ผมพึ่งเรียนจบมัธยมครับ และกำลังจะเข้ามหาลัยในปีนี้ 
ก่อนหน้านั้น ผมมีผญคนนึงที่ผมรู้สึกชอบเธอมากๆ
ช่วงม.4ที่เข้ามาเจอกัน ผมรู้สึกเฉยๆกับเขา แต่เมื่อมาเห็นนิสัยของเขา ความที่เขาเป็นเขา
รู้ตัวอีกทีก็รู้สึกชอบไปซะแล้ว ไม่ได้ชอบที่หน้าตา(แต่หลังจากนั้นสเปคถ้าเป็นหน้าตาของผญสำหรับผมก็เป็นแบบเขาเลย)
.
ผ่านมาเกือบจะ 3 ปี แล้วที่เราชอบเขามาตลอด(เรียกว่าแอบชอบละกัน)
เขาเป็นแรงผลักดันที่ทำให้ผมอยากพัฒนาตัวเองขึ้น อยากเป็นคนที่ดีขึ้น
แล้วไหนๆก็จะจบม.6แล้ว ผมเลยตัดสินใจแชทไปคุยกับเขา
ผมก็พยามจะหาเรื่องคุยใหม่เรื่อยๆ ไม่อยากให้มันน่าเบื่อ
เรียกว่า เป็นเรื่องที่ต้องคิดก่อนนอนแทบทุกคืนเลยว่า จะหาเรื่องอะไรคุยดีน้าา5555
ถึงแม้วันนึงจะได้คุยแค่ประโยค สองประโยค หรือบางวันจะไม่ได้เลยก็ตาม
แต่ผมรู้สึกมีความสุขมากจริงๆ ที่ได้คุยกับเขา
.
.
ช่วงนั้น ผมก็มีเอาของให้เขาบ้างในฐานะเพื่อน
เนื่องในวันเกิดเอย วันคริสมาสต์เอย
อยากจะเห็นเขามีความสุขจริงๆ
อย่างน้อยๆเราก็ได้ยิ้มตามได้บ้าง555
.
ตอนนั้นมีผญเข้าหาบ้าง แต่ผมเลือกที่ปิดโอกาสตัวเอง
เพราะใจในตอนนั้นจนถึงตอนนี้ก็ยังมีแค่เขาคนเดียวจริงๆ
เปิดเทอมนี้ ผมกำลังจะเรียนที่มหาลัยแห่งนึง ซึ่งเป็นมหาลัยที่ใกล้บ้าน(ผมอยู่ร้อยเอ็ด)
แต่เขาสอบติดมหาลัยอันดับต้นๆของประเทศ ซึ่งอยู่แถวปริมณฑล
ยอมรับเลย ความรู้สึกในตอนนั้น ดีใจมาก แล้วก็ยินดีกับเขาด้วยที่ได้มหาลัยดีๆ
แต่อีกใจนึง ก็รู้สึกหน่วง รู้สึกคิดถึง และภาพในหัวก็คือ ความสัมพันธ์นี้มันคงจะไปต่อไม่ได้แล้ว
เลยอยากถามพี่ๆครับว่า ผมจะจัดการความรู้สึกนี้ยังไงดี มันหยุดคิดถึงไม่ได้เลยจริงๆ