วันก่อนโน้น นั่งรื้อของ จัดของ พบอะไรที่ relate กับพันทิปหลายอย่าง
ถึงเพิ่งนึกได้ว่า ตัวเองผูกพันกับพันทิปนานถึงเพียงนี้
มีตั้งแต่
น้องเพี้ยนในเวอร์ชั่นตุ๊กตา ที่ตอนนี้เอามาแขวนไว้กับสวิทช์กระตุกไว้เปิดปิดไฟ
น้องเพี้ยนอีกหนึ่งตัว
นี่ยังไม่นับน้องเพี้ยนที่รองแก้ว กับน้องเพี้ยนหมอนใบเล็กที่มีอีกนะ
ร่วมกิจกรรมอะไรจุกจิก ๆ เต็มไปหมดจนจำไม่ได้
นี่ตุ๊กตาตัวนี้ ก็ได้เป็นของขวัญจากเพื่อนสมาชิกท่านหนึ่ง นามนมมากแล้ว
ท่านนี้ก็ชอบเห็นเราเป็นเด็ก ชอบให้ของขวัญกระจุกกระจิกประเภท ไม้บรรทัด (ซึ่งคิดว่าก็ยังอยู่นะ 555) ตุ๊กตา ขนม
แล้วก็ให้บังเอิญมากว่าอยู่ ๆ ก็ใจกระตุกนึกได้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเพื่อนสมาชิกท่านนี้ ที่น่าจะไม่ได้เล่นแล้ว หรือ ล็อคอินเปลี่ยนไปสามสิบรอบแล้วก็ไม่รู้ได้
ก็ขออวยพรและส่งความระลึกถึงและความปรารถนาดีมา ณ โอกาสนี้ด้วย
นี่ยังไม่นับ กระทู้เก่า ๆ สมัยโน้น เห็นลงเดทปี 2542 ถึงเพิ่งนึกได้ว่ามันนานนมมามาก ๆ ๆ แล้วจริง ๆ
สมัยต่อเน็ตยังต้องใช้โมเด็มต่อผ่านโทรศัพท์ เสียงหงึ่งหง่างพักนึงกว่าจะติดได้
สมัยนั้น พันทิป ไม่ต้องลงทะเบียน
ใครอยากใช้ชื่ออะไรก็ใช้ แต่ห้ามซ้ำกับคนอื่น
ห้องโปรดของดิฉันในช่วงเล่นพันทิปช่วงแรกคือห้องสมุด
ยังจำได้ว่าเคยไปร่วมมีทติ้งทานข้าวกับร่วมกิจกรรมสมาชิกที่จัดกันเองอยู่หนสองหน
ดิฉันเองเคยใช้อยู่ชื่อหนึ่ง แต่ช่วงแต่งงานและลูกยังเล็ก วุ่น ๆ กลับมาอีกที ชื่อนั้นใช้ไม่ได้แล้ว ปลิวหายไป
mail อะไร ๆ ที่ลงทะเบียนก็ใช้ไม่ได้แล้วเช่นกัน
ต้องมาลงทะเบียนยืนยันตัวตนกันด้วยบัตรประชาชนกันใหม่
ชื่อล็อคอินอันดั้งเดิมนั้น ขณะนี้เป็นส่วนหนึ่งของชื่อที่ทำงาน เพราะสามีเห็นว่า ชื่อแปลกและเรียกง่ายดี (20 กว่าปีก่อนโน้น ชื่อมันแปลกหู แต่ตอนนี้กลายเป็นโหลซะแระ)
กลับมาเล่นพันทิปอีกทีน่าจะเป็นช่วงปลาย ๆ ปี 48-49 แต่ก็ไม่ได้เล่นเข้มข้นนักในช่วงแรก ยังไล่ตามดราม่าหลายอันไม่ทัน
อยู่จนเปลี่ยนผ่านมาเป็นระบบยิ่งใหญ่ที่ทำเอาสมาชิกเก่า ๆ หายหน้ากันไปเยอะ
และแนวทางการตอบ ความเข้มข้นของเนื้อหาอะไรหลาย ๆ อย่างก็เปลี่ยนไป
แต่อย่างไรเสีย ก็ยังอดขอบคุณพันทิปไม่ได้ถึงสิ่งดี ๆ หลายสิ่งอย่างที่ได้รับจากที่นี่
นี่ผูกพันกับพันทิปมานานขนาดนี้แล้วจริง ๆ หรือเนี่ย ?
ถึงเพิ่งนึกได้ว่า ตัวเองผูกพันกับพันทิปนานถึงเพียงนี้
มีตั้งแต่
น้องเพี้ยนในเวอร์ชั่นตุ๊กตา ที่ตอนนี้เอามาแขวนไว้กับสวิทช์กระตุกไว้เปิดปิดไฟ
น้องเพี้ยนอีกหนึ่งตัว
นี่ยังไม่นับน้องเพี้ยนที่รองแก้ว กับน้องเพี้ยนหมอนใบเล็กที่มีอีกนะ
ร่วมกิจกรรมอะไรจุกจิก ๆ เต็มไปหมดจนจำไม่ได้
นี่ตุ๊กตาตัวนี้ ก็ได้เป็นของขวัญจากเพื่อนสมาชิกท่านหนึ่ง นามนมมากแล้ว
ท่านนี้ก็ชอบเห็นเราเป็นเด็ก ชอบให้ของขวัญกระจุกกระจิกประเภท ไม้บรรทัด (ซึ่งคิดว่าก็ยังอยู่นะ 555) ตุ๊กตา ขนม
แล้วก็ให้บังเอิญมากว่าอยู่ ๆ ก็ใจกระตุกนึกได้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเพื่อนสมาชิกท่านนี้ ที่น่าจะไม่ได้เล่นแล้ว หรือ ล็อคอินเปลี่ยนไปสามสิบรอบแล้วก็ไม่รู้ได้
ก็ขออวยพรและส่งความระลึกถึงและความปรารถนาดีมา ณ โอกาสนี้ด้วย
นี่ยังไม่นับ กระทู้เก่า ๆ สมัยโน้น เห็นลงเดทปี 2542 ถึงเพิ่งนึกได้ว่ามันนานนมมามาก ๆ ๆ แล้วจริง ๆ
สมัยต่อเน็ตยังต้องใช้โมเด็มต่อผ่านโทรศัพท์ เสียงหงึ่งหง่างพักนึงกว่าจะติดได้
สมัยนั้น พันทิป ไม่ต้องลงทะเบียน
ใครอยากใช้ชื่ออะไรก็ใช้ แต่ห้ามซ้ำกับคนอื่น
ห้องโปรดของดิฉันในช่วงเล่นพันทิปช่วงแรกคือห้องสมุด
ยังจำได้ว่าเคยไปร่วมมีทติ้งทานข้าวกับร่วมกิจกรรมสมาชิกที่จัดกันเองอยู่หนสองหน
ดิฉันเองเคยใช้อยู่ชื่อหนึ่ง แต่ช่วงแต่งงานและลูกยังเล็ก วุ่น ๆ กลับมาอีกที ชื่อนั้นใช้ไม่ได้แล้ว ปลิวหายไป
mail อะไร ๆ ที่ลงทะเบียนก็ใช้ไม่ได้แล้วเช่นกัน
ต้องมาลงทะเบียนยืนยันตัวตนกันด้วยบัตรประชาชนกันใหม่
ชื่อล็อคอินอันดั้งเดิมนั้น ขณะนี้เป็นส่วนหนึ่งของชื่อที่ทำงาน เพราะสามีเห็นว่า ชื่อแปลกและเรียกง่ายดี (20 กว่าปีก่อนโน้น ชื่อมันแปลกหู แต่ตอนนี้กลายเป็นโหลซะแระ)
กลับมาเล่นพันทิปอีกทีน่าจะเป็นช่วงปลาย ๆ ปี 48-49 แต่ก็ไม่ได้เล่นเข้มข้นนักในช่วงแรก ยังไล่ตามดราม่าหลายอันไม่ทัน
อยู่จนเปลี่ยนผ่านมาเป็นระบบยิ่งใหญ่ที่ทำเอาสมาชิกเก่า ๆ หายหน้ากันไปเยอะ
และแนวทางการตอบ ความเข้มข้นของเนื้อหาอะไรหลาย ๆ อย่างก็เปลี่ยนไป
แต่อย่างไรเสีย ก็ยังอดขอบคุณพันทิปไม่ได้ถึงสิ่งดี ๆ หลายสิ่งอย่างที่ได้รับจากที่นี่