ตอนนี้อายุ ย่างเข้า 23 แล้ว ถ้าเรียนกว่าจะจบก็ 27 ปีกว่าจะได้ทำงานก็เกือบ 30 ปี

เรามองว่าพยาบาลเป็นอาชีพที่มั่นคงมากๆไม่ว่าจะยุคสมัยไหน ก็ตาม 

แต่ก็...เราก็คิดหนัก เพราะหากเรากลับไปเรียนป.ตรีใหม่ มันก็จะมีมุมมองหลายๆด้านเกิดขึ้นมากมาย
เช่น
-เราลืมเนื้อหาตอนมัธยมไป มากแล้วในด้านสายวิทย์ คณิต
-อายุเยอะขึ้น อาจจะมีอายรุ่นน้อง
-เครียดเพิ่มขึ้น เนื่องจาก คนรอบข้างวัยเดียวอาจจะ มีงานทำกันหลายคนแล้วในขณะที่เรามาเริ่มใหม่

เราจบป.ตรี บริหารธุรกิจ ซึ่งมันต่างกันมาก หากกลับไปเรียนพยาบาล เราไม่รู้ว่าเราจะมีไฟเรียนสู้กับเด็กรุ่นน้องได้อยู่ไหม

มันจะมีทางอื่นที่ดีกว่านี้ไหมคะ ที่การงานมั่นคงและสามารถทำงานใกล้บ้านได้ ซึ่งบ้านเราชนบท มากๆมันยากที่จะหางานสายเอกชน (มีแค่งานราชการ ครู พยาบาล ท้องถิ่น อ.บ.ต แต่แถวบ้านส่วนใหญ่ใช้เส้นสายฝากๆกันเช่นญาติๆ คนในที่ทำงานก็จะส่งลูกหลานตัวเองไปทำ แต่เราหมดสิทธิ์์ นอกจากต้องสอบพวกท้องถิ่น  ก.พ. ราชการเอา ) 

ตอนนี้เรียนจบป.ตรีมา มาเจอโควิดซึ่งค่อนข้างเครียดในการหางาน บางครั้งน้อยใจตัวเองมากๆที่ทำไมเลือกเรียนสายนี้(Logistics) เพราะความคิดตอนนั้นมองการณ์ไกลมากว่า อยากเปิดบริษัทนำเข้าส่งออก แต่พอจบมาจริงๆ  มันไม่ได้ง่ายเหมือนฝันในตอนเด็ก แค่หางานยังยากเลยค่ะ 😂😂 เพราะส่วนใหญ่เขาไม่รับเด็กจบใหม่

(หากได้งานสายที่เรียนมาก็จะลองทำดู ถ้าใจรักจริงก็จะเก็บทุน ต่อยอดไปเรื่อยๆเผื่อจะสานฝันได้)

แต่กรณีที่ไม่มีงานไปเรื่อยๆจนหมดหวังจนท้อที่จะหา
เราคิดไว้ 2 ทางที่จะเลือกเดิน
1.ไปเรียนป.ตรีใหม่ (สายงานที่จบแล้วบรรจุเลย เช่นพยาบาลที่บอกไปด้านบน)

2.หากยังไม่ได้งาน ฝึกพัฒนาตัวเองไป เก็บทุนอาศัยงานฟรีแลนซ์ ที่ทำอยู่ เงินเดือนประมาณ 10,000-15,000 บาทต่อเดือน จากนั้น ไปเรียนภาษาหรืออาจจะ ไปทำงานเกาหลี 

ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ เบือกทางไหนดี รู้สึกชีวิตตอนนี้มืดมาก เคว้งคว้าง อนาคตจะเป็นไรต่อไปในขณะที่เราโตขึ้น พ่อแม่ก็ชราลง มันยิ่งต้องรีบถีบตัวเองให้สร้างความมั่นคง เครียดมากๆ 

หากเลือกเรียนพยาบาลเคยมีกรณี แบบดิฉันไหมคะ ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง คนทำงานพยาบาลมีความสุขกับงานและเงินเดือนไหม 

เด็กที่จบใหม่ตกงานตอนนี้คุณวางแผนชีวิตกันอย่างไร ณ สถานการณ์ตอนนี้ 

ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ