ต่อจาก กรงกรรม ก็เรื่องนี้แหละ ที่เราชอบ
ดูได้เรื่อยๆ เหมือนดูชีวิตเพื่อนบ้านในหมู่บ้านของเราเอง
ไม่กดข้ามเลย  ชอบตัวละครทุกตัวในเรื่อง ทั้งเพื่อนๆ  พ่อแม่  ชาวบ้าน
ไม่ต้องอิจฉา ถลึงตาจนถลนออกนอกเบ้า  ลอยหน้าลอยตา จีบปากจีบคอ ด่ากัน วางแผนแย่งพระเอกกัน
เราดูแล้วยิ้มได้ มีความสุข นั่นก็พอแล้ว
ไม่เคยสนใจเรตติ้งอะไร เรตติ้งมันไม่มีผลอะไรต่อชีวิตของเรา

สังเกตุมานานละ ค่ายแอคอาร์ตเป็นค่ายชั้นยอดจริงๆ เค้าเข้าใจว่าผู้คนต้องการจะเสพสิ่งใด ทำการบ้านดี ขยี้เก่ง ดึงศักยภาพของนักแสดงเก่ง ดั๊นซ์ไม่เคยเห็นน้อย โพธิ์งามเล่นละครละเอียดขนาดนี้มาก่อน จนได้มาเห็นแกในงานค่ายนี้