คือเราเป็นเด็กบ้านนอก คนหนึงแหละแล้วเรามีพี่มี่สนิทกันมาตั้งแต่เด็กคนหนึงบ้านพี่เขาไม่ได้ทำด้วยปูนเลยแค่เอาสังกะสีมามุงเป็นห้องค่ะแต่มันมีชั้นบนด้วยมันเป็นไม้และเป็นบ้านญาติเราเองพี่เขามาอยู่ตั้งแต่เด็กเราก็เลยสนิทกันมากแล้วคือวันนี้เราไปช่วยงานพ่อค่ะแล้วพอกลับมาพี่เขาอยู่ดีๆก็ถามถึงกางเกงตัวหนึ่งพี่เขาบอกว่าเป็นของแม่แต่คือเราก็บอกว่าไม่เห็นพอค่ำแม่พี่เขากลับมาแล้วพูดอะไรสักอย่างเนี้ยแหละแต่เราได้ยินคำนี้ชัดมากเพราะห้องน้ำบ้านเรามันไปทางบ้านพี่เขาคือ เราอ่ะพูดกับพี่เขาอีกอย่างไปบอกพ่อเราอีกอย่างและต่อจากนี้ไม่ต้องให้เรามายุ้งกับบ้านพี่เขาและเขาอีกก็คือปกติเราไปเล่นกับพี่เขาทุกวันแหละ เราแถบไม่เชื่อคำนี้เลยนะเอาจริงก็คือแม่พี่เขาเวลาเราอยู่อ่ะใจดีมากแล้วพอได้ยินคำนั้นเราแถบไม่เชื่อหูอ่ะพ่อเราก็น่าจะได้ยินน่ะเพราะแม่พี่เขาพูดดังเราเลยทักไปบอกพี่เขาว่าโอเคได้ยินที่แม่พี่เขาพูดแล้วจะไปไปยุ้งอีกแล้วคำตอบพี่เขาทำเอาน้ำตาเราไหลเลยค่ะพี่เขาตอบว่า อืมไม่ต้องมาอีกแล้วและก็จะไม่มาบ้านเราอีกพี่เชาต่อด้วยว่าเอากางเกงมาคืนด้วยเราคือแบบนั่งร้องไห้ในห้องน้ำอ่ะก็คือเสียใจมากเว้ยนี่หรคนที่เราคิดว่าเขาดีกับเราเรารู้สึกแย่มากอ่ะเอาจริง