คือ เรื่องมีอยู่ว่า เราไม่รู้ว่าจะเลือกใคร (เเฟนเก่า)คนนึงก็ดูเเลเราดี ใส่ใจเรา เเต่บางเรื่องก็เป็นเด็กเกินไปทั้งๆที่ก็อายุมากกว่าเรา 2 ปี เวลาทะเลาะกันมีเเต่เราที่ไม่สนใจไม่เคยพูดถนอน้ำใจ ใจร้าย ไม่เคยใจเย็นใส่เลย เอาเเต่เหวี่ยง บ่นรำคาญทุกวัน ส่วนอีกคนอายุมากกว่าเรา 1 ปี ก็ดี เป็นรุ่นพี่ เป็นทั้งเพื่อน เป็นเเฟน มีอะไรที่ตรงกันหลายอย่าง ความชอบที่เหมือนกัน เวลาอยู่ด้วยกันก็ดูเเลดี เวลาทะเลาะกันก็ต่าคนต่างเงียบ (เเฟนปัจจุบัน)
เรา เลิกกับเเฟนเก่าเพราะว่า เราไม่ดีเองเราเเย่เรารู้ตัวเราดี เราเลยพยามถอยออกมา ทำให้เขาร็สึกอยากเลิกกับเราเอง จนเราได้คุยกับเเฟนคนปัจจุบัน
เเต่ เเฟนเก่าก็ไม่ไปไหนทั้งๆที่รู้ว่าเรามีเเฟนใหม่เเล้ว เเต่ก็ยังบอกจะรอเรา เราบอกให้เค้าว่าไม่ต้องรอเเต่เขาก็ยังยืนยันเหมือนเดิม เราพูดไปว่า ถ้ามันใช่มันจะวนกลับมาเอง ตอนนี้ต่างคนต่างใช้ชีวิต ต่างทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี ไม่ต้องรอให้เปิดใจรับคนอื่นเข้ามาได้เลย เเต่เขาก็ยังดูเเลเราอยู่เเบบห่างๆ คอยซัพพอร์ตหลายๆ อย่าง ครอบครัวของเขาก็ดี เอ็นดูเรา เเต่เเฟนปัจจุบัน ยังไม่เคยพาเราไปเจอครอบครัว เพราะกลัวว่าจะโดนนินทา ว่า เรียนยังไม่ถึงไหนมีเเฟนเเล้วหรอ เเต่เราก็ไม่เคยพาใครมาเจอครอบครัวเราเหมือนกันค่ะ เราเลยคิดว่าเเฟร์ๆ จะได้ไม่มีปัญหาตามมาทีหลัง กับคนปัจจุบัน เราคิดว่า เรารู้สึกใจเย็นมากกว่า ไม่มีคำพูดที่รุนเเรง หรือพูดให้ผ่านใดผ่ายหนึ่งรู้สึกไม่ดี เเต่เขาติดเพื่อน เเต่เราเข้าใจนะคะ ตื่นเช้า ทำงาน เลิกเย็นหรือดึก อยู่กับเพื่อน เข้าบ้านอีกทีก็ ตี 1-2 เมื่อก่อนเราทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมาก จนเราไม่ไหว เลยยอิสระตรงนี้ให้ เเต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่คุยเลย ก็คุยบ้างพอหายคิดถึง เขาก็โทรหา เเต่เขาไม่ค่อยง้อเราเท่าไหร่ เราเลยเป็นอะไรไม่พูด เพราะคิดว่า ไม่รู้จะพูดไปทำไม พูดไปก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอยู่ดี ทุกวันนี้เลยชิน คดถึงก็โทรหา ไม่มีอะไรจะคุยเเล้วก็วางสาย เเต่เขาชอบพูโกับเราว่า ก็ไม่รู้จะคุยอะไร เป็นคำที่เราไม่ชอบที่สุด เเต่ก็ทำได้เเค่ตัดบทสนทนาทุกวันนี้ก็เลยชิน เเต่ความรู้สึกเราทุ่มให้เเฟนปัจจุบันมากกว่า เพราะเเฟนเก่า เราเริ่มจากการที่ไม่สนใจเขาจนจะเลิกเราก็ยังไม่สนใจเขาอยู่ เเต่กับคนนี้ เราเริ่มจากไม่สนใจเหมืนกันเเต่จบที่ใส่ใจมากกว่า
เรารู้สึกว่าตัวเองเห็นเเก่ตัว เพราะคนเก่าเราไม่ไปไหน มันเหมือนเราเป็นแมวหวงก้าง เราอึดอัด เราไม่รู้ว่าคนอื่นจะมองเราไม่ดีขนาดไหนทั้งที่มีเเฟนอยู่เเล้วเเต่กลับยังเก็บคนนี้ไว้อยู่ ทั้งๆที่เราบอกเขาไปเเล้ว เเล้วเราต้องทำไงดีคะ เราต้องเลือกใคร ไม่มีใครดีที่สุด ต่างคนต่างมีข้อเสีย เเตกต่างออกไป เเต่เราไม่ได้อยากถูกมองว่า จับปลาสองมือ
ควรเลือกใครดี เเละจะไปต่อยังไง
เรา เลิกกับเเฟนเก่าเพราะว่า เราไม่ดีเองเราเเย่เรารู้ตัวเราดี เราเลยพยามถอยออกมา ทำให้เขาร็สึกอยากเลิกกับเราเอง จนเราได้คุยกับเเฟนคนปัจจุบัน
เเต่ เเฟนเก่าก็ไม่ไปไหนทั้งๆที่รู้ว่าเรามีเเฟนใหม่เเล้ว เเต่ก็ยังบอกจะรอเรา เราบอกให้เค้าว่าไม่ต้องรอเเต่เขาก็ยังยืนยันเหมือนเดิม เราพูดไปว่า ถ้ามันใช่มันจะวนกลับมาเอง ตอนนี้ต่างคนต่างใช้ชีวิต ต่างทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี ไม่ต้องรอให้เปิดใจรับคนอื่นเข้ามาได้เลย เเต่เขาก็ยังดูเเลเราอยู่เเบบห่างๆ คอยซัพพอร์ตหลายๆ อย่าง ครอบครัวของเขาก็ดี เอ็นดูเรา เเต่เเฟนปัจจุบัน ยังไม่เคยพาเราไปเจอครอบครัว เพราะกลัวว่าจะโดนนินทา ว่า เรียนยังไม่ถึงไหนมีเเฟนเเล้วหรอ เเต่เราก็ไม่เคยพาใครมาเจอครอบครัวเราเหมือนกันค่ะ เราเลยคิดว่าเเฟร์ๆ จะได้ไม่มีปัญหาตามมาทีหลัง กับคนปัจจุบัน เราคิดว่า เรารู้สึกใจเย็นมากกว่า ไม่มีคำพูดที่รุนเเรง หรือพูดให้ผ่านใดผ่ายหนึ่งรู้สึกไม่ดี เเต่เขาติดเพื่อน เเต่เราเข้าใจนะคะ ตื่นเช้า ทำงาน เลิกเย็นหรือดึก อยู่กับเพื่อน เข้าบ้านอีกทีก็ ตี 1-2 เมื่อก่อนเราทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมาก จนเราไม่ไหว เลยยอิสระตรงนี้ให้ เเต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่คุยเลย ก็คุยบ้างพอหายคิดถึง เขาก็โทรหา เเต่เขาไม่ค่อยง้อเราเท่าไหร่ เราเลยเป็นอะไรไม่พูด เพราะคิดว่า ไม่รู้จะพูดไปทำไม พูดไปก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอยู่ดี ทุกวันนี้เลยชิน คดถึงก็โทรหา ไม่มีอะไรจะคุยเเล้วก็วางสาย เเต่เขาชอบพูโกับเราว่า ก็ไม่รู้จะคุยอะไร เป็นคำที่เราไม่ชอบที่สุด เเต่ก็ทำได้เเค่ตัดบทสนทนาทุกวันนี้ก็เลยชิน เเต่ความรู้สึกเราทุ่มให้เเฟนปัจจุบันมากกว่า เพราะเเฟนเก่า เราเริ่มจากการที่ไม่สนใจเขาจนจะเลิกเราก็ยังไม่สนใจเขาอยู่ เเต่กับคนนี้ เราเริ่มจากไม่สนใจเหมืนกันเเต่จบที่ใส่ใจมากกว่า
เรารู้สึกว่าตัวเองเห็นเเก่ตัว เพราะคนเก่าเราไม่ไปไหน มันเหมือนเราเป็นแมวหวงก้าง เราอึดอัด เราไม่รู้ว่าคนอื่นจะมองเราไม่ดีขนาดไหนทั้งที่มีเเฟนอยู่เเล้วเเต่กลับยังเก็บคนนี้ไว้อยู่ ทั้งๆที่เราบอกเขาไปเเล้ว เเล้วเราต้องทำไงดีคะ เราต้องเลือกใคร ไม่มีใครดีที่สุด ต่างคนต่างมีข้อเสีย เเตกต่างออกไป เเต่เราไม่ได้อยากถูกมองว่า จับปลาสองมือ