ทำไงกับชีวิตแบบนี้ดี?

คือเราอยู่กับป้า ลุง ยาย พี่(ลูกของป้า) ส่วนพ่อแม่อย่ากัน เราอยูากับทางฝั่งแม่
เราอาศัยอยู่บ้านป้าตั้งแต่เด็ก ช่วงที่ตาเรายังไม่เสีย เขาไม่ค่อยด่าแบบกระแทกเลย ถึงมีก็มีน้อยมาก พอตาเราเสียหลังจากนั้นเขาก็ชอบด่าเรา ด่าแรง ชอบใช้อารมณ์ตะโกนใส่บ้าง😭 บางทีก็น้อยใจนะคะ ลูกตัวเองไม่เคยด่าเลย ทั้งๆที่บางเรื่องที่เอามาด่าเรา มีแต่ลูกตัวเองทั้งนั้นที่ทำ แต่มาลงที่เราตลอดทุกครั้ง

ส่วนลูกเขาก็ชอบโกหกคนอื่นไปทั่วเลยค่ะ แบบมันเกินไปอ่ะบางครั้ง โกหกสร้างแต่เรื่องปลอมๆทั้งนั้นเลยค่ะ เวลาคุยกับเพื่อน เขาก็จะเล่นคอมแล้วแบบตะโกนเสียงดังมากเวลาดึกๆที่คนนอนอ่ะ แต่แม่เขาก็ไม่ว่าอะไรนะ ดีใจด้วยซ้ำที่ลูกตัวเองไม่ออกไปเล่นข้างนอก ล่าสุดเขาก็โกหกว่าไปเล่นกีฬากับเพื่อน แต่จริงๆคือ ไม่หัดขับมอไซที่บ้านเพื่อนค่ะ (ที่เรารู้คือ เขาหลุดปากพูดค่ะ)

ส่วนเราพอไดเมอไซใหม่ว่าวันแรก ตามความเชื่อคนแก่เขาก็จะเอาดอกไม้บูชามาใว้ที่รถแล้วบีบแตรอ่ะค่ะ ป้าเขาก็บอกว่า โอ้ยย! รำคาญเมื่อไหร่จะหยุด แล้วหลังจากนั้น เขาก็ชอบพูดกระแทกเสียง พูดแบบเหมือนเด็กจะมาหาเรื่องกันอ่ะค่ะ นิดๆหน่อยๆก็ ด่า ว่า แล้วค่ะ เราเคยน้อยใจจนแบบเคยคิดฆ่าตัวตายครั้งนึง แต่เราไม่ทำค่ะ เราคิดว่า เราจะเอาความสำเร็จไปฟาดหน้าเขา ให้ลูกเขาดูต่ำเตี้ยก่วาเราให้ได้🥲 ทุกวันนี้เขาก็พูดกระแทกเสียง หาเรื่องว่าเราไปหมดเลยค่ะ

บางทีเราก็สมเพชป้านะว่าแบบ คงด่าลูกตัวเองไม่ได้เลยมาลงที่เรา อิจฉาที่คนอื่นดีก่วาลูกตัวเองหรอ5555

แต่เราก็ทำไรไม่ได้มากหรอกค่ะ เพราะก็อยู่บ้านเขาอ่ะเนอะ อยากย้ายไปอยู่กับแม่ที่ตจว.มากค่ะ แต่เรากลัวเข้ากับสังคมที่นู่นไม่ได้ด้วยค่ะ เลยจำใจทนอยู่ค่ะ

ทุกคนว่าเราควรทำไงดีคะ เราสงสารตัวเองมากที่เกิดมาเป็นหลานเขาเนี่ย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่