ก่อนอื่นอยากจะแชร์เรื่องราวของตัวเอง ที่ไม่ค่อยโอเครเท่าไหร่ ส่วนตัวรู้สึกหลายครั้งว่าไม่ควรจะทำและรู้สึกแบบนี้ อยากจะขอความเห็น คำแนะนำว่าจะทำยังไงต่อดี  เราทำงานที่นึงรู้จักกับหัวหน้างานมา 3-4 ปี เค้ามีครอบครัวแแล้ว มีลูกแล้ว ก่อนอื่นบอกก่อนนะคะ ว่าเราเป็นผู้หญิง และ หัวหน้าเราก้อผู้หญิง ตอนแรกที่เจอคือชอบเลย เหมือนเค้าพาความสดใสมาที่นี่ ตอนแรกก้อคุยกันธรรมดา แต่หลังๆเมื่อปีที่2 เริ่มสนิทกันคุยกันบ่อย เราเลยเริ่มรู้สึกชอบๆ เราคอยแหย่ พูดเล่นกวนๆใส่เค้าเสมอแรกๆเราก้อชอบเล่น หลังๆก้อคลั่งรักพอสมควร และเราก้อแอบรู้สึกว่า เค้าก้อรู้สึกเหมือนกันรึป่าวนะ อันนี้ให้คนรู้จักลองอ่านแชทและเค้าก้อเห็นบ่อยๆเวลาเราคุยกันหลายคนพูดทำนองว่าเค้าน่าจะชอบเราไม่น้อย และ เราสองคนคุยกันเรื่อยๆเป็นกำลังใจให้เค้าเสมอคอยช่วยเหลือทุกอย่าง เราคอยซื้อขนมให้เค้าของที่เค้าชอบ วันเกิด ทุกเทศกาลก้อว่าได้ เรามีความรุ้สึกว่าสนิทกันมากๆ ตอนเย็นๆถ้าเค้าเสร็จงานก่อนก้อจะมานั่งเล่นมือถือรอ แล้วเดินกลับบ้านพร้อมๆกัน ส่วนตัวเราไม่รู้ว่าเค้าคิดยังไงนะแต่แอบคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้จากหลายๆสถานการณ์  แต่ด้วยสถานะหัวหน้ากับลูกน้อง มันทำให้ต่างคนต่างไม่กล้าพูดถามความรู้สึกกัน แต่เรารู้สึกได้ว่าคนรอบข้างเริ่มสังเกตเริ่มพูดรึป่าว หรือด้วยเหตุอะไรทำให้เค้านิ่งกับเราไปเฉยๆ เมื่อต้นปีที่ผ่านมาโดยไม่มีเหตุผล จนตอนนี้กลับมาคุยแต่ก้อรู้ว่าไม่มีอะไรเหมือนเดิม เราเคยถามทีเล่นทีจริงว่าเราทำอะไรให้ไม่โอเครรึป่าว ซึ่งเค้าก้อตอบว่าไม่มีอะไรปกติทุอย่าง แต่ถ้าใครเป็นเราคือจะรู้เลยว่าไม่ปกติ อย่างน้อยเมื่อก่อนในโซเชียลยังมีคอมเม้นต์ตอนนี้คือไม่มีเลย ไม่มีการคุยไลน์นอกรอบ น้อยครั้งมากๆ ถามคำตอบคำ ส่วนใหญ่คุยเรื่องงานทั้งหมด ถ้าถามใจเราตอนนี้คือเราค่อนข้างช้ำมาก เราชอบเค้าทั้งที่รู้ว่าเค้ามีครอบครัวแล้ว แต่ .. เราก้อไม่ได้คิดจะทำลายครอบครัวเค้าหรอก เราแค่อยากให้มันกลับไปเหมือนเดิมเราอยากแฮปปี้แต่ในหัวก้อคิดหรือ แบบนี้มันดีแล้วกับเค้ากันแน่คะ ทุกวันนี้ยังมองตาเค้าตลอด เรายังคงแสดงตวามรักความห่วงใยเหมือนเดิม แต่เค้าก้อยิ้มนิ่งๆ ไม่เหมือนเมื่อก่อนแต่ก้อยังดีกว่าตอนช่วงแรกที่ไม่สบตา ไม่ยิ้ม ไม่ทัก ไม่ถาม ไม่อะไรเลย เราอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เราคิดไปเเองรึเปล่าและความสัมพันธ์นี้มันถูกแล้วใช่มั้ยที่เป็นแบบนี้ แล้วเราจะทำใจได้ยังไงให้ผ่านเรื่องนี้ไปได้คะ
ช่วยเราทีนะคะ เราอึดอัดมากก🥺