เรากับแฟนคบกันได้ประมาณ  5 ปี ทุกอย่างดูราบรื่นดี ตั้งแต่สมัยเรียนปริญญาโท จนถึงทำงาน
ปีหน้าก็กะว่าจะแต่งงานกัน ต่างคนต่างทำงาน อยู่คนละที่กัน แฟนมีธุรกิจครอบครัวที่ทำกงสีกับแม่
ส่วนเราก็มีธุรกิจส่วนตัวของที่บ้านเรา ปกติก็เจอกันเดือนนึง 2-3 ครั้ง แต่ช่วงโควิด ไม่ได้เจอจะ 
2 เดือนแล้ว โควิดรอบนี้  มันมีเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้รู้สึกลังเล
ปกติเราจะคุยโทรศัพท์กับแฟนช่วงก่อนนอน ช่วง 2 ทุ่ม จนหลับ (เกือบจะเที่ยงคืน)
แต่จะโทมาเวลาไหนก็ได้ 3 ทุ่ม ว่างก็คุยแบบนั้น เป็นแบบนี้มาตลอด
แต่ช่วงหลังๆโควิดรอบนี้ แม่ของแฟนเราเค้าจะกลับมาถึงบ้านประมาณ ทุ่ม หรือสองทุ่ม
แล้วแต่วัน พอกลับมาก็จะมานั่งจิบไวน์ กินเหล้า แล้วจะเรียกแฟนเราลงไปนั่งดื่มนั่งคุยด้วย
ซึ่ง แฟนเราก็ลงไปนั่งด้วยทุกวัน ในช่วงหลังๆมานี้ เวลาคุยโทรศัพท์กับเรา ก็
จะนั่งอยู่กับแม่ บางทีก็เปิดลำโพง บางทีก็ใส่หูฟัง กว่าจะเลิกคุยเลิกกินเหล้ากินไวน์
แยกย้ายขึ้นห้องนอนได้ ก็ประมาณห้าทุ่ม เที่ยงคืนทุกวัน ก็พยายามเข้าใจแหละ
ว่าตามประสาแม่ลูกมันไม่ใช่สิ่งผิด แต่มันทำให้เรารู้สึกอึดอัด  บางวันบอกให้คุยกับแม่เสร็จ
ค่อยโทรมา สรุป โทมาจะเที่ยงคืนแล้วจ้าาาา .... ฮัลโหล !!! คืออะไร ทำไมต้องมานอนดึกวะ
ไหนหล่ะเวลาส่วนตัวที่จะได้คุยกันดีดี ที่ไม่ต้อง มีแม่หรือ มีคนอื่น มาร่วมวงคุยด้วย
คือบางวัน นานๆที เข้าใจได้ แต่นี่ทุกวัน ต้องเป็นแบบนี้ทุกวัน บางวันเถียงรึมีประเด็น
เรื่องที่บ้าน คนนั้นเป็นอย่างงั้น คนนี้เป็นแบบนี้ คุยกันขณะที่ถือสายคุยกับเรา
คำถามขึ้นมาอยู่ในหัวมากมาย เช่น ทำไมต้องเอาเรามาฟัง  ก็ไม่ได้อยากรู้
ทำไมไม่แบ่งเวลา ทำงานก็ที่เดียวกัน นอนก็นอนบ้านเดียวกัน
อยู่กัน 24 ชม.อยู่แล้ว อึดอัดใจมากกกกกกกกก อยากร้องไห้ทุกวันค่ะ
คือไม่เข้าใจ ทำไมแบ่งเวลาให้เราไม่ได้เลยหรอ บางวันลงมานั่งก็ได้ ทำไมไม่ทำให้
ทำไมไม่สนใจความรู้สึกกันบ้าง เสียความรู้สึกมาก  ขอแค่เวลาคุยกันบ้าง
ที่ไม่ต้องดึก ที่จะทำให้รู้สึกดี แล้วก็เป็นพลังให้กัน ส่วนเวลางาน
เราไม่เคยก้าวก่าย ขอแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง ให้กันไม่ได้เลยหรอ
ทะเลาะกันบ่อยมากค่ะเรื่องนี้ พอพูด แฟนเราเขาหาว่าเราไม่รักแม่เขา 
มันเกี่ยวกันตรงไหน ปกติเราโทรคุยกับแฟน ก็ไม่เคยคุยตอนอยู่กับแม่นะ
ก็จะแยกตัวออกมาคุยลำพังในห้องตัวเองตลอด ไม่เคยทำแบบนี้
ไม่เข้าใจจริงๆค่ะ รู้สึกบั่นทอนจิตใจมากค่ะ ทุกวันนี้

เราใจแคบไปรึเปล่าคะ??????