ในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา วงการสิ่งพิมพ์และหนังสือในเมืองไทยตกอยู่ในภาวะถดถอย เนื่องจากการบริโภคนิยมของผู้อ่านนั้นเปลี่ยนไป ทำให้หนังสือพิมพ์และนิตยสารหลายฉบับทยอยล้มหายตายจาก ไม่ว่าจะเพียงส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดทั้งมวล สร้างความน้อยใจหรือนึกเสียดายโดยไม่ทันตั้งตัว

เอาแค่ในช่วงที่พิษโควิดระบาดก็แทบจะไม่เห็นหนังสือพิมพ์หรือนิตยสารรายใหม่ออกมาเขย่าตลาด ส่วนมากยังคงเป็นเจ้าเก่าที่ต้องปรับตัวตามสภาพอีกเช่นกัน ทั้งลดขนาด ลดจำนวนหน้า บ้างก็ยืดอายุการวางตลาดให้นานกว่าเดิม

หากไม่นับหนังสือหัวนอกและหนังสือภาษาต่างประเทศแล้ว เราได้สูญเสียผู้(เคย)กล้าไว้มากมาย ไม่ว่าจะเป็นหนังสือพิมพ์ "คม ชัด ลึก" ในเครือเนชั่นที่ยืนคู่แผงมากว่า 19 ปี หนังสือพิมพ์ "โพสต์ทูเดย์" และ "เอ็มทูเอฟ" ในเครือโพสต์พับลิชชิ่งหรือบางกอกโพสต์ รวมถึง "บ้านเมือง" ที่ออกตัวก่อนใครเพื่อนในการโอนจากสื่อสิ่งพิมพ์ไปสู่สื่อออนไลน์

ส่วนนิตยสารสำหรับผู้หญิงระดับตำนานก็พากันอำลาไปด้วย เช่นนิตยสารผู้หญิงแบบเรียบร้อยอย่าง "สกุลไทย" และ "ขวัญเรือน" หรือจะเป็นแบบหวือหวาอย่าง "พลอยแกมเพชร", "อิมเมจ" และ "ดิฉัน" ที่สร้างความตะลึงด้วยการเปิดตัวคู่รักข้ามวิกมาเป็บแบบปกฉบับอำลาที่จบชนิดทิ้งให้คิดกันต่อไป

นิตยสารที่เน้นความบันเทิงและไลฟ์สไตล์อย่าง "แพรวสุดสัปดาห์" ในเครืออมรินทร์ และ "แฮมเบอร์เกอร์" ในเครืออะเดย์ อีกทั้งนิตยสารที่มีเอกลักษณ์เฉพาะด้วยเรื่องความรักและความรู้รอบโลกอย่าง "คู่สร้างคู่สม" ภายใต้การนำของ ดำรง พุฒตาล ก็ปิดตัวในช่วงนั้นด้วยเช่นกัน 

และยังมีอีกมากที่ไม่ขอเอ่ยนามเนื่องด้วยเนื้อที่นี้พอตัว แต่ชื่อหนังสือพิมพ์และนิตยสารที่กล่าวนี้คือตัวอย่างให้กับผู้อ่านที่รับรู้และเรียนรู้ความเป็นไปด้วยดี

ในโอกาสนี้ เราอยากจะเชิญชวนนักอ่านที่ติดตามความเคลื่อนไหวได้มาแสดงความคิดเห็นร่วมกันว่า...เท่าที่คุณกวาดตามองเห็นหนังสือพิมพ์และนิตยสารเหล่านี้แล้ว คุณเสียดายเล่มใดมากที่สุด เชิญโหวตเลย...สวัสดี.