สวัสดีค่ะ คือวันนี้หนูมาเล่าปัญหาในชีวิตหนู ตอนนี้หนุอายุ18เกือบ19ปีแล้ว หนูเรียนจบปวช.แล้ว แต่ก่อนจะขึ้นปวส.ดันมีเด็กน้อยพอดี ทำให้หนูต้องหยุดเรียนไปก่อน การใช้ชีวิตของหนูตอนนี้คือหนูมาอยู่บ้านแฟนได้เกือบสองปีมาช่วยทำงานที่ร้านเพราะบ้านแฟนทำกิจการร้านอาหาร บ้านแฟนเค้าก็ส่งเสียหนูอย่างดีให้ตังไปรร. ครอบครัวเค้าก็ดีกับหนู พอเค้ารู้ว่าหนูท้องเค้าก็ไปคุยกับที่บ้านหนูว่าหนูมาอยู่บ้านเค้ามาช่วยทำงาน แต่ ไม่ได้บอกว่าหนูท้อง เพราะถ้าบอกฝ่ายหนูก็จะให้แต่งงาน ตอนนี้หนูปกปิดความลับกับทางบ้านหนูเพราะไม่อยากรีบแต่งงาน ฝ่ายแม่ของแฟนเค้าก็บอกว่าถ้าจะแต่งก็ทำงานเก็บตังกันไปก่อนค่อยแต่ง หนูก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร แต่ขนบธรรมเนียมของคนแก่เค้าก็ต้องให้แต่งงานอยู่แล้ว ฝ่ายแม่แฟนเค้าก็บอกว่าแกไม่กล้าบอกใคร เพราะเราแต่งงานตอนวัยรุ่น แฟนหนูเค้าก็ไม่เคยทำอะไรสักอย่างเล่นแต่เกมส์ แต่ฝ่ายยายของแฟนเค้าก็ดี ถามอยู่ตลอดว่าจะไปแต่งตอนไหนเดียวท้องจะโต หนูก็บอกว่าหนูคงตัดสินใจฝ่ายเดียวไม่ได้ การใช้ชีวิตของหนูก็เครียดไปตามๆกัน หนูเหนื่อยที่จะต้องปกปิดความลับกับคนที่บ้าน หนูรู้สึกผิดมากๆ หนูตัดสินใจไม่กลับบ้านช่วงนี้เพราะท้องเริ่มโตแล้ว ไปฝากท้องหนูยังต้องไปกับเพื่อน แฟนหนูไม่เคยสนใจเลย เค้าอยากให้เอาออกตอนแรก หนูเครียดมาก แต่พอตอนหลังๆหนูทะเลาะกับเค้าหนูอยากเอาลูกออกเอง และบอกกับแฟนว่าหนูจะกลับบ้านทันที และไม่มายุ่งเกี่ยวอีก หนูเศร้ามาก ช่วงท้องแรกๆหนูร้องให้เกือบทุกวัน อยากกลับบ้านมาก แต่กลัวไม่อยากให้ที่บ้านรู้ เค้าหวังกับหนูให้เรียนถึงปริญญา ตอนนี้หนูท้องสี่เดือนแล้ว หนูไม่รู้ว่าหนูจะปิดความลับไปจนถึงเมื่อไหร่หนูไม่ได้อยากเครียดเพราะจะส่งผลถึงลูก แต่มันก็อดคิดไม่ได้อยู่ดี พอได้ทำงานก็รู้ว่ากว่าจะได้เงินเหนื่อยแค่ไหน หนูอยากให้ลูกเกิดมามีความสุข