สวัสดีค่ะทุกคน ช่วงนี้เราเรียนออนไลน์ที่บ้าน ก็เลยรู้สึกค่อนข้างเบื่อๆ นอกจากจะเบื่อการเรียนออนไลน์ในช่วงโควิดแล้ว เราก็ยังเบื่อตัวเองด้วยค่ะ555+
ส่วนตัวเราเป็นคนที่อัธยาศัยดี ร่าเริง มีความสุขกับการกินมาก และแอบมีความสุขกับการแกล้งคนอื่น 55+ บางครั้งก็ออกจะโก๊ะๆ กวนๆ ขี้ลืมด้วย แต่ภายนอกที่คนอื่นมองมาก็คือดู เรียบร้อย เป็นมิตร และอัธยาศัยดี คนก็เลยชอบเข้าหาเรา (เรื่องจริง ไม่ได้อวย ฮ่าๆ)
ปัญหาคือ เรารู้สึกว่าถ้าสนิทกับใครมากๆแล้ว เราจะรู้สึกอึดอัดทันที เราเลยเกิดคำถามว่า เอ๊ะเราเป็นโรคหวงตัวเองหรอ -0- หรืออาจจะเพราะเรายังไม่เจอคนที่เราสามารถเป็นตัวของตัวเองได้ใช่ไหมคะ(นอกจากครอบครัว เพราะอยู่กับครอบครัวนี่เรารั่วมาก ฮากระจาย55+) แต่กับเพื่อนๆ ถ้าไทป์ไม่ตรงกันเราก็จะพูดน้อยไปเลย แต่ใครที่เรารู้สึกว่าคุยด้วยแล้วสนิทใจก็จะพูดไม่หยุดเลยค่ะ แต่ถ้าให้สนิทจริงๆก็ไม่เอาอยู่ดี เหมือนเราจะเว้นระยะห่างไว้ก้าวหนึ่งเสมอไม่ว่าจะกับเพื่อนหรือใครที่รู้จัก ที่เราเป็นแบบนี้ส่วนหนึ่งเรามองว่า เราเคยมีประสบการณ์โดนเพื่อนหักหลังค่ะ เมื่อก่อนให้ใจเพื่อนไปเกินร้อยเลย แต่ที่ได้กลับมาคือการที่เขาเอาความเชื่อใจตรงนี้ทำลายเรา ส่วนตัวเราไม่เคยคิดไปทำร้ายใครเลยนะคะ เมื่อก่อนออกจะมองโลกในแง่ดีเกินไปด้วยซ้ำ ติดเพื่อนมากๆไปไหนไปกันตลอด
เราอยากเจอคนที่จะสามารถปรึกษาได้ทุกเรื่อง เข้าใจเราที่เป็นเราจริงๆ ส่วนแฟนนี่ไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะ55 ยังไม่เคยมีซักคน และคิดว่าการจะให้ความสนิทใจต่อแฟนก็คงยากแน่ๆ เพราะเราก็คงมีความรู้สึกอึดอัดแบบนี้ด้วย จริงๆถ้ามีก็ดีนะคะ เพราะเอาไว้เป็นที่พึ่งทางใจ ปรึกษากัน แชร์เรื่องราวให้กันฟังได้ พอตัวเราโตขึ้น มุมมองการใช้ชีวิตหลายอย่างก็เปลี่ยน สังคมก็เปลี่ยนไปและความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเราคือต้องวางตัวให้เป็นผู้ใหญ่และมีวุฒิภาวะขึ้นกว่าเดิม โดยส่วนตัวจริงๆเราก็เป็นคนที่ความคิดทัศนคติโตเกินวัยเหมือนกัน แต่แค่ตัวตนเราจริงๆหรือมุมบ๊องๆ ฮาๆของเราไม่เผยให้ใครเห็นนอกจากครอบครัว ฮ่าๆ
คำถาม : มีใครที่รู้สึกแบบเดียวกับเราไหมคะ มันอาจจะปกติสำหรับวัยที่โตขึ้นหรือป่าวคะ แต่จะแก้ไขปัญหาความอึดอัดใจแบบนี้ยังไงดี T_T เรากลัวว่าจะเป็นโรคซึมเศร้า
หรือใครอยากจะแสดงความคิดเห็น แนะนำ เชิญได้เลยค่า
การจะรู้สึกสนิทใจกับใคร ทำไมมันยากจัง
ส่วนตัวเราเป็นคนที่อัธยาศัยดี ร่าเริง มีความสุขกับการกินมาก และแอบมีความสุขกับการแกล้งคนอื่น 55+ บางครั้งก็ออกจะโก๊ะๆ กวนๆ ขี้ลืมด้วย แต่ภายนอกที่คนอื่นมองมาก็คือดู เรียบร้อย เป็นมิตร และอัธยาศัยดี คนก็เลยชอบเข้าหาเรา (เรื่องจริง ไม่ได้อวย ฮ่าๆ)
ปัญหาคือ เรารู้สึกว่าถ้าสนิทกับใครมากๆแล้ว เราจะรู้สึกอึดอัดทันที เราเลยเกิดคำถามว่า เอ๊ะเราเป็นโรคหวงตัวเองหรอ -0- หรืออาจจะเพราะเรายังไม่เจอคนที่เราสามารถเป็นตัวของตัวเองได้ใช่ไหมคะ(นอกจากครอบครัว เพราะอยู่กับครอบครัวนี่เรารั่วมาก ฮากระจาย55+) แต่กับเพื่อนๆ ถ้าไทป์ไม่ตรงกันเราก็จะพูดน้อยไปเลย แต่ใครที่เรารู้สึกว่าคุยด้วยแล้วสนิทใจก็จะพูดไม่หยุดเลยค่ะ แต่ถ้าให้สนิทจริงๆก็ไม่เอาอยู่ดี เหมือนเราจะเว้นระยะห่างไว้ก้าวหนึ่งเสมอไม่ว่าจะกับเพื่อนหรือใครที่รู้จัก ที่เราเป็นแบบนี้ส่วนหนึ่งเรามองว่า เราเคยมีประสบการณ์โดนเพื่อนหักหลังค่ะ เมื่อก่อนให้ใจเพื่อนไปเกินร้อยเลย แต่ที่ได้กลับมาคือการที่เขาเอาความเชื่อใจตรงนี้ทำลายเรา ส่วนตัวเราไม่เคยคิดไปทำร้ายใครเลยนะคะ เมื่อก่อนออกจะมองโลกในแง่ดีเกินไปด้วยซ้ำ ติดเพื่อนมากๆไปไหนไปกันตลอด
เราอยากเจอคนที่จะสามารถปรึกษาได้ทุกเรื่อง เข้าใจเราที่เป็นเราจริงๆ ส่วนแฟนนี่ไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะ55 ยังไม่เคยมีซักคน และคิดว่าการจะให้ความสนิทใจต่อแฟนก็คงยากแน่ๆ เพราะเราก็คงมีความรู้สึกอึดอัดแบบนี้ด้วย จริงๆถ้ามีก็ดีนะคะ เพราะเอาไว้เป็นที่พึ่งทางใจ ปรึกษากัน แชร์เรื่องราวให้กันฟังได้ พอตัวเราโตขึ้น มุมมองการใช้ชีวิตหลายอย่างก็เปลี่ยน สังคมก็เปลี่ยนไปและความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเราคือต้องวางตัวให้เป็นผู้ใหญ่และมีวุฒิภาวะขึ้นกว่าเดิม โดยส่วนตัวจริงๆเราก็เป็นคนที่ความคิดทัศนคติโตเกินวัยเหมือนกัน แต่แค่ตัวตนเราจริงๆหรือมุมบ๊องๆ ฮาๆของเราไม่เผยให้ใครเห็นนอกจากครอบครัว ฮ่าๆ
คำถาม : มีใครที่รู้สึกแบบเดียวกับเราไหมคะ มันอาจจะปกติสำหรับวัยที่โตขึ้นหรือป่าวคะ แต่จะแก้ไขปัญหาความอึดอัดใจแบบนี้ยังไงดี T_T เรากลัวว่าจะเป็นโรคซึมเศร้า
หรือใครอยากจะแสดงความคิดเห็น แนะนำ เชิญได้เลยค่า