เวลาผมเครียดผมรู้สึกว่าระบายกับใครไม่ได้เลยหรือเวลาที่ต้องตัดสินใจอะไรยากๆผมไม่มีใครให้ปรึกษาเลย คนในครอบครัวผมก็รู้สึกไม่อยากจะปรึกษาเลยทั้งๆที่โตมาด้วยกัน บางครั้งปรึกษาพ่อเเม่ก็ชอบไปเล่าให้คนอื่นฟัง ไม่ชอบเลย ผมเข้าสังคมไม่เป็นเลย คุยกับคนที่ไม่สนิทไม่เก่งเลย เเต่คนที่สนิทก็พูดเยอะอยู่นะ เเต่ก็ไม่มีใครที่เรารู้สึกปรึกษาเรื่องส่วนตัวมากๆได้เลย อึดอัด ตอนนี้ผมเรียนมหาวิทยาลัยอยู่กำลังจะจบปี 3 เเต่ยังไม่มีจุดมุ่งหมายจริงๆในชีวิตเลย มาเรียนไปงั้นๆเรียนเพราะเเม่บังคับให้เรียนมหาวิทยาลัย เเต่จริงๆผมไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิตจริงๆเลย  เรียนเเบบไร้เป้าหมายไม่มีกำลังใจในการเรียนเลย อาจจะไม่จบภายใน 4 ปีด้วย เครียดมาก ผมเป็นคนเครียดง่ายด้วยไม่มีที่ระบายอึดอัดมาก หลายๆครั้งนอนไม่หลับเครียดทั้งเรื่องเรียนเรื่องอนาคต บางครั้งเคยเครียดจนนอนร้องไห้ด้วย ตอนนี้ใกล้เรียนจบเต็มทีเเล้วยังไม่มีเเผนจะไปฝึกงานไม่มีเเผนจะทำงานอะไรเลยไม่มีเป้าหมายอะไรในชีวิต รู้สึกไม่มีเเรงจะเรียนด้วยซ้ำ ไม่มีความสุขเลย ไม่รู้จะเอายังกับอนาคตตัวเองเเล้ว รู้สึกโดดเดี่ยว อึดอัด ใช้ชีวิตไปวันๆเเบบไร้จุดหมายมาก ไม่อยากเป็นเเบบนี้เลย