หลังจากที่ได้อ่านกระทู้​ที่ว่าเลิกกับแฟนตอนอายุ​ 50​ ความคิดแรกที่แว๊บมาในหัวเลยคือ​ เห่ยย​ 50​ แล้วนะ​ ยังเลิกกันอีกเหรอ​ แต่ก็ปฏิเสธ​ไม่ได้เนาะว่า​ ชีวิตคนเรามันคิดไม่เหมือนกัน​ ความสุขของคนเรามันก็ต่างกันเช่นกัน

แต่สำหรับ​ จขกท.​ยังศรัทธา​มาเสมอว่า​คำว่าคู่ชีวิต​ คือคนที่จะอยู่ดูแลกันไปจนความตายมาพรากจากกันแค่นั้น​ ไม่ได้คิดถึงว่าจะต้องมีวันแยกจากกันด้วยสาเหตุ​อื่น​
พอมาดูชีวิตพ่อแม่​ ยอมรับว่าตอนช่วง​ 30​ 40​ ยังมีทะเลาะกัน​ บางครั้งก็ใหญ่​โต​ บางครั้ง​ก็เรื่องเล็กน้อย​ จนล่วงเลยมาถึงวัย​ 50​ ปลายๆที่แม่บอกว่า​ แก่มาก็ไม่ทะเลาะกันล่ะ​ มีแต่ห่วงกันมากกว่า​ ก่อนหน้านี้ทะเลาะกันแทบเป็นแทบตาย​ 555​ มันก็ต้องอยู่ดูแลกันแบบนี้ไปจนตายแหละ​

ซึ่งก็ยังคาดหวังว่าเราเองก็อยากเจอคู่ชีวิตแบบนี้อยู่นะ​ แต่ด้วยยุคสมัยนี้ที่คนชอบอยู่คนเดียวกันมากขึ้น​ มีสิ่งอื่นๆมาทดแทนได้มากมาย​ การอยู่คนเดียวก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร​ แต่มันจะยังมีอยู่มั้ยล่ะครที่ยังคิดแบบนี้​

แล้วคุณ​ล่ะคะ​ ยังคาดหวังกับคู่ชีวิตที่ยืนยาวอยู่มั้ย​ หรือแค่ใครสักคนที่เข้ามาเป็นความสุขให้กัน​ แค่ช่วงเวลานึงของชีวิตแค่นั้น​ก็พอ