พูดง่ายๆก็คืออยากหนีออกจากบ้านค่ะ แต่ถ้าหนูหนีพ่อกับแม่ก็จะตาม พอเจอก็จะบังคับให้หนูกลับบ้านและก็ดุด่า บางทีก็มีตีด้วยค่ะ(ซึ่งหนูไม่ชอบการโดนตีมากๆ)
เหตุผลที่อยากออกจากบ้าน คือ หนูไม่ชอบการกระทำของแม่ในหลายๆอย่างค่ะ โดยเฉพาะการที่แม่เข้าเฟสเข้าไอจีหรือโซเชียลมีเดียหลายๆแอพค่ะ หนูรู้สึกไม่โอเคมากๆค่ะ มันเหมือนกับแม่ไม่ไว้ใจหนูเลย คอยระแวงนู่นระแวงนี่ตลอด ทั้งๆที่หนูก็อายุ 16-17 ปีแล้วหนูควรมีอิสระกับอะไรหลายๆอย่างได้แล้ว โดยเฉพาะเรื่องโซเชียลมีเดีย หรือแม้กระทั่งการออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ตอนนี้หนูขอเกริ่นก่อนนะคะว่าครอบครัวหนูเคยมีญาติที่ไปทำงานกับเพื่อน(ตอนนั้นครอบครัวยังปล่อยค่ะ ไม่ได้ตามมากหรือจุกจิกมากแบบตอนนี้) แล้วโดนเพื่อนหลอกไปข่มขืน ซึ่งในจุดนี้หนูรู้ว่าแม่เป็นห่วง กลัวเจอเหตุการณ์แบบนี้ซ้ำ แต่หนูไม่ชอบที่แม่เป็นห่วงเกินไปค่ะ จนหนูรู้สึกอึดอัด และหนูมีอะไรไม่ชอบบอกแม่ค่ะ เพราะหนูบอกเมื่อไหร่ตอนแรกแม่ก็จะปลอบแบบเชิงสอดแทรกข้อคิด(ซึ่งตอนนั้นหนูไม่ต้องการ) สักพักก็หยิบเอาเรื่องตัวเองเรื่องเมื่อสมัยก่อนหรือเรื่องคนนู้นคนนี้มาเปรียบเทียบตลอดเลยค่ะ หนูเลยรู้สึกว่าหนูไม่บอกดีกว่า
เหตุการณ์ที่หนูเจอเกี่ยวกับแม่มันมีหลายเรื่องมากๆเลยค่ะ แต่จะขอสรุปเป็นเรื่องใหญ่ๆที่หนูจำได้แล้วกันนะคะ
- ตอนเด็กๆเวลาหนูทะเลาะกับแม่หรือทำตัวไม่ถูกใจแม่ แม่จะชอบพูดว่า " ถ้ารู้ว่าโตมาแล้วเป็นแบบนี้ ตอนเด็กแม่น่าจะเอาขี้เถ้ายัดปากให้ตายตั้งแต่ตอนนั้นดีกว่า "
- หนูเป็นพี่คนโตมีน้องสาว 1 คน ซึ่งน้องสาวหนูไม่เคยโดนแม่ตีเลยค่ะ จะมีแค่บ่น(นับจำนวนครั้งได้เลย) ส่วนหนูหนูจะโดนตีโดนด่าโดนบ่นตลอดเลยค่ะ จนหนูคิดว่าแม่รักน้องมากกว่าหนู เคยมีครั้งนึงที่หนูกับแม่ทะเลาะกัน(แต่หนูจำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร) แล้วหนูก็พูดกับแม่ว่า " แล้วน้องหล่ะ " แล้วแม่ก็ตะคอกใส่หนูว่า " โง่รึป่าว ที่เอาตัวเองไปเทียบกับน้อง อยากได้อะไรก็ได้ก่อนตลอด " หนูเป็นคนที่อยากได้อะไรก็ขอค่ะ(แต่ไม่ได้ขอบ่อย) แต่น้องสาวหนูแทบจะไม่เคยขอเลย
- เรื่องเรียนค่ะ หนูเป็นคนที่ค่อนข้างเรียนดีเลยมั้งคะ555 แต่มีตอนเข้า ม.1 มาใหม่ๆ เทอมแรกได้เกรด 3.16(มีวิชานึงเกือบติด 0 ได้คะแนนเก็บ 50 เพราะไม่เข้าใจวิชานั้นเลยค่ะ สอบตกทุกครั้งเลย) แม่บ่นแม่ด่าหนูแทบตายเลยค่ะ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้แม่บอกว่า เกรดจะเป็นยังไงก็ช่างมัน ไม่ต้องไปสนใจมากก็ได้ แต่พอน้องเข้า ม.1 เทอม 1 น้องหนูได้เกรดเฉลี่ย 3. กว่าๆ แม่กับพ่อก็ดีใจกันมากๆเลยค่ะ ที่น้องไม่ลง 2 ส่วนหนูที่ขึ้น ม.4 เทอม 1 ทำเกรดได้ 3.8 ดูเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยสำคัญเลยค่ะ เหมือนปกติหนูก็ทำเกรดไว้สูงอยู่แล้ว เลยเป็นเรื่องที่ค่อนข้างชินกับคนในบ้าน
- ตอนหนูเด็กๆแม่ชอบเข้าเฟสหรือไอจีหนูตลอดเลยค่ะ หนูทำอะไรก็รู้สึกไม่เป็นอิสระเลย เคยมีตอบแชทคนรู้จักหนูแทนหนูด้วยค่ะ555 จนเฟสหนูโดนสแปมแม่ก็ไม่ได้เข้าอีก แล้วตอนนี้มันมีประเด็นตรงที่โทรศัพท์แม่พังค่ะ เลยขอใช้โทรศัพท์เครื่องเก่าของหนู หนูก็เลยเอาเครื่องเก่าไปให้ แต่หนูลืมล็อคเอ้าท์เฟสกับไอจีค่ะ งานนี้บรรเทิงเลยค่ะ แม่เข้าไปดูหมดเลย ทั้งแชทที่หนูคุยกับแฟน แชทเพื่อนๆ และแชทกลุ่มห้องเรียนหรือกลุ่มอื่นๆที่หนูอยู่ค่ะ555 จนแม่หนูซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่แตาก็ยังเอาโทรศัพท์เครื่องหนูมาดูแชทเฟสหรือไอจีหนูตลอด จนหนูทนไม่ไหวขึ้นไปเอาโทรศัพท์เครื่องเก่าคืนค่ะ555 แต่แม่ก็ยึดคอมหนูและเข้าเฟสหนูอยู่ดี หนูเลยสมัครเฟสใหม่ไปค่ะ.-.
- เรื่องนี้เป็นเรื่องใหม่ล่าสุดเลยค่ะ หนูได้ทำการไลฟ์สดในแอพๆหนึ่ง ซึ่งเหมือนแม่จะมาได้ยินตอนที่หนูไลฟ์พอดีมั้งคะ หรือไม่ก็เข้ามาดูไอจีหรือเฟสหนูเลยเห็นข้อความของคนที่ทักมาจากแอพๆนั้น แล้วแม่ก็ถือไม้แขวนเสื้อเข้ามาในห้องหนูพร้อมกับด่าค่ะ(ก่อนหน้านั้นพ่อกับร้องเรียกหนูกินข้าว แต่หนูยังไม่กินเพราะไม่หิวเลยอยู่ในห้อง แต่หนูว่าไม่น่าเกี่ยวกับประเด็นนี้เท่าไหร่🤣🤣) แม่ด่าหนูว่า " พ่อกับแม่เลี้ยงเธอมาอดอยากมากหรอ ถึงต้องมาไลฟ์สดโชว์นมหรือโชว์อย่างอื่นให้คนอื่นๆดู ขาดความรักมากเลยหรอถึงได้ทำอย่างนั้นเพื่อที่จะได้รับการยอมรับจากคนอื่นๆ ทำแบบนี้อะ ชอบหรอ? " พร้อมกับตีหนูแบบเต็มแรงค่ะ แม่ก็ยังยิงคำถามรัวๆใส่หนูพร้อมกับด่าและก็ตีหนู ส่วนหนูไม่ได้ตอบหรือพูดอะไรค่ะ เพราะหนูรู้สึกว่ายิ่งพูดก็ยิ่งจะทำให้สถานการณ์มันแย่ลง(หนูอารมณ์เสียด้วยค่ะ) หนูอยากจะบอกแม่มากๆค่ะว่าหนูไม่เคยโชว์เลย มากสุดก็มีแค่เต้นดันยูสดันยอดค่ะ(แต่ไม่ได้โชว์มาก มากสุดก็แค่โชว์พุง) แค่หนูทำแค่นี้ก็มีคนส่งรูปน้องชายของตัวเองมาให้หนูแล้วค่ะ บางทีไม่ได้เต้นนั่งไลฟ์เฉยๆก็มีคนส่งมาค่ะ แต่หนูไม่เคยส่งของตัวเองให้เขาเลย ไม่เคยตอบเลยค่ะ เพราะหนูไม่ชอบ หนูเกลียดด้วยซ้ำไอพวกทักมาคุยเรื่อง 18+ แม่ไม่เข้าใจหนูเลยค่ะ
- เรื่องออกนอกบ้านค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่หนูเซ็งที่สุดแล้ว เพราะหนูออกนอกบ้านไม่ได้เลย ต้องมีแม่อยู่ด้วยตลอด ไปทำงานกลุ่มกับเพื่อนแม่ก็อยู่ด้วย ไปเที่ยวหับเพื่อนแม่ก็อยู่ด้วยตลอด มันไม่สนุกเลยค่ะ หนูแค่เด็กคนๆนึงที่อยากทำอะไรต่างๆโดยที่ไม่มีแม่อยู่ด้วย มันอึดอัดค่ะ แม่แทบจะไม่ปล่อยหนูให้ห่างจากสายตาแม่เลย ทั้งเมื่อก่อนและตอนนี้ สมมุติว่าหนูมีทำงานกลุ่มที่ห้องสมุด แม่ก็จะรออยู่อย่างนั้นน่ะค่ะจนกว่าหนูจะทำงานเสร็จ คือเวลาทำงานกลุ่มกัน เราก็จะมีคุยเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับงานอยู่บ้างใช่มั้ยล่ะคะ เพื่อไม่ให้มันเครียดเกินไป แต่นี่คือมีหลายเรื่องที่หนูอยากบอกเพื่อนแบะไม่อยากให้แม่รู้ แต่มันพูดไม่ได้ค่ะ แม่อยู่ด้วยตลอด มันเหมือนหนูเป็นเด็ก 4 ขวบเลยค่ะ และก็ช่วงหนูทำโปรเจ็คเพื่อส่งงานให้คุณครู คือโปรเจ็คอ่ะค่ะมันก็ต้องใช้เวลาทำนานอยู่แล้ว ยังไงๆมันก็ต้องกลับดึกและเราไม่ได้ดูนาฬิกาตลอดเวลา แล้วพอหนูมาดูนาฬิกามันก็เกินเวลาที่นัดกับแม่มาแล้วประมาณครึ่งชั่วโมง หนูเลยบอกกับเพื่อนว่ากลับก่อนนะ พอหนูมาถึงรถแม่ก็บ่นหนูใหญ่เลยค่ะ ว่าแบบทำอะไรให้นึกถึงใจคนรอบ้าง กับข้าวก็ยังไม่ได้ซื้อ มาซื้อป่านนี้กับข้าวหมดแล้วมั้ง ฯลฯ หนูเลยรู้สึกว่า ทำไมช่วงเวลาที่รอหนูถึงไม่เอาเวลานั้นไปซื้อกับข้าวหรือทำอย่างอื่น หนูเสร็จแล้วเดี๋ยวหนูโทรไปก็ได้ แล้วแม่ก็ค่อยออกมารับ ซึ่งหนูเคยบอกกับแม่ไปรอบนึง และใช่ค่ะ แม่ตอบกลับมาว่า " คิดตื้นเนอะ บ้านอยู่ตั้งไกล ทางกลับบ้านก็น่ากลัวขนาดนั้น บลาๆๆๆ " หนูก็เลยไม่บอกไม่พูดอะไรอีกเลยค่ะ🤣
นี่ก็เป็นคร่าวๆที่หนูจำได้ในตอนนี้ค่ะ หนูพูดมาซะยาวจนหนูลืมบอกเลยว่าหนูเป็นคนที่เวลาโกรธจะไม่พูด แต่จะแสดงที่การกระทำค่ะ และเป็นเด็กเก็บกดด้วย555 ที่หนูไม่พูดเพราะหนูรู้ตัวดีว่ายิ่งหนูพูดเขาก็ไม่รับฟังและทำให้สถานการณ์ต่างๆมันแย่ลง จนตอนนี้หนูมีเรื่องอะไรหนูไม่บอกแม่เลยค่ะ บอกเพื่อนกับแฟนแทน5555
ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วค่ะที่หนูอยากออกจากบ้าน หนูคิดแล้วคิดอีก คิดจนจะเป็นบ้าแล้วค่ะ5555 หนูคิดทั้งขอดีและข้อเสียแล้ว หนูว่ามันก็ค่อนข้างโอเคสำหรับหนูอยู่นะคะ หนูอยากออกจากบ้านมากค่ะ แต่ติดที่บ้านหนูใกล้โรงเรียน🤣 ในระยะเวลา 16-17 ปีที่ผ่านมามันทำให้หนูรู้ว่า หนูเป็นเด็กขาดความรักจริงๆเหมือนที่แม่พูดเลยค่ะ เพราะพ่อกับแม่จะชอบเอ็นดูน้องมากกว่าหนู ทะนุถนอมน้องเหมือนดั่งเพชรพลอยที่มีค่ามากๆ ใช้เหตุผลคุยกับน้องตลอด(คิดแล้วบัดซบชีวิตตัวเอง555) ตอนนี้อีกไม่กี่ปีก็จะเข้ามหาลัยแล้วค่ะ หนูเลยคิดว่าถ้าหนูออกไปจากที่นี่ได้หนูจะไม่กลับมาอีก จะแค่ส่งเงินมาให้แค่นั้น เพราะความทรงจำที่นี่มันเลวร้ายมากๆเลยค่ะ ยังไงถ้าผ่านมาเห็นกระทู้หนู หนูขอคำแนะนำด้วยนะคะ หนูทนไม่ไหวแล้วจริงๆค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ปล. ขออภัยสำหรับคำหยาบด้วยนะคะ แต่แม่หนูพูดแบบนั้นกับหนูจริงๆ หลายครั้งมากค่ะที่ด่าหนูแบบหยาบๆ โง่บ้าง ควายบ้าง แต่หนูชินแล้วค่ะ
ปล. 2 หนูรู้ดีค่ะว่าที่เขาทำเพราะว่ารักหนูเป็นห่วงหนู กลัวหนูเจอแบบเหตุการณ์ของญาติหนู แต่การกระทำแบบนี้มันทำให้หนูอึดอัดมากๆค่ะ ไปไหนก็ไม่ได้ ได้แต่อยู่บ้าน เป็นคุณคุณชอบหรอคะ?
ปล. 3 มีหลายเรื่องค่ะที่หนูรู้ว่าหนูก็มีส่วนผิด หนูไม่เถียงค่ะ แต่เวลาที่เราทะเลาะกันแม่ชอบพูดคำแรงๆหรือตีค่ะ ซึ่งหนูเกลียดคนแบบนี้มากๆ หรือบางทีหนูพูดอะไรไปแล้วเหมือนเขาไม่สนใจสิ่งที่หนูพูด หนูก็เลยเมินเขากลับค่ะ
ปล. 4 หนูคิดเรื่องดีๆที่แม่ทำกับหนูแล้วนะคะ หนูคิดมาหมดแล้วทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดี และหนูก็อดทนมามากพอแล้วค่ะ
อยากออกจากบ้านโดยที่พ่อกับแม่ยินยอมค่ะ
เหตุผลที่อยากออกจากบ้าน คือ หนูไม่ชอบการกระทำของแม่ในหลายๆอย่างค่ะ โดยเฉพาะการที่แม่เข้าเฟสเข้าไอจีหรือโซเชียลมีเดียหลายๆแอพค่ะ หนูรู้สึกไม่โอเคมากๆค่ะ มันเหมือนกับแม่ไม่ไว้ใจหนูเลย คอยระแวงนู่นระแวงนี่ตลอด ทั้งๆที่หนูก็อายุ 16-17 ปีแล้วหนูควรมีอิสระกับอะไรหลายๆอย่างได้แล้ว โดยเฉพาะเรื่องโซเชียลมีเดีย หรือแม้กระทั่งการออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ตอนนี้หนูขอเกริ่นก่อนนะคะว่าครอบครัวหนูเคยมีญาติที่ไปทำงานกับเพื่อน(ตอนนั้นครอบครัวยังปล่อยค่ะ ไม่ได้ตามมากหรือจุกจิกมากแบบตอนนี้) แล้วโดนเพื่อนหลอกไปข่มขืน ซึ่งในจุดนี้หนูรู้ว่าแม่เป็นห่วง กลัวเจอเหตุการณ์แบบนี้ซ้ำ แต่หนูไม่ชอบที่แม่เป็นห่วงเกินไปค่ะ จนหนูรู้สึกอึดอัด และหนูมีอะไรไม่ชอบบอกแม่ค่ะ เพราะหนูบอกเมื่อไหร่ตอนแรกแม่ก็จะปลอบแบบเชิงสอดแทรกข้อคิด(ซึ่งตอนนั้นหนูไม่ต้องการ) สักพักก็หยิบเอาเรื่องตัวเองเรื่องเมื่อสมัยก่อนหรือเรื่องคนนู้นคนนี้มาเปรียบเทียบตลอดเลยค่ะ หนูเลยรู้สึกว่าหนูไม่บอกดีกว่า
เหตุการณ์ที่หนูเจอเกี่ยวกับแม่มันมีหลายเรื่องมากๆเลยค่ะ แต่จะขอสรุปเป็นเรื่องใหญ่ๆที่หนูจำได้แล้วกันนะคะ
- ตอนเด็กๆเวลาหนูทะเลาะกับแม่หรือทำตัวไม่ถูกใจแม่ แม่จะชอบพูดว่า " ถ้ารู้ว่าโตมาแล้วเป็นแบบนี้ ตอนเด็กแม่น่าจะเอาขี้เถ้ายัดปากให้ตายตั้งแต่ตอนนั้นดีกว่า "
- หนูเป็นพี่คนโตมีน้องสาว 1 คน ซึ่งน้องสาวหนูไม่เคยโดนแม่ตีเลยค่ะ จะมีแค่บ่น(นับจำนวนครั้งได้เลย) ส่วนหนูหนูจะโดนตีโดนด่าโดนบ่นตลอดเลยค่ะ จนหนูคิดว่าแม่รักน้องมากกว่าหนู เคยมีครั้งนึงที่หนูกับแม่ทะเลาะกัน(แต่หนูจำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร) แล้วหนูก็พูดกับแม่ว่า " แล้วน้องหล่ะ " แล้วแม่ก็ตะคอกใส่หนูว่า " โง่รึป่าว ที่เอาตัวเองไปเทียบกับน้อง อยากได้อะไรก็ได้ก่อนตลอด " หนูเป็นคนที่อยากได้อะไรก็ขอค่ะ(แต่ไม่ได้ขอบ่อย) แต่น้องสาวหนูแทบจะไม่เคยขอเลย
- เรื่องเรียนค่ะ หนูเป็นคนที่ค่อนข้างเรียนดีเลยมั้งคะ555 แต่มีตอนเข้า ม.1 มาใหม่ๆ เทอมแรกได้เกรด 3.16(มีวิชานึงเกือบติด 0 ได้คะแนนเก็บ 50 เพราะไม่เข้าใจวิชานั้นเลยค่ะ สอบตกทุกครั้งเลย) แม่บ่นแม่ด่าหนูแทบตายเลยค่ะ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้แม่บอกว่า เกรดจะเป็นยังไงก็ช่างมัน ไม่ต้องไปสนใจมากก็ได้ แต่พอน้องเข้า ม.1 เทอม 1 น้องหนูได้เกรดเฉลี่ย 3. กว่าๆ แม่กับพ่อก็ดีใจกันมากๆเลยค่ะ ที่น้องไม่ลง 2 ส่วนหนูที่ขึ้น ม.4 เทอม 1 ทำเกรดได้ 3.8 ดูเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยสำคัญเลยค่ะ เหมือนปกติหนูก็ทำเกรดไว้สูงอยู่แล้ว เลยเป็นเรื่องที่ค่อนข้างชินกับคนในบ้าน
- ตอนหนูเด็กๆแม่ชอบเข้าเฟสหรือไอจีหนูตลอดเลยค่ะ หนูทำอะไรก็รู้สึกไม่เป็นอิสระเลย เคยมีตอบแชทคนรู้จักหนูแทนหนูด้วยค่ะ555 จนเฟสหนูโดนสแปมแม่ก็ไม่ได้เข้าอีก แล้วตอนนี้มันมีประเด็นตรงที่โทรศัพท์แม่พังค่ะ เลยขอใช้โทรศัพท์เครื่องเก่าของหนู หนูก็เลยเอาเครื่องเก่าไปให้ แต่หนูลืมล็อคเอ้าท์เฟสกับไอจีค่ะ งานนี้บรรเทิงเลยค่ะ แม่เข้าไปดูหมดเลย ทั้งแชทที่หนูคุยกับแฟน แชทเพื่อนๆ และแชทกลุ่มห้องเรียนหรือกลุ่มอื่นๆที่หนูอยู่ค่ะ555 จนแม่หนูซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่แตาก็ยังเอาโทรศัพท์เครื่องหนูมาดูแชทเฟสหรือไอจีหนูตลอด จนหนูทนไม่ไหวขึ้นไปเอาโทรศัพท์เครื่องเก่าคืนค่ะ555 แต่แม่ก็ยึดคอมหนูและเข้าเฟสหนูอยู่ดี หนูเลยสมัครเฟสใหม่ไปค่ะ.-.
- เรื่องนี้เป็นเรื่องใหม่ล่าสุดเลยค่ะ หนูได้ทำการไลฟ์สดในแอพๆหนึ่ง ซึ่งเหมือนแม่จะมาได้ยินตอนที่หนูไลฟ์พอดีมั้งคะ หรือไม่ก็เข้ามาดูไอจีหรือเฟสหนูเลยเห็นข้อความของคนที่ทักมาจากแอพๆนั้น แล้วแม่ก็ถือไม้แขวนเสื้อเข้ามาในห้องหนูพร้อมกับด่าค่ะ(ก่อนหน้านั้นพ่อกับร้องเรียกหนูกินข้าว แต่หนูยังไม่กินเพราะไม่หิวเลยอยู่ในห้อง แต่หนูว่าไม่น่าเกี่ยวกับประเด็นนี้เท่าไหร่🤣🤣) แม่ด่าหนูว่า " พ่อกับแม่เลี้ยงเธอมาอดอยากมากหรอ ถึงต้องมาไลฟ์สดโชว์นมหรือโชว์อย่างอื่นให้คนอื่นๆดู ขาดความรักมากเลยหรอถึงได้ทำอย่างนั้นเพื่อที่จะได้รับการยอมรับจากคนอื่นๆ ทำแบบนี้อะ ชอบหรอ? " พร้อมกับตีหนูแบบเต็มแรงค่ะ แม่ก็ยังยิงคำถามรัวๆใส่หนูพร้อมกับด่าและก็ตีหนู ส่วนหนูไม่ได้ตอบหรือพูดอะไรค่ะ เพราะหนูรู้สึกว่ายิ่งพูดก็ยิ่งจะทำให้สถานการณ์มันแย่ลง(หนูอารมณ์เสียด้วยค่ะ) หนูอยากจะบอกแม่มากๆค่ะว่าหนูไม่เคยโชว์เลย มากสุดก็มีแค่เต้นดันยูสดันยอดค่ะ(แต่ไม่ได้โชว์มาก มากสุดก็แค่โชว์พุง) แค่หนูทำแค่นี้ก็มีคนส่งรูปน้องชายของตัวเองมาให้หนูแล้วค่ะ บางทีไม่ได้เต้นนั่งไลฟ์เฉยๆก็มีคนส่งมาค่ะ แต่หนูไม่เคยส่งของตัวเองให้เขาเลย ไม่เคยตอบเลยค่ะ เพราะหนูไม่ชอบ หนูเกลียดด้วยซ้ำไอพวกทักมาคุยเรื่อง 18+ แม่ไม่เข้าใจหนูเลยค่ะ
- เรื่องออกนอกบ้านค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่หนูเซ็งที่สุดแล้ว เพราะหนูออกนอกบ้านไม่ได้เลย ต้องมีแม่อยู่ด้วยตลอด ไปทำงานกลุ่มกับเพื่อนแม่ก็อยู่ด้วย ไปเที่ยวหับเพื่อนแม่ก็อยู่ด้วยตลอด มันไม่สนุกเลยค่ะ หนูแค่เด็กคนๆนึงที่อยากทำอะไรต่างๆโดยที่ไม่มีแม่อยู่ด้วย มันอึดอัดค่ะ แม่แทบจะไม่ปล่อยหนูให้ห่างจากสายตาแม่เลย ทั้งเมื่อก่อนและตอนนี้ สมมุติว่าหนูมีทำงานกลุ่มที่ห้องสมุด แม่ก็จะรออยู่อย่างนั้นน่ะค่ะจนกว่าหนูจะทำงานเสร็จ คือเวลาทำงานกลุ่มกัน เราก็จะมีคุยเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับงานอยู่บ้างใช่มั้ยล่ะคะ เพื่อไม่ให้มันเครียดเกินไป แต่นี่คือมีหลายเรื่องที่หนูอยากบอกเพื่อนแบะไม่อยากให้แม่รู้ แต่มันพูดไม่ได้ค่ะ แม่อยู่ด้วยตลอด มันเหมือนหนูเป็นเด็ก 4 ขวบเลยค่ะ และก็ช่วงหนูทำโปรเจ็คเพื่อส่งงานให้คุณครู คือโปรเจ็คอ่ะค่ะมันก็ต้องใช้เวลาทำนานอยู่แล้ว ยังไงๆมันก็ต้องกลับดึกและเราไม่ได้ดูนาฬิกาตลอดเวลา แล้วพอหนูมาดูนาฬิกามันก็เกินเวลาที่นัดกับแม่มาแล้วประมาณครึ่งชั่วโมง หนูเลยบอกกับเพื่อนว่ากลับก่อนนะ พอหนูมาถึงรถแม่ก็บ่นหนูใหญ่เลยค่ะ ว่าแบบทำอะไรให้นึกถึงใจคนรอบ้าง กับข้าวก็ยังไม่ได้ซื้อ มาซื้อป่านนี้กับข้าวหมดแล้วมั้ง ฯลฯ หนูเลยรู้สึกว่า ทำไมช่วงเวลาที่รอหนูถึงไม่เอาเวลานั้นไปซื้อกับข้าวหรือทำอย่างอื่น หนูเสร็จแล้วเดี๋ยวหนูโทรไปก็ได้ แล้วแม่ก็ค่อยออกมารับ ซึ่งหนูเคยบอกกับแม่ไปรอบนึง และใช่ค่ะ แม่ตอบกลับมาว่า " คิดตื้นเนอะ บ้านอยู่ตั้งไกล ทางกลับบ้านก็น่ากลัวขนาดนั้น บลาๆๆๆ " หนูก็เลยไม่บอกไม่พูดอะไรอีกเลยค่ะ🤣
นี่ก็เป็นคร่าวๆที่หนูจำได้ในตอนนี้ค่ะ หนูพูดมาซะยาวจนหนูลืมบอกเลยว่าหนูเป็นคนที่เวลาโกรธจะไม่พูด แต่จะแสดงที่การกระทำค่ะ และเป็นเด็กเก็บกดด้วย555 ที่หนูไม่พูดเพราะหนูรู้ตัวดีว่ายิ่งหนูพูดเขาก็ไม่รับฟังและทำให้สถานการณ์ต่างๆมันแย่ลง จนตอนนี้หนูมีเรื่องอะไรหนูไม่บอกแม่เลยค่ะ บอกเพื่อนกับแฟนแทน5555
ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วค่ะที่หนูอยากออกจากบ้าน หนูคิดแล้วคิดอีก คิดจนจะเป็นบ้าแล้วค่ะ5555 หนูคิดทั้งขอดีและข้อเสียแล้ว หนูว่ามันก็ค่อนข้างโอเคสำหรับหนูอยู่นะคะ หนูอยากออกจากบ้านมากค่ะ แต่ติดที่บ้านหนูใกล้โรงเรียน🤣 ในระยะเวลา 16-17 ปีที่ผ่านมามันทำให้หนูรู้ว่า หนูเป็นเด็กขาดความรักจริงๆเหมือนที่แม่พูดเลยค่ะ เพราะพ่อกับแม่จะชอบเอ็นดูน้องมากกว่าหนู ทะนุถนอมน้องเหมือนดั่งเพชรพลอยที่มีค่ามากๆ ใช้เหตุผลคุยกับน้องตลอด(คิดแล้วบัดซบชีวิตตัวเอง555) ตอนนี้อีกไม่กี่ปีก็จะเข้ามหาลัยแล้วค่ะ หนูเลยคิดว่าถ้าหนูออกไปจากที่นี่ได้หนูจะไม่กลับมาอีก จะแค่ส่งเงินมาให้แค่นั้น เพราะความทรงจำที่นี่มันเลวร้ายมากๆเลยค่ะ ยังไงถ้าผ่านมาเห็นกระทู้หนู หนูขอคำแนะนำด้วยนะคะ หนูทนไม่ไหวแล้วจริงๆค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ปล. ขออภัยสำหรับคำหยาบด้วยนะคะ แต่แม่หนูพูดแบบนั้นกับหนูจริงๆ หลายครั้งมากค่ะที่ด่าหนูแบบหยาบๆ โง่บ้าง ควายบ้าง แต่หนูชินแล้วค่ะ
ปล. 2 หนูรู้ดีค่ะว่าที่เขาทำเพราะว่ารักหนูเป็นห่วงหนู กลัวหนูเจอแบบเหตุการณ์ของญาติหนู แต่การกระทำแบบนี้มันทำให้หนูอึดอัดมากๆค่ะ ไปไหนก็ไม่ได้ ได้แต่อยู่บ้าน เป็นคุณคุณชอบหรอคะ?
ปล. 3 มีหลายเรื่องค่ะที่หนูรู้ว่าหนูก็มีส่วนผิด หนูไม่เถียงค่ะ แต่เวลาที่เราทะเลาะกันแม่ชอบพูดคำแรงๆหรือตีค่ะ ซึ่งหนูเกลียดคนแบบนี้มากๆ หรือบางทีหนูพูดอะไรไปแล้วเหมือนเขาไม่สนใจสิ่งที่หนูพูด หนูก็เลยเมินเขากลับค่ะ
ปล. 4 หนูคิดเรื่องดีๆที่แม่ทำกับหนูแล้วนะคะ หนูคิดมาหมดแล้วทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดี และหนูก็อดทนมามากพอแล้วค่ะ