตัวเขาคือดาบลม มันเข้ากับนิสัยของผู้ถือเหมือนอาวุธธาตุทุกชิ้น ปกติเขาไม่ค่อยอยากใช้แต่ลองหยิบออกมาก็กลายเป็นเรื่องใหญ่เสียทุกครั้ง”
 
            “ข้าอยากไปดูกับตามากกว่า” เฟเรซิสยังอยากขึ้นไปดูเหตุการณ์ว่าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี 
 
            พอลไลน์ออกอาการร้อนใจอยากออกไปร่วมกับพวกทหารเช่นกัน เขาบอกให้นางรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นคนธรรมดาแล้วไปทางอุโมงค์ทอดยาวไปหมู่บ้านเมโดว์ 
 
            “หมู่บ้านนั้นไม่ใช่จุดหมายหลักแต่ไม่มีใครรู้ว่าพวกอสูรมืดจะแตกพวกไปหรือเปล่า วิเรียนสั่งให้เจ้าไปที่นั่นทันทีและอย่าให้ใครเห็นตัวจนกว่าจะจบเรื่องวันนี้ ดังนั้นห้ามเอาปีกขาวๆนั่นออกมาเด็ดขาด!” พอลไลน์ทิ้งท้ายก่อนปีนกลับขึ้นไปด้านบนเพื่อช่วยเหล่าทหาร...
 
            ทางออกอยู่ราวป่าไม่ไกลนัก คนสนิทของเฟเรซิสผู้มีผมสีน้ำตาลรอนางอยู่ที่นั่นเพื่อส่งข่าว ทางนั้นก็เก็บปีกเอาไว้เพื่อให้กลมกลืนกับนางที่แสร้งทำเป็นมนุษย์
 
            “คนอื่นๆกำลังแกล้งบ้าคลั่งและโศกเศร้าเพราะศพของนายท่านอยู่ ข้ามีหน้าที่นำทางนายท่านไปหากลุ่มคนที่ควบคุมอสูรมืด หน้าที่ของเราคือทำลายเวทมนตร์ที่บงการเจ้าตัวดำพวกนั้น แล้วจับกุมพวกผู้ควบคุมแบบมีชีวิตเพื่อสืบสวนต่อ ไม่อย่างนั้นก็ต้องสังหารเพื่อลดกำลังอีกฝ่าย”
 
            เฟเรซิสพยักหน้าแล้วเลื่อนส่วนหมวกของเสื้อคลุมขึ้นมาปิดหัวพรางตัวอย่างง่ายๆ นางถามคนสนิทว่าตัดแขนขาได้ไหมเพราะดาบฆ่าม้าของนางไม่เหมาะกับงานประณีต
 
            “ท่านวิเรียนบอกอีกว่าให้ทำตามนายท่านเห็นสมควร ขอเพียงได้ศัตรูมารีดข้อมูลเท่านั้นก็พอ”
 
            คำตอบทำให้เฟเรซิสหัวเราะในลำคอ นางไม่ค่อยได้อาละวาดด้วยตัวเองตรงๆบ่อยนักจนโทนาชก่อการร้ายปลอมๆขึ้น 
 
            ทั้งคู่รีบเดินเข้าไปในหมู่บ้าน บัดนี้พระอาทิตย์ส่องแสงชัดเจนจนเห็นสิ่งผิดปกติ ผู้คนที่ทำกิจกรรมยามเช้าต่างหลับใหลเหมือนในละครเวทีหรือนิยาย กล่าวคือพากันหลับตามท้องถนนตามกริยาที่คนเหล่านั้นทำอยู่ บ้างหลับคารถเข็นขนของ หน้าห้างร้าน ทางคนเดิน รถเทียมมังกรแล่นไปมาอย่างไร้จุดหมายเพราะคนกุมบังเหียนและผู้โดยสารหลับกันหมด
 
            เฟเรซิสหยุดยืนตั้งข้อสงสัยระหว่างคนสนิทของนางแสดงอาการแปลกใจ หากพวกนั้นต้องการนำความกลัวไปใช้การทำลายหมู่บ้านก่อนเคลื่อนพลไปทำลายศูนย์กลางมันเหมือนยิงธนูดอกเดียวได้นกสองตัวไม่ใช่หรือ แถมดึงความสนใจแยกทหารเป็นสองกลุ่มได้อีกต่างหาก
 
            “จะต้องมีเหตุผลบางอย่างที่พวกนั้นไม่ทำลายที่นี่” เฟเรซิสกัดฟันเร่งให้ลูกน้องพาไปจุดที่วิเรียนบอกทันที
 
            ไม่กี่นาทีพวกหญิงสาวก็ยืนซุ่มใกล้หลังวิหารเคารพของเสาค้ำจุนองค์หนึ่ง มีมนุษย์กับปิศาจรูปร่างคล้ายม้ายืนเฝ้ายามอย่างง่วงเหงา จุดหมายที่วิเรียนต้องการคือที่นั่น 
 
            “พวกเบื้องหลังคือสาวกเทพปิศาจนี่ ทำไมจึงมารวมกลุ่มกันตรงนี้ล่ะ มันคือสถานบูชาเสาค้ำจุนของเขตใต้เชียวนะ” เฟเรซิสกระซิบ ลูกน้องนางส่ายหน้าว่าไม่รู้เช่นกัน
 
            ความสงสัยคงอยู่ทว่าคำสั่งต้องมาก่อน ทั้งคู่เข้าใกล้ยามได้แค่ห้าก้าวเท่านั้น กลลวงดึงความสนใจอย่างการโยนสิ่งของให้หันมองไปทางอื่นก็ไม่มีใครทำกันแล้ว 
 
            “เจ้าเรียกปีกออกมาแล้วเดินเข้าไปใกล้ หากพวกข้างในนั้นรู้ว่าเป็นทหารแล้วไหวตัวหนีเราก็ยังได้สองคนนั่นไว้ แผนของเราคือหยุดการควบคุมอสูรมืดไม่ใช่สังหารศัตรู และนี่เป็นทวีปเทพ จะมีเผ่าเทพมาเดินคนเดียวก็ไม่แปลกหรอก” 
 
            แค่คุยกันนิดเดียวแผนก็เริ่มทันที เฟเรซิสค่อยๆเดินติดหลังลูกน้องโดยใช้ปีกสีฟ้าเป็นกำบังอีกชั้นหนึ่ง ยามสองคนแปลกใจที่ยังมีคนตื่นอยู่ 
 
            “ที่นี่เกิดอะไรขึ้น ทำไมคนในหมู่บ้านจึงหลับกันหมด” ลูกน้องของเฟเรซิสเอ่ยถาม ส่วนตัวนางกระชับดาบฆ่าม้าเตรียมพร้อม
 
            การสนทนานั้นเรียบง่ายแค่พวกนั้นไล่นางกลับไปทางเดิมเสีย อาจเพราะเป็นลูกน้องปลายแถวจึงไม่เอะใจ คนสนิทของเฟเรซิสก้าวเข้าไปใกล้ทำเป็นซักถามเหตุการณ์ ตอนนั้นเองยามสองคนคงมองเห็นบางส่วนของนางเข้าจึงร้องถามว่าใครซ่อนอยู่ด้านหลัง
 
(มีต่อ)