ทุกครั้งที่ผมได้เดินทางไปทั่วประเทศ การค้นหาสื่งใหม่ๆ ที่ผมไม่เคยเห็น ก็ถือว่าเป็นความสุขและความสนุกไม่น้อย เหมือนกับครั้งนี้ที่ผมมาอำเภอแกลง จังหวัดระยอง 
 

ผมเริ่มจากเส้นทางรองที่วิ่งทะลุใจกลางอำเภอ ท่ามกลางเสน่ห์แบบเมืองแกลงที่ซ่อนอยู่ริมทะเลแห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นบ้านไม้เก่า ๆ ที่มีอายุเกือบร้อยปี และวิถีชีวิตแบบชาวบ้านธรรมดาที่คนทั่วไปไม่ค่อยเห็นกัน เพราะอำเภอนี้มีมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 แล้ว ถึงวันนี้ก็มีอายุกว่า 110 ปี
 

ระหว่างมองวิวสองข้างทางเพลิน ๆ ไม่นานก็มาถึงจุดแรก “ทุ่งโปรงทอง” ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ชาวบ้านและองค์กรท้องถิ่นช่วยกันฟื้นฟูแหล่งป่าเสื่อมโทรมในอดีต ให้กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวป่าชายเลนใหญ่ที่สุดในระยอง ปัจจุบันนี้จึงเต็มไปด้วยต้นแสม โกงกาง แต่ที่เป็นดาวเด่นก็คือ “ต้นโปรง” เพราะยามที่แสงแดดส่องลงมาจะตกกระทบกับใบสีเหลืองๆ ของต้นนี้ กลายเป็นสีทองเหลืองอร่ามไปทั่ว จึงเป็นที่มาของชื่อที่นี่นั่นเอง
 

หลังจากชมวิวในมุมธรรมดาแล้ว ก็ไปต่อด้วยการชมวิวในมุมสูงบ้างที่ “สะพานประแสสิน” ตลอดความยาวกว่า 2 กม. จะเห็นวิถีชาวประมงที่ผูกพันกับแม่น้ำประแสและทะเลอ่าวไทยมาจากรุ่นสู่รุ่น และเป็นจุดเริ่มของเส้นทางเลียบชายทะเลยาวที่สุดในไทย (Scenic Route) กว่า 100 กม. ในชื่อ “ถนนเฉลิมบูรพาชลทิต” สามารถเดินทางต่อเนื่องไปยังจันทบุรี จนสุดชายแดนจังหวัดตราดได้เลย
 

ก่อนจะเลี้ยวรถกลับ ผมแวะ “แหลมสน” จุดชมวิวริมทะเลที่ลมดีมาก (และลมก็แรงมาก) ยิ่งในช่วงกันยายน จะมีคนมาเล่นกีฬาพาราชู๊ต (Parachute) หรือเรือลากร่มกลางทะเลกันเยอะมาก โดยความสูงน่าจะอยู่ประมาณตึก 5 ชั้น 
 

สำหรับสถานที่ปิดท้ายก็คือ “พิพิธภัณฑ์บ้านครูกัง” แหล่งรวบรวมของเก่า ของสะสมที่หายากของอำเภอแกลง อายุของเหล่านี้น่าจะอยู่ที่ 40 – 80 ปี รวบรวมโดย “ครูกัง” ข้าราชการเกษียณที่เนรมิตพื้นที่เปล่า ๆ ให้กลายเป็นพิพิธภัณฑ์ห้องแถวไม้ 2 ชั้นสุดคลาสสิค แล้วบรรจุของเก่าระดับตำนานนับพัน ๆ ชิ้นไว้อย่างเป็นระเบียบ ตั้งแต่ชิ้นเล็ก ๆ อย่างแก้วน้ำ ไปจนถึงของใหญ่ ๆ อย่างรถสองแถว ลงมือจัดเป็นร้านค้าต่าง ๆ จำลองช่วงเวลาในอดีตไว้ได้อย่างน่าดู เช่น ร้านตัดผม ร้านถ่ายรูป ร้านขายของชำ โรงภาพยนตร์ เป็นต้น ผมเองอดสงสัยไม่ได้ว่า...เพราะอะไร? จึงทำให้ครูกังจัดทำแหล่งเรียนรู้ที่สุดยอดแบบนี้ขึ้นมา แกตอบผมสั้นๆ ว่า “...ไม่อยากเก็บไว้ดูคนเดียวครับ”
 
เป็นคำตอบสั้น ๆ แต่ได้ใจความมาก (ฮา) แต่ก็สะท้อนให้เห็นถึงน้ำใจและความตั้งใจที่ดี ที่จะถ่ายทอดภาพอดีตอันสำคัญ เพื่อให้คนรุ่นหลังได้เรียนรู้เรื่องราวของเมืองแกลง รวมไปถึงสิ่งต่างๆ ที่เป็นประโยชน์และหาดูไม่ได้ในปัจจุบันแล้ว ทั้งหมดนี้ทำให้ผมรู้สึกว่า “อำเภอแกลง” มีเสน่ห์แบบวินเทจที่ไม่ค่อยเหมือนใคร ทั้งธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์ ธรรมชาติที่สวยงาม ผู้คนที่เป็นมิตร จริงใจ พร้อมต้อนรับนักท่องเที่ยวเหมือนญาติคนหนึ่งที่มาเยี่ยมบ้าน
 
ลองมาเที่ยวเมืองแกลงกันครับ! มีของเด็ดๆ ที่น่าค้นหา! น่าสนุกกว่าที่คิด! รับรองว่าจะหลงรักได้ไม่ยาก