สวัสดีครับนี่เป็นกระทู้แรกของผมเองครับ ผมอยากขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆพี่ๆน้อง ว่าผมควรจะทำยังไงดี ครอบครัวผมมี 4คนครับ มีพ่อมีเเม่มีน้อง อายุ 16 เเละผมเป็นลูกคนโต อายุ 17 ปีย่าง 18 ปีนี้กำลังศึกษาอยู่มัธยมศึกษาตอนปลายครับ อย่างแรกเลยนะครับก็คือผมเป็นคนที่มีปัญหาครอบครัวมาตั้งแต่เล็กยันโต ปัญหาที่ว่ามานี้ ก็คือ ตอนเด็กพ่อเเม่ผมมักจะทะเลาะกันรุนแรงครับ พ่อเคยขู่ฆ่าเเม่ก็มี ตอนนี้ก็ยังมีครับ
ตอนเด็กเๆเวลาแม่มาตีผมผมก็จะร้องไห้และแม่เห็นผมร้องไห้แม่ก็จะจับผมไปขังในตู้เสื้อผ้าแล้วก็เอาโซล่ามไว้จนกว่าผมจะหยุดร้องและบางทีผมทำอะไรผิดผมก็โดนแม่ตบจนบางที มือไปโดนตาจนเส้นเลือดฝอยในตาแตก บ้างก็โดนเอาธูปจี้บ้าง จับผมทุ่มลงพื้นบ้าง เเต่นี่ก็คือตอนเด็กที่ผมโดนมาครับ จนมันเด็นปมฝังใจผมมาโดยตลอด
เเม่ผมจะเป็นคนที่ไม่ยอมคนครับ ไม่ว่าเเม่จะผิดหรือถูก เเม่จะต้องเป็นฝ่ายถูกเสมอ เเม่ผมเป็นคนไม่มีเหตุผล ไม่ว่าจะเรื่องต่างๆเเม่ผมก็ไม่เคยมีเหตุผลกับใครเลยครับ เวลาเเม่มีเรื่องกับคนที่บ้านเเม่ก็จะใช้อารมณ์ตลอดจนทำให้บ้านเเตก เเละอีกอย่างเเม่ผมเป็นคนที่เอาเเต่ใจเเละเจ้าอารมณ์มากครับ (คืออยากได้อะไรก็ต้องได้ ถ้าไม่ได้ดั่งใจ ก็จะโมโหครับ)
ส่วนพ่อผม จริงๆแล้วพ่อผมเป็นคนใจดีเเละมีเหตุผลครับ แต่เฉพาะตอนไม่เมานะ แต่ตอนเมานี่ก็คือพ่อผมจะกลายเป็นคนละคนทันที ตอนเมาพ่อผมจะกลายเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลจะเป็นคนที่อคติผมแล้วก็จะอารมณ์ร้อนมาก แต่จริงๆแล้วแกไม่ใช่คนแบบนี้นะครับ แต่พ่อต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะว่าแม่ผม
คือทุกทีเวลาที่ผมมีปัญหากับแม่แม่ผมจะไปเรียกพ่อมาแต่มาด่าผม บางครั้งเเม่เรียกพ่อให้มากระทืบผม. แต่ถ้าพ่อไม่ทำตามที่แม่บอกปัญหาก็จะมีขึ้นเยอะกว่านี้ครับ พ่อผมก็เลยต้องยอมทำตามเพื่อจะได้ไม่มีปัญหากับแม่ ส่วนคนที่โดนหนักสุดก็เป็นผมครับ บางทีผมมีปัญหากับพ่อตอนพ่อเมา พ่อก็จะหยิบมีดด้ามยาวมาจี้คอผม
ผมเป็นคนที่ถูกสั่งสอนให้เกลียดน้องตั้งแต่เด็ก สอนให้ผมเป็นคนเอาเปรียบน้องตั้งแต่เด็กครับผมเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เด็ก จนผมกำลังขึ้นมอปลาย ผมก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่าผมจะไปเกลียดน้องทำไม ผมจะเกลียดน้องทำเพื่ออะไร ผมอคติน้องไปทำไม น้องผมเป็นเด็กมีปัญหาเหมือนกันครับ มีปัญหาตั้งแต่เด็กเลย โตขึ้นน้องผมการเป็นเด็กที่ก้าวร้าวไม่เชื่อฟังหัวดื้อหัว หัวรั้น กับพ่อแม่ จนพ่อแม่ผมทนไม่ไหวกับนิสัยน้องแบบนี้ก็ต้องเรียกผมไปปรับความเข้าใจกับน้องครับ แต่น้องผมก็ยังไม่ฟังอยู่ดีเพราะว่าน้องผมยังเห็นว่าเห็นผมเข้าข้างพ่อแม่อยู่ครับ ตอนนั้นผมคิดว่า เออทำไมเราไม่ลองเข้าใจน้องดูบ้างล่ะ จนผ่านมาหลายวันผมได้มาลองปรับความเข้าใจกับน้องสองต่อสอง ตอนที่พ่อแม่ไม่อยู่ ผมก็อธิบายเหตุผลที่ผมไม่เข้าใจน้องไปให้น้องฟัง น้องผมก็รับฟังนะครับตอนนั้นผมก็ขอโทษน้องที่ผมทำกับน้องตั้งแต่เด็ก หลังจากนั้นผมก็ไม่มีปัญหาอะไรกับน้องเลย
เริ่มเลยนะครับตัวผมแต่ก่อนผมเป็นคนที่อารมณ์ร้อนและโมโหร้ายมากซึ่งออกจากก้าวร้าวไปเลยในช่วงมอต้น แต่พอผม ขึ้นมอปลายผมได้รับรู้อะไรหลายหลายอย่างว่าความรุนแรงมันไม่ใช่ทางออกที่ดี ปัจจุบันนะครับผมมักจะมีปัญหากับพ่อกับแม่มาโดยตลอดผมก็ไม่รู้ว่าปัญหามันเกิดจากอะไรเหมือนกันนะครับแต่ผมได้แต่คิดว่าพ่อแม่ผมอาจจะเครียดเรื่องงานหรือเปล่าเลยมาลงทีผมก็เลยลองมาปรับความเข้าใจคุยกับพ่อกับแม่ ผมได้คุยกับพ่อแม่ว่าพ่อแม่และเครียดเรื่องงานน่ะพ่อแม่มาระบายกับผมได้เสมอนะ แต่ผมโดนตอบกลับว่ามันไม่ใช่เรื่องของ หรอกอยู่เป็นขยะตั้งปัญหาไปวัน ผมโดนคำนี้มาผมพูดไม่ออกเลยครับ ตั้งแต่นั้นเวลาพ่อแม่มีปัญหากับผมผมได้แต่เงียบ ผมคิดว่าการที่ผมไม่ได้ไปตอบโต้อะไรเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว แต่พอผมได้โดนด่า หลังจากนั้นผมก็ปรับตัวมาโดยตลอดไม่ว่าพ่อแม่จะด่าอะไรผมผมก็พยายามปรับตัวมาโดยตลอดครับเพื่อจะได้ไม่ต้องมีปัญหากันอีก แต่ผมคิดว่าผมปรับตัวจนมาถึงสุดๆแล้วครับแต่ว่าผมจะปรับตัวยังไงมันก็ยังไม่ดีพ่อแม่ก็ยังมักมาด่าผมเสมอ
จนผมคิดว่าพ่อแม่อคติกับผมเกลียดผมไปแล้วครับ ผมรู้สึกท้อและเหนื่อยมากที่ว่าผมพยายามทำตัวเป็นคนดีแต่กับมันก็ไม่ดีขึ้นเลย บางทีผมเห็นแม่ทำกับข้าวอยู่ครับผมก็เลยอยากเข้าไปช่วยแต่แม่ก็กลับด่าผมมาว่ามันไม่ใช่เรื่องของเอาตัวเองให้รอดก่อนนะ
**สรุปปัญหาหลักๆเลยนะครับก็คือแม่ผมเป็นคนที่อารมณ์ร้อนมักใช้คำพูดหยาบคายหรือคำพูดที่ทำให้รู้สึกแย่กับผม เช่น ขยะ เด็กเปรต จันไรสัตว์นรก เด็ก
ทั้งที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิดเลยและเเม่จะไม่มีเหตุผลเลย พอผมตอบกลับด้วยเหตุผลแม่มักจะไม่พอใจ เเม่จะทำลายข้าวของและหยิบไม้กวาดตีผมครับเอามาฟาดปากผมบ้างก็มี ส่วนพ่อผมนั้นเวลาเมาก็พยายามจะหาเรื่องพยายามจะทะเลาะกับผมให้ได้ครับ บ้างก็ขู่จะฆ่า คือเดี๋ยวนี้ผมทนไม่ไหวกับปัญหาแบบนี้จริงๆคือถ้าผมทำอะไรให้พ่อกับแม่ไม่พอใจวันนั้นผมจะไม่ได้กินข้าวแล้วตัองอดข้าวครับ และอีกอย่างพ่อเเม่ผมเลี้ยงแมวไว้2ตัวครับและเลี้ยงหมาไว้หนึ่งตัวครับเลี้ยงมันมาได้ 10 ปีแล้วครับเลยคือแม่ผมเป็นคนเอามันมาเลี้ยงไว้ที่นี่ที่บ้านของผม พอเลี้ยงไปได้จนมันแก่ แม่ผมก็รู้สึกไม่ชอบมันเพียงเพราะว่าหมาฉี่เรี่ยราดในบ้าน ผมเคยบอกไว้ว่าซื้อแผ่นซับฉี่มาใช้นะจะได้ไม่มีปัญหา แต่คือแม่ผมก็ยังไม่เชื่อผมอยู่ดีจนตอนนี้ผมแก้ปัญหาอะไรไม่ได้ครับ แม่ผมเกลียดหมาไปเลย แม่ผมมักจะเอาไม้กวาดหรือไม้ถูบ้านไปตีหมาไปฟาดหมา บ้างก็เอาผ้าขี้ริ้วไปฟาดปากมันผมสงสารมันมากครับ ผมพยายามบอกแม่ห้ามแม่ว่าอย่าไปทำมันเลยถ้าแม่ดูแลไม่ไหวหนูดูแลให้เองได้ แต่แม่ก็อย่าไปทำอะไรแบบนั้นกับมัน
ครับมันก็เหมือนจะไปด้วยดีแต่ก็ไม่เลยคือหมาผมจะต้องอดข้าวในวันที่แม่ผมไม่พอใจ ผมก็พยายามแก้ปัญหาอยู่ครับโดยการที่แอบเอาอาหารแมวมาให้หมากินครับปัญหาก็มีเพียงเท่านี้ครับ
***นี่เป็นกระทู้แรกของผมครับ อาจจะยาวนิดหน่อยสงสัยตรงไหนพิมพ์บอกได้นะครับ และผมอยากขอคำปรึกษากับเพื่อนๆว่าผมควรออกจากบ้านนี้ดีไหมครับ ผมควรหางานทำดีไหมครับ แต่ถ้าผมไม่ได้หางานหรือไม่ได้ออกจากบ้านผมควรแก้ปัญหายังไงครับ ผมยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นครับขอบคุณมากครับผม
ปัญหาครอบครัว ผมไม่ไหวเเล้วจริงๆครับ อยากจะขอคำปรึกษา ทุกๆคน ครับ
ตอนเด็กเๆเวลาแม่มาตีผมผมก็จะร้องไห้และแม่เห็นผมร้องไห้แม่ก็จะจับผมไปขังในตู้เสื้อผ้าแล้วก็เอาโซล่ามไว้จนกว่าผมจะหยุดร้องและบางทีผมทำอะไรผิดผมก็โดนแม่ตบจนบางที มือไปโดนตาจนเส้นเลือดฝอยในตาแตก บ้างก็โดนเอาธูปจี้บ้าง จับผมทุ่มลงพื้นบ้าง เเต่นี่ก็คือตอนเด็กที่ผมโดนมาครับ จนมันเด็นปมฝังใจผมมาโดยตลอด
เเม่ผมจะเป็นคนที่ไม่ยอมคนครับ ไม่ว่าเเม่จะผิดหรือถูก เเม่จะต้องเป็นฝ่ายถูกเสมอ เเม่ผมเป็นคนไม่มีเหตุผล ไม่ว่าจะเรื่องต่างๆเเม่ผมก็ไม่เคยมีเหตุผลกับใครเลยครับ เวลาเเม่มีเรื่องกับคนที่บ้านเเม่ก็จะใช้อารมณ์ตลอดจนทำให้บ้านเเตก เเละอีกอย่างเเม่ผมเป็นคนที่เอาเเต่ใจเเละเจ้าอารมณ์มากครับ (คืออยากได้อะไรก็ต้องได้ ถ้าไม่ได้ดั่งใจ ก็จะโมโหครับ)
ส่วนพ่อผม จริงๆแล้วพ่อผมเป็นคนใจดีเเละมีเหตุผลครับ แต่เฉพาะตอนไม่เมานะ แต่ตอนเมานี่ก็คือพ่อผมจะกลายเป็นคนละคนทันที ตอนเมาพ่อผมจะกลายเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลจะเป็นคนที่อคติผมแล้วก็จะอารมณ์ร้อนมาก แต่จริงๆแล้วแกไม่ใช่คนแบบนี้นะครับ แต่พ่อต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะว่าแม่ผม
คือทุกทีเวลาที่ผมมีปัญหากับแม่แม่ผมจะไปเรียกพ่อมาแต่มาด่าผม บางครั้งเเม่เรียกพ่อให้มากระทืบผม. แต่ถ้าพ่อไม่ทำตามที่แม่บอกปัญหาก็จะมีขึ้นเยอะกว่านี้ครับ พ่อผมก็เลยต้องยอมทำตามเพื่อจะได้ไม่มีปัญหากับแม่ ส่วนคนที่โดนหนักสุดก็เป็นผมครับ บางทีผมมีปัญหากับพ่อตอนพ่อเมา พ่อก็จะหยิบมีดด้ามยาวมาจี้คอผม
ผมเป็นคนที่ถูกสั่งสอนให้เกลียดน้องตั้งแต่เด็ก สอนให้ผมเป็นคนเอาเปรียบน้องตั้งแต่เด็กครับผมเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เด็ก จนผมกำลังขึ้นมอปลาย ผมก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่าผมจะไปเกลียดน้องทำไม ผมจะเกลียดน้องทำเพื่ออะไร ผมอคติน้องไปทำไม น้องผมเป็นเด็กมีปัญหาเหมือนกันครับ มีปัญหาตั้งแต่เด็กเลย โตขึ้นน้องผมการเป็นเด็กที่ก้าวร้าวไม่เชื่อฟังหัวดื้อหัว หัวรั้น กับพ่อแม่ จนพ่อแม่ผมทนไม่ไหวกับนิสัยน้องแบบนี้ก็ต้องเรียกผมไปปรับความเข้าใจกับน้องครับ แต่น้องผมก็ยังไม่ฟังอยู่ดีเพราะว่าน้องผมยังเห็นว่าเห็นผมเข้าข้างพ่อแม่อยู่ครับ ตอนนั้นผมคิดว่า เออทำไมเราไม่ลองเข้าใจน้องดูบ้างล่ะ จนผ่านมาหลายวันผมได้มาลองปรับความเข้าใจกับน้องสองต่อสอง ตอนที่พ่อแม่ไม่อยู่ ผมก็อธิบายเหตุผลที่ผมไม่เข้าใจน้องไปให้น้องฟัง น้องผมก็รับฟังนะครับตอนนั้นผมก็ขอโทษน้องที่ผมทำกับน้องตั้งแต่เด็ก หลังจากนั้นผมก็ไม่มีปัญหาอะไรกับน้องเลย
เริ่มเลยนะครับตัวผมแต่ก่อนผมเป็นคนที่อารมณ์ร้อนและโมโหร้ายมากซึ่งออกจากก้าวร้าวไปเลยในช่วงมอต้น แต่พอผม ขึ้นมอปลายผมได้รับรู้อะไรหลายหลายอย่างว่าความรุนแรงมันไม่ใช่ทางออกที่ดี ปัจจุบันนะครับผมมักจะมีปัญหากับพ่อกับแม่มาโดยตลอดผมก็ไม่รู้ว่าปัญหามันเกิดจากอะไรเหมือนกันนะครับแต่ผมได้แต่คิดว่าพ่อแม่ผมอาจจะเครียดเรื่องงานหรือเปล่าเลยมาลงทีผมก็เลยลองมาปรับความเข้าใจคุยกับพ่อกับแม่ ผมได้คุยกับพ่อแม่ว่าพ่อแม่และเครียดเรื่องงานน่ะพ่อแม่มาระบายกับผมได้เสมอนะ แต่ผมโดนตอบกลับว่ามันไม่ใช่เรื่องของ หรอกอยู่เป็นขยะตั้งปัญหาไปวัน ผมโดนคำนี้มาผมพูดไม่ออกเลยครับ ตั้งแต่นั้นเวลาพ่อแม่มีปัญหากับผมผมได้แต่เงียบ ผมคิดว่าการที่ผมไม่ได้ไปตอบโต้อะไรเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว แต่พอผมได้โดนด่า หลังจากนั้นผมก็ปรับตัวมาโดยตลอดไม่ว่าพ่อแม่จะด่าอะไรผมผมก็พยายามปรับตัวมาโดยตลอดครับเพื่อจะได้ไม่ต้องมีปัญหากันอีก แต่ผมคิดว่าผมปรับตัวจนมาถึงสุดๆแล้วครับแต่ว่าผมจะปรับตัวยังไงมันก็ยังไม่ดีพ่อแม่ก็ยังมักมาด่าผมเสมอ
จนผมคิดว่าพ่อแม่อคติกับผมเกลียดผมไปแล้วครับ ผมรู้สึกท้อและเหนื่อยมากที่ว่าผมพยายามทำตัวเป็นคนดีแต่กับมันก็ไม่ดีขึ้นเลย บางทีผมเห็นแม่ทำกับข้าวอยู่ครับผมก็เลยอยากเข้าไปช่วยแต่แม่ก็กลับด่าผมมาว่ามันไม่ใช่เรื่องของเอาตัวเองให้รอดก่อนนะ
**สรุปปัญหาหลักๆเลยนะครับก็คือแม่ผมเป็นคนที่อารมณ์ร้อนมักใช้คำพูดหยาบคายหรือคำพูดที่ทำให้รู้สึกแย่กับผม เช่น ขยะ เด็กเปรต จันไรสัตว์นรก เด็ก
ครับมันก็เหมือนจะไปด้วยดีแต่ก็ไม่เลยคือหมาผมจะต้องอดข้าวในวันที่แม่ผมไม่พอใจ ผมก็พยายามแก้ปัญหาอยู่ครับโดยการที่แอบเอาอาหารแมวมาให้หมากินครับปัญหาก็มีเพียงเท่านี้ครับ
***นี่เป็นกระทู้แรกของผมครับ อาจจะยาวนิดหน่อยสงสัยตรงไหนพิมพ์บอกได้นะครับ และผมอยากขอคำปรึกษากับเพื่อนๆว่าผมควรออกจากบ้านนี้ดีไหมครับ ผมควรหางานทำดีไหมครับ แต่ถ้าผมไม่ได้หางานหรือไม่ได้ออกจากบ้านผมควรแก้ปัญหายังไงครับ ผมยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นครับขอบคุณมากครับผม