เหมือนจะสุดก็ยังไม่สุด หงุดหงิดบอกไม่ถูก เหมือนมันยังมีอะไรบางอย่างขาด ๆ หาย ๆ 

ปกติจะชินกับตอนจบของหลาย ๆ ภาคที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ ที่ทุกคนจะต้องโบกมือร่ำลาไปตามเส้นทางของตัวเองเต็ม ๆ เกือบหนึ่งตอน

แต่รู้สึกว่าภาคนี้อยู่ดี ๆ บทของสแตนด์หินก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ เหมือนยัดเพิ่มเข้ามาในเนื้อเรื่องตอนจบแบบดื้อ ๆ ซะอย่างนั้น

แต่พอมาคิดอีกที บทของสแตนด์หินนี่จะสื่อถึงความเป็นพวกพ้องมิตรภาพซึ้ง ๆ ของแก๊งบูจาราตี้ส่งท้ายเรื่องอะไรแบบนี้หรือเปล่าครับ

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ก็ถือว่าเป็นภาคที่แฝงนัยยะล้ำลึกเยอะมากที่สุดเลยนะเท่าที่ดูมา