คือขอใช้พื้นที่ตรงนี้ระบายหน่อยคะ คุยกับแฟนได้เกือบปีกว่าตอนคุยกับแฟนแรกๆชีวิตเค้าดูเครียดมากคะ แต่เราเป็นคนที่อยู่กับคุยกับเค้าช่วงที่ลำบากจนคุยกันมาเรื่อยๆแล้วความสัมพันธ์มันรู้สึกโอเคเลย เลยตัดสินใจพามาให้ครอบครัวและพี่ๆรู้จักเพื่อนเราก็รู้จัก เราดูแลแฟนดีมากทำนู้นนี้ทุกอย่างซักผ้าง่ายๆคือแทบจะเหมือนคนใช้เลยตอนอยุ่ด้วยกันแต่เราก็ไม่ได้คิดมากเพราะว่าคิดว่ามันเป็นหน้าที่ผู้หญิงแหละแม่บ้านแม่เรือน จนนานเข้าเรื่อยๆก็เริ่มมีปากเสียงกันเรื่องน้ำหนักบ้างบอกว่าอ้วนบ้าง ถ้าไม่ผอมจะไม่เปิดตัวนะ รอผอมรอสวยก่อน รูปคู่ในเฟสก็ไม่มีสิทลงนะถ้ายังอ้วนอยู่เพราะอายที่เราไม่สวยแต่แพ้ความดีของเราที่ทำให้ช่วงที่เค้าลำบาก เลยทำให้ได้คบกัน คบกันก็แบบๆลับๆมีแต่ฝั่งเราที่รุ้จักเค้าแต่ฝั่งเค้าเราไม่รุ้จักใครเลยเพราะเค้าไม่เคยเปิดตัวอยุ่บ้านเราเวลามีคนโทรมาก็บอกอยุ่บ้านน้อง ในใจนี้เจ็บมากไม่กล้าพุดอะไรกลัวเสียคนรักไป มันเจ้บทุกครั้งที่เค้าดุถุกและเหยีดหน้าตาเรา พูดตลกในวงเหล้า ว่ามีเงินจะพาเราไปทุบหน้าบ้าง ดัดฟันบ้างบ้าง พอเราพุดจาผิดหูก็ด่าเรา งอลใส่ จะบอกว่าพี่เค้าไม่หล่อแถมอายุมากแล้วด้วย ทำไมเค้าไม่คิดบ้างว่ายังจะมีคนที่จริงใจและดีกับเขาอย่างนี้ด้วยหรอ หลายครั้งที่เราต้องแอบมานั่งร้องไห้เสียใจคนเดียวที่ผ่านมาเค้าเคยคบแต่สวยๆ แต่อย่างเรานี้อัปลัก เสียใจแต่ยังรักถ้าทนต่อไปจะไม่รุ้ว่านานแค่ไหนกว่าที่เค้าจะรักที่เราเป