ข้างบ้านของญาติ มีป้าแก่ๆ คนนึง
เลี้ยงหมา เลี้ยงแมว เลี้ยงแบบเป็นสิบๆ ตัว
แมว หมา สร้างความรำคาญให้ผู้คน
วันดี คืนร้าย เกิดใจบุญจะเลี้ยงนกพิราบอีก
เอาอาหารมาโปรยหน้าบ้านญาติเรา
จนญาติเราไปต่อว่า ก็เลยย้ายที่ไปโปรยฝั่งตรงข้ามบ้านญาติเรา
ซึ่งเป็นบ้านที่ไม่มีคนอยู่ แล้วอ้างว่า ญาติเราไม่มีสิทธิ์ห้าม

แต่นกที่มากินอาหารฝั่งตรงข้าม
พอรถมาทีนึง ก็บินกระพือเข้าบ้านญาติเรา ทิ้งขี้นก และบางทีก็มาตายในบ้าน
ญาติเราไปแจ้งกรรมการหมู่บ้าน เขาก็ไปขอร้องแกให้เลิกให้อาหาร
แกถามว่า ถ้าแกไม่ให้อาหาร แล้วใครจะให้ แกสงสารนก
กรรมการบอกว่า นกพิราบมีเชื้อโรค
คำถามเด็ดที่แกถามคือ "แล้วมีใครตายรึยัง"
แสดงว่า แกใจบุญหรือแกใจบาปกันแน่

ต่อมา นกไปรังควาญหนักขึ้นๆ
จนกระทบกับบ้านที่ไม่ยอมคนหลายบ้าน
พวกนั้นรวมตัวกันต่อว่าแก และพร้อมจะเอาเรื่อง แกเลยยอมถอย
นกก็ค่อยๆ หายไป เพราะไม่มีคนให้อาหาร
เหตุการณ์จึงสงบลงได้

แต่หมาแมวของแก ก็ยังเพ่นพ่านอยู่อย่างนั้น
สามีแกเห็นใจชาวบ้าน แต่ทำอะไรไม่ได้ บอกว่า ต้องรอแกตายก่อน
จึงจะจัดการได้

เล่าให้ฟังเฉยๆ กับเรื่องป้าข้างบ้าน ที่มีประจำทุกหมู่บ้านจริงๆ
เหมือนสิ่งอัปมงคลที่รอการขจัดปัดเป่า