... สังคมแฟน เป็นสังคมกลุ่มเพื่อนพ้องที่มีหลายกลุ่มมากค่ะ เพื่อนดื่มเพื่อนกินกันมาเป็นสิบปี เเต่ตอนนี้ต่างคนต่างมีครอบครัวกัน
เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อช่วงต้นปีได้ทำการย้ายบ้านมาอยู่ที่ใหม่ ซึ่งย้ายมาใกล้กับเพื่อนอีกกลุ่มของของแฟน (แฟนมีเพื่อนหลายกลุ่มมากค่ะ)
ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมานาน เเละเเฟนเป็นคนใจๆกับเพื่อน จึงนัดพบปะเพื่อดื่มสังสรรค์ หรือ หารือเรื่องงานกันบ่อยๆที่บ้านของพวกเรา
ตอนเเรกเข้าใจว่าคงมาหากันไม่บ่อย เเต่พอเวลาผ่านไป ต่อให้ไม่มีคนอยู่บ้าน พวกเขาก็จะเข้ามานั่งรอที่หน้าบ้านบ้าง ในบ้านบ้าง โดยใช้เรื่องงานมาเพื่อพบเจอชวนกันดื่ม เข้าบ้านเอาน้ำมาดื่ม หยิบจานมาใส่อาหารนั่งกินรอเจ้าของบ้านกลับมา ซึ่งแฟนก็ไม่ได้ว่าอะไร ตามสบาย
แต่ด้วยความที่จะไปห้องครัวได้ต้องผ่านห้องนอนของเราเสมอ (ทำเป็นห้องนอนชั่วคราว) ซึ่งในบางครั้งเราอยากพัก นอนในห้อง ก็จะมีเพื่อนๆเขาผ่านมาเพื่อไปเอาของในห้องครัว หรือ ลูกของเพื่อนเข้ามาหาบ้าง รู้สึกไม่มีความเป็นส่วนตัวเอาซะเลย
เป็นเเบบนี้เกือบทุกวัน นัดดื่มกันตลอด หรือแทบจะทุกวันก็ว่าได้ ท้อเเละเบื่อกับสภาพแวดล้อมแบบนี้มากค่ะ รู้สึกบ้านไม่ใช่บ้าน ไม่ส่วนตัว ไม่เงียบสงบ
บางครั้งมีปัญหาก็มาขอนอนพักบ้านด้วย หรือดื่มจนเมากลับบ้านไม่ได้ขอนอนที่นี่ ถ้ามันนานๆครั้งก็ไม่เป็นไร เเต่คือบ่อยมาก จนแบบ ไม่คิดจะเกรงใจกันบ้างหรืออย่างไร
กลับบ้านมา อยากพักเงียบ จู๋จี๋กับแฟน กินข้าว ดูหนังเล่นเกมส์ด้วยกันแค่ 2 คน ไม่เคยจะมี นานๆทีจะได้อยุ่ด้วยกันเเค่ 2 คน เพราะกลับบ้านมาทีไร ไม่มารออยุ่ที่บ้านก่อนเเล้ว ก็จะตามมาหลังจากที่พวกเราเข้าบ้านได้ชั่วครู่หนึ่ง
บางครั้งอึดอัดจนบอกไม่ถูก จะโมโหออกไปก็ใช่ที่
แฟนก็บอกว่าช่วยๆงานกัน เพื่อนๆกัน ไม่เป็นไร
เคยทะเลาะเรื่องไม่มีเวลาให้ พอเลิกงานก็นั่งกินเหล้ากันตลอด พอกินเสร็จก็เมา อาบน้ำหลับ 7 วันถ้าไม่ขอให้หยุดอยุ่ด้วยกันก็ไม่มีวันไหนหยุดกันเลย
แฟนก็บอกว่า อย่าไร้สาระ เขามาช่วยทำงาน ก็ต้องดูแลกัน
ควรทำไงดีคะ รู้สึกเหนื่อย เบื่อ เเละท้อใจจัง
เมื่อเพื่อนเเฟน บุกมารอที่บ้านหลังเลิกงานเพื่อดื่ม เกือบทุกวัน
เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อช่วงต้นปีได้ทำการย้ายบ้านมาอยู่ที่ใหม่ ซึ่งย้ายมาใกล้กับเพื่อนอีกกลุ่มของของแฟน (แฟนมีเพื่อนหลายกลุ่มมากค่ะ)
ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมานาน เเละเเฟนเป็นคนใจๆกับเพื่อน จึงนัดพบปะเพื่อดื่มสังสรรค์ หรือ หารือเรื่องงานกันบ่อยๆที่บ้านของพวกเรา
ตอนเเรกเข้าใจว่าคงมาหากันไม่บ่อย เเต่พอเวลาผ่านไป ต่อให้ไม่มีคนอยู่บ้าน พวกเขาก็จะเข้ามานั่งรอที่หน้าบ้านบ้าง ในบ้านบ้าง โดยใช้เรื่องงานมาเพื่อพบเจอชวนกันดื่ม เข้าบ้านเอาน้ำมาดื่ม หยิบจานมาใส่อาหารนั่งกินรอเจ้าของบ้านกลับมา ซึ่งแฟนก็ไม่ได้ว่าอะไร ตามสบาย
แต่ด้วยความที่จะไปห้องครัวได้ต้องผ่านห้องนอนของเราเสมอ (ทำเป็นห้องนอนชั่วคราว) ซึ่งในบางครั้งเราอยากพัก นอนในห้อง ก็จะมีเพื่อนๆเขาผ่านมาเพื่อไปเอาของในห้องครัว หรือ ลูกของเพื่อนเข้ามาหาบ้าง รู้สึกไม่มีความเป็นส่วนตัวเอาซะเลย
เป็นเเบบนี้เกือบทุกวัน นัดดื่มกันตลอด หรือแทบจะทุกวันก็ว่าได้ ท้อเเละเบื่อกับสภาพแวดล้อมแบบนี้มากค่ะ รู้สึกบ้านไม่ใช่บ้าน ไม่ส่วนตัว ไม่เงียบสงบ
บางครั้งมีปัญหาก็มาขอนอนพักบ้านด้วย หรือดื่มจนเมากลับบ้านไม่ได้ขอนอนที่นี่ ถ้ามันนานๆครั้งก็ไม่เป็นไร เเต่คือบ่อยมาก จนแบบ ไม่คิดจะเกรงใจกันบ้างหรืออย่างไร
กลับบ้านมา อยากพักเงียบ จู๋จี๋กับแฟน กินข้าว ดูหนังเล่นเกมส์ด้วยกันแค่ 2 คน ไม่เคยจะมี นานๆทีจะได้อยุ่ด้วยกันเเค่ 2 คน เพราะกลับบ้านมาทีไร ไม่มารออยุ่ที่บ้านก่อนเเล้ว ก็จะตามมาหลังจากที่พวกเราเข้าบ้านได้ชั่วครู่หนึ่ง
บางครั้งอึดอัดจนบอกไม่ถูก จะโมโหออกไปก็ใช่ที่
แฟนก็บอกว่าช่วยๆงานกัน เพื่อนๆกัน ไม่เป็นไร
เคยทะเลาะเรื่องไม่มีเวลาให้ พอเลิกงานก็นั่งกินเหล้ากันตลอด พอกินเสร็จก็เมา อาบน้ำหลับ 7 วันถ้าไม่ขอให้หยุดอยุ่ด้วยกันก็ไม่มีวันไหนหยุดกันเลย
แฟนก็บอกว่า อย่าไร้สาระ เขามาช่วยทำงาน ก็ต้องดูแลกัน
ควรทำไงดีคะ รู้สึกเหนื่อย เบื่อ เเละท้อใจจัง