ผมอายุ 21 ปี เข้าเรื่องเลยล้ะกันคือผมกับแฟนคบกันมาเกือบ 2 ปีและแฟนคนนี้คือแฟนคนแรก(ผมกับแฟนอายุเท่ากัน) ระหว่างคบกันมา ก็มีเรื่องทะเลาะกันบ้าง ส่วนใหญ่เวลาทะเลาะกันผมจะจับมานั่งคุยปรับความเข้าใจกัน ไม่เคยปล่อยให้เกินวัน และไม่ว่าผมจะผิดหรือเค้าจะผิด ผมจะเป็นฝ่ายขอโทษก่อนเสมอ ชีวิตก็ดำเนินมาเรื่อยๆปกติทุกวัน จนวันนึงเป็นวันที่ปิดเทอมของมหาลัย ผมกับแฟนเราต่างก็กลับบ้านไปหาครอบครัวกัน  เวลาที่ผมจะได้เจอหน้ากับแฟนก็ทำได้แค่ตอนกลางคืนก่อนนอน มันทำให้แฟนผมได้มีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น แล้วทำให้แฟนรู้สึกว่าอยากอยู่คนเดียว จนกระทั่งเมื่อไม่กี่วันก่อน แฟนผมก็ได้บอกว่ารู้สึกรักน้อยลงนะ จะขอกลับไปเป็นเพื่อนได้มั้ย ก่อนหน้านี้ประมาณอาทิตย์นึง แฟนผมได้เกริ่นๆมาแล้วว่าอยากกลับไปเป็นเพื่อน ซึ่งผมเป็นคนที่เมื่อรักใครแล้วผมจะทุ่มทั้งหมดที่มีให้โดยที่ไม่ได้เผื่อใจไว้ ผมลองมานั่งๆคิดไว้ ถ้าผมยื้อเค้าไว้ ผมจะเห็นแก่ตัวไปรึเปล่า เพราะอย่างน้อยก็ยังเป็นเพื่อนกันได้ แล้วเมื่อแฟนผมถามว่าจะกลับไปได้ไหม? ผมเลยตอบว่าตกลง หลังจากบอกเลิกผมก็ร้องไห้หนัก ข้าวก็กินไม่ลง นอนก็ไม่หลับ เพราะผมยังรักเค้ามาก และผมก็ได้ลองทักถามเค้าไปว่ายังรักกันอยู่ไหม? เค้าตอบมาว่ายังรักอยู่ แต่น้อยลงอาจเป็นเพราะว่าเค้าอาจได้ชินกับการอยู่กับตัวเอง ทำให้รู้สึกว่าไม่มีผมก็ได้ จนถึงตอนนี้ผมก็ยังคิดถึงเค้าตลอดเวลา แล้วผมก็ลองถามเค้าว่าถ้า1-2 เดือน ผมอยู่ได้โดยที่ไม่มีเค้า ผมจะไป แต่ถ้าผมยังรักยังคิดถึงเค้าอยู่ แล้วถ้าตอนนั้นเค้าไม่มีใคร ผมจะขอกลับไปจีบใหม่ได้ไหม? เค้าก็ตอบว่าได้ ยังงี้มีสิทธิ์จะกลับไปคบกันแบบแฟนมากมั้ยครับ