เหลือเงิน 10,000 สุดท้าย เอาไปทำอะไรดีคะ ?

กระทู้สนทนา

สวัสดีเพื่อนๆทุกคนค่ะ
ขออนุญาตเกริ่นเรื่องราวต่างๆก่อนนะคะ เพื่อความเข้าใจถึงความเป็นมาของชีวิตเราค่ะ

เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะ เลิกกับพ่อของลูกได้ประมาณ 5 ปีแล้ว
มีเงินเก็บส่วนตัวประมาณ 200,000 เลยกลับมาอยู่บ้านพ่อกับแม่บุญธรรม
อยู่กับแกได้สองเดือน อยากมีอาชีพเป็นของตัวเอง (พ่อแม่ทำเกษตรกรรม ลูกแท้ๆเขาเองเป็นคนช่วยดูแลกิจการ)
จึงตั้งเป้าหมายไปที่ ร้านเสริมสวย เพราะส่วนตัวชอบเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว ตั้งแต่เด็กๆ
ตัดใจไปเรียน รร.เสริมสวยชื่อดัง (มีหลายสาขาทั่วประเทศ) สมัครหลักสูตรพิเศษ 6 เดือน

ในหลักสูตรนี้ จะสามารถ ตัดผมชาย/หญิง สระไดร์ เคมีต่างๆ ทำผม/แต่งหน้า ค่าคอร์ส 4×,××× เราเห็นว่ามันเป็นราคาที่รับได้

เมื่อเทียบกับความรู้ที่จะติดตัวเราไปตลอดชีวิต ระหว่างนี้ก็ฝากลูกไว้กับพ่อแม่

เรียนจบออกมา เหลือเงินประมาณ แสนนิดๆ เลยหาที่เปิดร้านแถวบ้าน ความหวัง ความมุ่งมั่น เต็มที่มาก

พร้อมมากกับการที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ เดินสายพูดคุยกับละแวกเพื่อนบ้าน สำรวจราคาที่ร้านอื่นๆทำ พบว่า เขาทำกันถูกมากกกกก

สระไดร์เริ่มต้นที่ 60 บาท ( ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งเคยเจอถูกขนาดนี้ เพราะเราเคยสระต่ำสุดก็ 150 แล้ว ) กลับบ้านมานั่งคิดทบทวน ว่าจะเอายังไงดี

ถ้าทำแค่ 60 บาทเหมือนเขา เราจะกดอาชีพตัวเองเกินไปมั้ย ? แล้วถ้าราคามาตรฐานล่ะ จะแพงเกินไปรึเปล่า ? แพงไปลูกค้าจะเข้ามั้ย??

สุดท้าย เลยมาจบที่ สระไดร์เริ่มต้นที่ 80-150 คิดว่าราคานี้จับต้องได้ และไม่แพงจนเกินไป

อ่ะ ลงทุนซื้อของ อุปกรณ์ ติดกระจก เพิ่มแอร์ หมดไปประมาณ 100,000 แต่ร้านออกมาน่านั่ง น่าเข้ามาใช้บริการ แอร์ฉ่ำๆ เราก็คิดว่า ช่างมันเดี๋ยวก็ค่อยๆคืนทุนไปเอง เหลือเงินอยู่ 40,000 กว่าๆ ซื้อรถมอเตอร์เป็นของตัวเองไว้รับส่งลูก ซื้อมาได้ประมาณ 2 เดือน เอารถไปเข้าเงินติดล้อ ได้เงินก้อนมาหมุนใช้ (ผ่อนเดือนละ 2,×××) ช่วงสองปีแรกที่เปิดร้าน รายได้กลางๆ ประมาณ เดือนละ 20,000 กว่าๆ หักค่าเช่า ก็พอได้ส่งรถ กินใช้ มีเงินเก็บหลักพัน

พอเข้าปีที่ 3 ทุกอย่างเริ่มชะลอตัว ลูกค้าเริ่มหาย เพราะมีร้านที่ทำถูกกว่าเรามาเปิดใกล้ๆ

รายได้น้อยลง แต่ค่าใช่จ่าย ยังคงเดินต่อไป จนสุดท้ายมาถึงช่วงโควิด เป็นจุดที่ตกต่ำที่สุด สุดจนคิดว่าตัวเองรอดมาได้ยังไง มีลูกค้าประจำแวะเวียนมา

สระผม อาทิตย์ 6-7 คน แต่บางอาทิตย์คือไม่มาเลย รายได้ลดลง เหลือเดือนละ ไม่ถึงหมื่น เริ่มควักเนื้อตัวเองออกมา ไหนจะค่าเทอม ค่าชุดนักเรียน

ยิ่งโควิดระลอก 3 เรานอนตายสนิท 1 อาทิตย์ มี 1 คน เรามั่นใจในฝีมือตัวมากนะคะ มีแต่คนชมว่าเราทำเคมีดี ทำสีสวย สระผมดี ราคาไม่แพงจนเกินไป

แต่เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไม มันถึงเป็นแบบนี้ แต่มีคนทักหลายคนนะคะ ว่า ทำเลเราไม่ดี อีกอย่าง ร้านรอบข้างเยอะมากๆ จนตอนนี้ เราเหลือเงิน แค่ 10,000 สุดท้ายแล้วค่ะ อยากทราบว่า ถ้าคุณเจอแบบนี้ จะจัดการชีวิตตัวเองยังไง ส่วนตัว คิดจะออกไปทำงานเสริม แต่ติดที่ลูกค่ะ ไม่มีใครไปรับส่งแก อีกอย่างคือ กระต่ายค่ะ ยกให้คนอื่นไม่ได้จริงๆ ส่วนงานขายของออนไลน์ ไม่ถนัดแนวนี้ค่ะ ส่วนตัวเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน สังคมในเฟสบุ๊คไม่มีค่ะ (มีแค่ญาติ พี่น้อง)

ตอนนี้มีสองทางที่ยังไม่ได้ลองทำคือ ปรึกษา พ่อแม่ อันนี้คือ ไม่อยากคุยกับแกเท่าไหร่ค่ะ เพราะทัศนคติไม่ค่อยตรงกัน อีกอย่างตั้งแต่มีโรคระบาดมา แกไม่เคยถามสักคำว่า เป็นยังไงบ้าง กับอีกอย่างคือ เป็นลูกจ้างร้านเสริมสวย อันนี้ก็ห่วงลูกค่ะ เพราะเริ่มงาน 8:00-20:30 น.

ถามว่า ทำไมไม่ฝากพ่อแม่ หรือ ให้ไปกับรถรับส่งนักเรียน

เคยฝากแกแล้วค่ะ แกบอกว่าไม่ว่างไปรับให้ เพราะแกมีธุระ ในแต่ละวัน

ส่วนรถนักเรียน ลูกเราเคยเมารถแล้วอ้วกใส่ค่ะรถค่ะ (เปลี่ยนรถมา 3 คันแล้ว )

ตอนนี้เครียดสุดๆค่ะ ข้าวคนก็จะหมด หญ้ากระต่ายก็น้อยลงทุกที

เงิน 10,000 สุดท้ายนี้ เอาไปทำอะไรให้คุ้มค่าที่สุด กับ เศรษฐกิจแบบนี้ดีคะ คิดไม่ตกเลยค่ะ