สวัสดีชาว Pantip
ช่วยด้วย! อยากให้กระทู้นี้ไปถึงผู้ทรงความยุติธรรม 👩🏻⚖️
เกิดอะไรขึ้น?
- ไม่ก้าวหน้าทางการงาน
- ไม่ก้าวหน้าทางวิชาชีพ
- ไม่ก้าวหน้าทางการเงิน
- ไม่ก้าวหน้าในด้านคุณภาพชีวิต
- ไม่มีความสุข เครียด
- ไม่มีสวัสดิการดูแลครอบครัว
- ไม่มีอิสระทางความคิด/การแสดงออก
เราไม่รู้ว่า สิ่งที่เราจะเล่าต่อไปนี้จะส่งผลกระทบอะไรกับเราในอนาคตมั้ย แต่ตอนนี้มันกระทบต่อ physical และ psychi กับเรามากๆ มากจนเรากับเพื่อนต้องร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จนเราเริ่มถามตัวเองว่าชั้นจะเป็น depression แล้วหรอ แต่พอประเมินพวกแบบสอบถามเราไม่มีภาวะซึมเศร้า เราไม่ได้รู้สึกไร้ค่า ยังเห็นคุณค่าในตนเอง แต่เรามีภาวะความสุขลดลงต่ำสุด (ประเมินจาก THMI-66 ได้ระดับ poor) 💔
“ปล. personality เดิมของเราคือ ตั้งใจทำงาน ร่าเริง เป็นนักวางแผน แต่ถ้าอะไรไม่ตามแผนก็จะแก้ปัญหาให้ถึงที่สุด มีความ creative เข้ามาเปลี่ยนแปลงหรือสร้างสรรค์อะไรใหม่ๆ ให้องค์กร แล้วปกติไม่เคยดราม่าใน social ไม่ว่าจะเจออะไรมาก็ตาม”
ส่วนอาการทางกายที่ชัดเจนคือ เราเครียดสะสมจนผมร่วงแบบขั้นสุดที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ซึ่งสาเหตุทั้งหมดมาจาก….การทำงานภายใต้องค์กรที่ไม่มีความก้าวหน้าให้กับเราอย่าง สบช.
*ซึ่งความก้าวหน้าที่ว่านี้ไม่ได้เกิดกับทุกคน แต่เกิดกับรุ่นเราและเพื่อนอีกคน สรุปได้ดังนี้
**เริ่มจากเราจบ ป.ตรี คณะ พยบ. ปี 2558 โดยสมัครเป็น อาจารย์ พยบ. สังกัด สบช. ตั้งแต่ตอนนั้นโดยตอนที่ทำสัญญา ผู้บริหารบอกเรากับผู้ปกครองว่า ได้บรรจุเป็น ขรก. (ข้าราชการ) เร็วแน่นอนเพราะเป็น วิชาชีพขาดแคลน ชีวิตจะก้าวหน้าเร็ว แต่จนถึงปัจจุบันเข้าสู่ปีที่ 7 แล้ว (ปัจจุบัน ณ วันที่ตั้งกระทู้ 31 พ.ค. 2564) เราไปเรียนจบโทตามที่องค์กรต้องการแล้ว แต่ชีวิตไม่มีอะไรดีขึ้น นอกจากภาระงานที่มากขึ้น เราอาจเขียนอธิบายไม่ค่อยเก่งนะ แต่มัน toxic มากจริงๆ
🔸1. ไม่ได้บรรจุข้าราชการสักที 📌
เราเป็น อาจารย์ พยบ. ในตำแหน่งพกส. (พนักงานกระทรวง) มาจะ 7 ปีแล้ว
พูดง่ายๆ คือ คล้ายๆลูกจ้างประจำ สิทธิการรักษาคือใช้ประกันสังคมที่หักกับเงินเดือนประมาณ 5% ของทุกๆ เดือน
🔸2. ปัจจุบันเรา จบ ป.โท ในสาขา nursing 📌
ซึ่งเป็นที่ต้องการของตลาดการศึกษา แต่เราไม่มีตำแหน่งเพราะไม่ได้บรรจุข้าราชการ ไม่เหมือนกับที่องค์กรบอกไว้ครั้งแรก บอกแค่ให้รอๆๆๆ ได้แน่นอน แต่ก็ไม่ได้ ไม่มีเงินเดือนประจำตำแหน่ง ไม่มีสวัสดิการเบิกจ่ายตรงให้พ่อแม่หรือตนเองแบบที่เคยคาดหวังไว้ ล่าสุดที่แม่เราป่วยเราช่วยเค้าได้ในด้านการประสานงาน กับเข้าไปช่วยแพทย์ทำหัตถการในฐานะวิชาชีพที่มี แต่เราไม่สามารถ support เรื่อง income เรื่อง สิทธิการรักษาอะไรได้เลย (มันเศร้ามาก) 🥺🥺🥺
🔸3. เงินเดือนไม่เพิ่มตามวุฒิ ได้เท่ากับตอน ป.ตรี 📌
ใช่!! อ่านไม่ผิด เราทำงานในองค์กร มาตั้งแต่ ปี 58 - 61 พอปี 61-63 ลาเรียนต่อป.โท จบภายในตามกำหนด แล้วกลับมาทำงาน ส.ค. 63 คือเข้าใจว่าตอนลาเรียนเงินเดือนจะไม่เพิ่ม แต่ตอนนี้ กำลังจะ มิ.ย. 64 ผ่านมาจะครบปีแล้ว เราส่งเอกสารรับรองการจบโทไปนานแล้ว แต่องค์กรก็ไม่ยอมปรับเงินเดือนตามตำแหน่งป.โท ให้ ในขณะที่ภาระงานหนักตามวุติการศึกษา (หนักมากจริงๆ แต่ถ้าเงินเดือนสมเหตุสมผลเราก็สู้นะ ที่ผ่านมาไม่เคยเกี่ยงงานเลย ให้ทำอะไรทำหมด)
ตอนนี้เราอ้างถึงระเบียบเงินเดือนของ พกส. ป.โท ที่ควรจะได้ กับงาน HR เค้าก็บอกว่าจะหาตำแหน่ง พกส. ป.โท ให้ใหม่ จะได้ปรับเงินตามวุฒิ ซึ่ง HR บอกว่ากว่าเรื่องจะอนุมัติก็อีกประมาณ 3 เดือนนะ ซึ่งหมายความว่า อีก 3 -4 เดือนต่อจากนี้ประมาณ ก.ย.-ต.ค. 64 เป็นรอบตัดงบประมาณปี 65 พอดี แสดงว่าที่ผ่านมา เราทำงานมาด้วยวุฒิป.โท แบบฟรีๆ และยังไม่จบนะขออธิบายต่อเป็นข้อที่ 4 …. 😞😞😞
🔸4. ไม่ได้รับการพิจารณาขึ้นเงินเดือน 1 ปี เต็มๆ📌
เห้ย!!! อันนี้ก็แย่ไปอีก กดขี่ขั้นสุด ปกติตำแหน่ง ขรก. พิจารณาขึ้นเงินเดือนตามภาระงานหรือที่เรียกว่า PA ปีละ 2 ครั้ง (เพิ่มไม่เกิน 8%)
ส่วน พกส. ปกติพิจารณาขึ้นเงินเดือนปีละ 1 ครั้ง (เพิ่มไม่เกิน 4%) แแแแแต่!!!!!! ตอนนี้เค้าบอกเราว่า “เดี๋ยวปรับเงินเดือนเป็น ป.โท ให้แล้ว มันเพิ่มมาตั้ง 2,000 แล้ว เงิน PA ก็ไม่ต้องไปเสียดายหรอก” เห้ยงงมาก คือสรุปเท่ากับว่า เงินป.โท ที่ควรได้มานานตั้งแต่ปีที่แล้วก็ไม่ได้คิดย้อนหลัง แถมเงิน PA ที่ควรจะได้ ต.ค.ปีนี้ ซึ่งพิจารณาแค่ปีละครั้งก็ไม่ได้อีก อะไรกันเนี่ย!!! เราถามทุกอย่างแล้ว ไปถึงรองผู้บริหาร ไม่ได้นิ่งเฉย เจ็บจังอะไรกัน จะเอาแรงกายแรงใจที่ไหนมาทำงาน ขรก.ยิ่งทำยิ่งได้ แต่เราต้องทำเหมือนกัน แต่ไม่ได้อะไรเลย เงินประจำตำแหน่งก็ไม่มี มันสะอึกอยู่ข้างใน ทำอะไรไม่ได้เลย 😭😭😭
🔸5. ลาออกได้มั้ย!!! 📌หลายท่านที่กรุณาอ่านมาถึงตรงนี้ อาจสงสัยว่า แล้วทำไมเจ้าของกระทู้ไม่ลาออกล่ะ!! เหตุผลเพราะ เราติดใช้ทุนตอนที่ลาไปเรียนโท 2 ปี โดยจะหมดสัญญาทุนปี ส.ค. 65 ถ้าออกก่อนต้องใช้ทุนคืนสองเท่าทั้งเงินเดือนแบะค่าเทอมทั้งหมด ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่เคยคิดจะออกถ้าเป็นอย่างที่คุยกันไว้ตั้งแต่แรก แต่คำพูดเหล่านั้นก็เป็นเหมือนแค่สัญญาใจ
🔸6. การทำงานที่เหลื่อมล้ำ 📌เพียงเพราะไม่ใช่ ขรก.
ตอนนี้ทุกคนที่เป็น ขรก. นอกจากงานทุกอย่างที่ทำจะเอามาคิด PA ได้แล้ว ยังสามารถทำผลงานต่างๆ ต่อยอดเพื่อเป็น ผศ. รศ. ในขณะที่เราไม่มีสิทธิแม้แต่จะคาดหวัง แต่ต้องทนนั่งฟังไปทุกการประชุม เราเหมือนขาเล็กๆ ร้อยขาของตะขาบที่ขับเคลื่อนให้คนบนๆในองค์กรเติบโต แต่ไม่มีใครเห็นเราเพราะเราอยู่ข้างล่างใต้ตัวตะขาบ เสียงของเราไม่ดังพอนอกจากเวลาทำงานที่เป็นจิตอาสาหรือเวลาที่ต้องการชนชั้นแรงงานเท่านั้น แม้ว่าเพื่อนร่วมงานที่เป็นอาจารย์หลายท่านดีกับเราแต่ไม่มีอำนาจตัดสินใจ แต่บางท่านก็พูดกระทบจิตใจแบบรู้สึกแย่มาก 🤬🤬🤬
🔸7. ข้อสุดท้าย!!! 📌สรุปคำถามหรือสิ่งที่ต้องการความช่วยเหลือคือ
- มีใครเคยพบปัญหาลักษณะแบบนี้มั้ย
- ใครมีข้อเสนอแนะในฐานะคนในองค์กรหรือนอกองค์กรก็ได้
- ใครมีทางออกที่พอรู้ เช่น หน่วยงานที่รับสมัครพยาบาลวิชาชีพ หรืออ.พยาบาล ป.โท ที่สามารถให้เราไปใช้ทุนต่อได้ที่นั่นจนครบซึ่งเหลืออีก 1 ปี
- ใครอยากแชร์ไอเดีย/ประสบการณ์/ให้กำลังใจ ได้หมดเลยค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ
#ถึงแม้กระทู้นี้จะเงียบไป อย่างน้อยเราก็ได้พูดในสิ่งที่เราอึดอัดมากที่สุด เราไม่อยากเป็นแบบนี้ อยากได้รอยยิ้มและความสุขเล็กๆ ของตนเองคืนมา ไม่อยากอยู่ที่นี่ถึงแม้จะเอาตำแหน่ง ขรก. มาแลกก็ตาม เพราะตอนนี้เหมือนกองไฟที่ไร้ฟืน นับวันยิ่ง Burn Out ไปทุกที 🔥
ภาวะ Burn Out 🔥 จากคนที่เคยมีความสุขในการใช้ชีวิต ปัญหาหนักแค่ไหนก็ผ่านมาได้หมด แต่ตอนนี้กำลังหมดไฟกับการทำงานใน สบช.
ช่วยด้วย! อยากให้กระทู้นี้ไปถึงผู้ทรงความยุติธรรม 👩🏻⚖️
เกิดอะไรขึ้น?
- ไม่ก้าวหน้าทางการงาน
- ไม่ก้าวหน้าทางวิชาชีพ
- ไม่ก้าวหน้าทางการเงิน
- ไม่ก้าวหน้าในด้านคุณภาพชีวิต
- ไม่มีความสุข เครียด
- ไม่มีสวัสดิการดูแลครอบครัว
- ไม่มีอิสระทางความคิด/การแสดงออก
เราไม่รู้ว่า สิ่งที่เราจะเล่าต่อไปนี้จะส่งผลกระทบอะไรกับเราในอนาคตมั้ย แต่ตอนนี้มันกระทบต่อ physical และ psychi กับเรามากๆ มากจนเรากับเพื่อนต้องร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จนเราเริ่มถามตัวเองว่าชั้นจะเป็น depression แล้วหรอ แต่พอประเมินพวกแบบสอบถามเราไม่มีภาวะซึมเศร้า เราไม่ได้รู้สึกไร้ค่า ยังเห็นคุณค่าในตนเอง แต่เรามีภาวะความสุขลดลงต่ำสุด (ประเมินจาก THMI-66 ได้ระดับ poor) 💔
“ปล. personality เดิมของเราคือ ตั้งใจทำงาน ร่าเริง เป็นนักวางแผน แต่ถ้าอะไรไม่ตามแผนก็จะแก้ปัญหาให้ถึงที่สุด มีความ creative เข้ามาเปลี่ยนแปลงหรือสร้างสรรค์อะไรใหม่ๆ ให้องค์กร แล้วปกติไม่เคยดราม่าใน social ไม่ว่าจะเจออะไรมาก็ตาม”
ส่วนอาการทางกายที่ชัดเจนคือ เราเครียดสะสมจนผมร่วงแบบขั้นสุดที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ซึ่งสาเหตุทั้งหมดมาจาก….การทำงานภายใต้องค์กรที่ไม่มีความก้าวหน้าให้กับเราอย่าง สบช.
*ซึ่งความก้าวหน้าที่ว่านี้ไม่ได้เกิดกับทุกคน แต่เกิดกับรุ่นเราและเพื่อนอีกคน สรุปได้ดังนี้
**เริ่มจากเราจบ ป.ตรี คณะ พยบ. ปี 2558 โดยสมัครเป็น อาจารย์ พยบ. สังกัด สบช. ตั้งแต่ตอนนั้นโดยตอนที่ทำสัญญา ผู้บริหารบอกเรากับผู้ปกครองว่า ได้บรรจุเป็น ขรก. (ข้าราชการ) เร็วแน่นอนเพราะเป็น วิชาชีพขาดแคลน ชีวิตจะก้าวหน้าเร็ว แต่จนถึงปัจจุบันเข้าสู่ปีที่ 7 แล้ว (ปัจจุบัน ณ วันที่ตั้งกระทู้ 31 พ.ค. 2564) เราไปเรียนจบโทตามที่องค์กรต้องการแล้ว แต่ชีวิตไม่มีอะไรดีขึ้น นอกจากภาระงานที่มากขึ้น เราอาจเขียนอธิบายไม่ค่อยเก่งนะ แต่มัน toxic มากจริงๆ
🔸1. ไม่ได้บรรจุข้าราชการสักที 📌
เราเป็น อาจารย์ พยบ. ในตำแหน่งพกส. (พนักงานกระทรวง) มาจะ 7 ปีแล้ว
พูดง่ายๆ คือ คล้ายๆลูกจ้างประจำ สิทธิการรักษาคือใช้ประกันสังคมที่หักกับเงินเดือนประมาณ 5% ของทุกๆ เดือน
🔸2. ปัจจุบันเรา จบ ป.โท ในสาขา nursing 📌
ซึ่งเป็นที่ต้องการของตลาดการศึกษา แต่เราไม่มีตำแหน่งเพราะไม่ได้บรรจุข้าราชการ ไม่เหมือนกับที่องค์กรบอกไว้ครั้งแรก บอกแค่ให้รอๆๆๆ ได้แน่นอน แต่ก็ไม่ได้ ไม่มีเงินเดือนประจำตำแหน่ง ไม่มีสวัสดิการเบิกจ่ายตรงให้พ่อแม่หรือตนเองแบบที่เคยคาดหวังไว้ ล่าสุดที่แม่เราป่วยเราช่วยเค้าได้ในด้านการประสานงาน กับเข้าไปช่วยแพทย์ทำหัตถการในฐานะวิชาชีพที่มี แต่เราไม่สามารถ support เรื่อง income เรื่อง สิทธิการรักษาอะไรได้เลย (มันเศร้ามาก) 🥺🥺🥺
🔸3. เงินเดือนไม่เพิ่มตามวุฒิ ได้เท่ากับตอน ป.ตรี 📌
ใช่!! อ่านไม่ผิด เราทำงานในองค์กร มาตั้งแต่ ปี 58 - 61 พอปี 61-63 ลาเรียนต่อป.โท จบภายในตามกำหนด แล้วกลับมาทำงาน ส.ค. 63 คือเข้าใจว่าตอนลาเรียนเงินเดือนจะไม่เพิ่ม แต่ตอนนี้ กำลังจะ มิ.ย. 64 ผ่านมาจะครบปีแล้ว เราส่งเอกสารรับรองการจบโทไปนานแล้ว แต่องค์กรก็ไม่ยอมปรับเงินเดือนตามตำแหน่งป.โท ให้ ในขณะที่ภาระงานหนักตามวุติการศึกษา (หนักมากจริงๆ แต่ถ้าเงินเดือนสมเหตุสมผลเราก็สู้นะ ที่ผ่านมาไม่เคยเกี่ยงงานเลย ให้ทำอะไรทำหมด)
ตอนนี้เราอ้างถึงระเบียบเงินเดือนของ พกส. ป.โท ที่ควรจะได้ กับงาน HR เค้าก็บอกว่าจะหาตำแหน่ง พกส. ป.โท ให้ใหม่ จะได้ปรับเงินตามวุฒิ ซึ่ง HR บอกว่ากว่าเรื่องจะอนุมัติก็อีกประมาณ 3 เดือนนะ ซึ่งหมายความว่า อีก 3 -4 เดือนต่อจากนี้ประมาณ ก.ย.-ต.ค. 64 เป็นรอบตัดงบประมาณปี 65 พอดี แสดงว่าที่ผ่านมา เราทำงานมาด้วยวุฒิป.โท แบบฟรีๆ และยังไม่จบนะขออธิบายต่อเป็นข้อที่ 4 …. 😞😞😞
🔸4. ไม่ได้รับการพิจารณาขึ้นเงินเดือน 1 ปี เต็มๆ📌
เห้ย!!! อันนี้ก็แย่ไปอีก กดขี่ขั้นสุด ปกติตำแหน่ง ขรก. พิจารณาขึ้นเงินเดือนตามภาระงานหรือที่เรียกว่า PA ปีละ 2 ครั้ง (เพิ่มไม่เกิน 8%)
ส่วน พกส. ปกติพิจารณาขึ้นเงินเดือนปีละ 1 ครั้ง (เพิ่มไม่เกิน 4%) แแแแแต่!!!!!! ตอนนี้เค้าบอกเราว่า “เดี๋ยวปรับเงินเดือนเป็น ป.โท ให้แล้ว มันเพิ่มมาตั้ง 2,000 แล้ว เงิน PA ก็ไม่ต้องไปเสียดายหรอก” เห้ยงงมาก คือสรุปเท่ากับว่า เงินป.โท ที่ควรได้มานานตั้งแต่ปีที่แล้วก็ไม่ได้คิดย้อนหลัง แถมเงิน PA ที่ควรจะได้ ต.ค.ปีนี้ ซึ่งพิจารณาแค่ปีละครั้งก็ไม่ได้อีก อะไรกันเนี่ย!!! เราถามทุกอย่างแล้ว ไปถึงรองผู้บริหาร ไม่ได้นิ่งเฉย เจ็บจังอะไรกัน จะเอาแรงกายแรงใจที่ไหนมาทำงาน ขรก.ยิ่งทำยิ่งได้ แต่เราต้องทำเหมือนกัน แต่ไม่ได้อะไรเลย เงินประจำตำแหน่งก็ไม่มี มันสะอึกอยู่ข้างใน ทำอะไรไม่ได้เลย 😭😭😭
🔸5. ลาออกได้มั้ย!!! 📌หลายท่านที่กรุณาอ่านมาถึงตรงนี้ อาจสงสัยว่า แล้วทำไมเจ้าของกระทู้ไม่ลาออกล่ะ!! เหตุผลเพราะ เราติดใช้ทุนตอนที่ลาไปเรียนโท 2 ปี โดยจะหมดสัญญาทุนปี ส.ค. 65 ถ้าออกก่อนต้องใช้ทุนคืนสองเท่าทั้งเงินเดือนแบะค่าเทอมทั้งหมด ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่เคยคิดจะออกถ้าเป็นอย่างที่คุยกันไว้ตั้งแต่แรก แต่คำพูดเหล่านั้นก็เป็นเหมือนแค่สัญญาใจ
🔸6. การทำงานที่เหลื่อมล้ำ 📌เพียงเพราะไม่ใช่ ขรก.
ตอนนี้ทุกคนที่เป็น ขรก. นอกจากงานทุกอย่างที่ทำจะเอามาคิด PA ได้แล้ว ยังสามารถทำผลงานต่างๆ ต่อยอดเพื่อเป็น ผศ. รศ. ในขณะที่เราไม่มีสิทธิแม้แต่จะคาดหวัง แต่ต้องทนนั่งฟังไปทุกการประชุม เราเหมือนขาเล็กๆ ร้อยขาของตะขาบที่ขับเคลื่อนให้คนบนๆในองค์กรเติบโต แต่ไม่มีใครเห็นเราเพราะเราอยู่ข้างล่างใต้ตัวตะขาบ เสียงของเราไม่ดังพอนอกจากเวลาทำงานที่เป็นจิตอาสาหรือเวลาที่ต้องการชนชั้นแรงงานเท่านั้น แม้ว่าเพื่อนร่วมงานที่เป็นอาจารย์หลายท่านดีกับเราแต่ไม่มีอำนาจตัดสินใจ แต่บางท่านก็พูดกระทบจิตใจแบบรู้สึกแย่มาก 🤬🤬🤬
🔸7. ข้อสุดท้าย!!! 📌สรุปคำถามหรือสิ่งที่ต้องการความช่วยเหลือคือ
- มีใครเคยพบปัญหาลักษณะแบบนี้มั้ย
- ใครมีข้อเสนอแนะในฐานะคนในองค์กรหรือนอกองค์กรก็ได้
- ใครมีทางออกที่พอรู้ เช่น หน่วยงานที่รับสมัครพยาบาลวิชาชีพ หรืออ.พยาบาล ป.โท ที่สามารถให้เราไปใช้ทุนต่อได้ที่นั่นจนครบซึ่งเหลืออีก 1 ปี
- ใครอยากแชร์ไอเดีย/ประสบการณ์/ให้กำลังใจ ได้หมดเลยค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ
#ถึงแม้กระทู้นี้จะเงียบไป อย่างน้อยเราก็ได้พูดในสิ่งที่เราอึดอัดมากที่สุด เราไม่อยากเป็นแบบนี้ อยากได้รอยยิ้มและความสุขเล็กๆ ของตนเองคืนมา ไม่อยากอยู่ที่นี่ถึงแม้จะเอาตำแหน่ง ขรก. มาแลกก็ตาม เพราะตอนนี้เหมือนกองไฟที่ไร้ฟืน นับวันยิ่ง Burn Out ไปทุกที 🔥