สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลยถ้าผิดตรงไหนขอโทษด้วยนะคะ

เริ่มเรื่องเลยนะคะ
ตอนนี้เราคบกับแฟนได้2เดือนแล้วค่ะ ตลอดที่คบมาแฟนเราดีทุกอย่างเลย ส่งข้อความไปก็ตอบทันทีเหมือนรอข้อความของเราตลอดเวลา รู้ว่าเราอยากได้อะไรก็จะซื้อให้ แต่เราก็คอยปฏิเสธทุกนะคะเพราะอยากให้เขาเก็บไว้ใช้ในเวลาจำเป็นมากๆ เรื่องเจ้าชู้ไม่มีห่วงเลยค่ะเพราะเป็นเพื่อนกับเขามาก่อนเลยรู้นิสัยกันมา5555 แล้วก็เขาคลั่งรักเรามากๆเลยค่ะ() มันก็รู้สึกดีนะคะที่ถูกรักขนาดนี้

แต่หลังจากครบรอบ1เดือนได้2อาทิตย์ เรามีอาการเริ่มเบื่อแฟน ไม่อยากคุย บางทีคุยก็ตอบไปแบบส่งๆ เลวหน่อยก็บอกเขาว่าไม่ว่างคุยแต่ที่จริงเราไปหาอะไรทำไม่ก็ไปนอน หนีเขาไปหาทำสิ่งที่ชอบ เวลาได้คุยรู้สึกอึดอัดมากๆเลยค่ะไม่รู้จะต่อบทสนทนายังไงด้วย แล้วแฟนก็ค่อนข้างที่จะชอบเรื่องอย่างว่าด้วย 😶 คุยๆกันอยู่เขาก็พาเข้าเรื่องอย่างว่าไปซะงั้น
ไม่ใช่ว่าเราจะเกลียดอะไรแบบนี้นะคะแต่คือมันเกินไปจนรับไม่ไหว อารมณ์แบบเจอคนจริงเลยไปไม่เป็น บางทีคุยกับเขาแล้วเราขอไปทำงานบ้านงี้เขาก็ตาม เขาเล่นคุยกับเราทั้งวันทุกวันจนเราไม่มีเวลาว่างเลยค่ะ ตอนนั้นเราเครียดมากๆ ไม่รู้จะทำยังไงเลยค่ะ เลยลองไปปรึกษาเพื่อน2คน เราก็อธิบายปัญหาให้ฟัง
ข้อสรุปคนแรกคือบอกให้ปรับความเข้าใจกันก่อน คน2บอกให้ลองห่างๆกันให้คิดทบทวนอะค่ะ แล้วสุดท้ายคือเราลองไปปรับความเข้าใจกับแฟนตอนนั้นเราคิดว่ามันคงเป็นอารมณ์ชั่ววูบที่ไม่ได้เจอกันเพราะโควิด -..- และผ่านมาหลายวันจนถึงวันนี้เรายังรู้สึกเหมือนเดิมค่ะ คือเบื่อ เราควรทำไงดีคะ ไม่กล้าจะบอกเลิกเขาเลย ไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของเขาด้วยแต่ถ้าคบต่อเหมือนเราต้องอยู่กับความอึดอัดต่อไปอะค่ะ

ส่วนตัวเราเป็นคนขี้รำคาญขี้เบื่อ อะไรที่เดิมๆมากไปก็เบื่อไปซะหมดนอกจากจะชอบจริงๆ ตอนนี้เลยมีคำถามในหัวเราว่า เรารักเขาจริงๆหรือเปล่า หรือเราหลอกตัวเองว่ารักเขาแล้วไปหลอกเขาอีกทีว่ารัก หรือความจริงเราอาจไม่ได้รักเขาเลย

เรารู้ว่านิสัยเราแย่มากเลย
แต่เราไม่อยากจะรั้งเขาไว้เลยค่ะ อยากให้เขาได้เจอกับคนที่พร้อมจะทำเพื่อเขาและอยู่กับเขา

ที่เราเบื่อไม่ใช่เพราะสนใจผู้ชายคนอื่นนะคะ เราแค่อยากกลับไปอยู่คนเดียวเหมือนเดิม

ทั้งหมดที่พิมพ์มาเราไม่รู้ว่าเรามาถึงจุดอิ่มตัวหรืออาจจะเบื่อหรือเพราะไม่ได้เจอกันมันเลยเป็นขนาดนี้

ใครมีคำแนะนำหรืออยากจะเล่าประสบการณ์ที่เหมือนกันก็ได้นะคะพร้อมรับฟังค่ะ แต่อย่าด่าว่าเราแรงเกินไปนะคะ 😣

ขอโทษที่พิมพ์ร่ายยาวขนาดนี้ เราไม่รู้ว่าที่พิมพ์มามันจะเป็นการบอกเล่าเพื่อให้เราดูดีรึเปล่า ต้องขอโทษด้วยนะคะ