สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอแจงก่อนว่า เนื้อหาอาจเป็นการระบายความหงุดหงิดที่เจอเสียมากกว่า เพราะเราเข้าไปใช้บริการแล้ว "ไม่เกิดความประทับใจใด" เลยตัดสินใจ "ไม่รับสินค้า" เพราะคำพูดที่ "ห่วยแตก" ของพนักงานร้านแว่นตาแห่งหนึ่ง ชื่อพยางค์เดียว ขึ้นต้นด้วย "ย"

เรื่องของเรื่องแว่นที่เราใช้อยู่มันก็เก่าแล้ว ซ้ำตัวเลนส์ยังเป็นรอยเยอะมาก เราเลยตัดสินใจไปตัดแว่นใหม่ด้วยเงินของเราเอง ซึ่งต้องบอกก่อนว่าแว่นอันที่ใช้อยู่ปัจจุบันเราไม่ได้จ่ายเงินเองค่ะ น้องชายเราใช้สวัสดิการบริษัทของน้องเบิกมาให้เพราะปีนั้นน้องเราไม่ได้ใช้โควต้า เราเลยได้ตัดแว่นดีๆ ราคาครึ่งหมื่นมาใช้ แต่ถามว่าด้วยปัญญาเราเองที่ฐานเงินเดือนต่ำกว่าค่าแรงเริ่มต้นเด็กจบใหม่จะมีปัญญาไปตัดเองไหม...แน่นอนว่าไม่

ดังนั้นเราเลยหาข้อมูลเพื่อหาร้านราคาถูกแถวบ้าน ซึ่งก็เจอร้าน แว่นตาย*** ที่มีสาขาอยู่เยอะมากๆ และราคาแว่นพร้อมเล่นถูกๆ ดูจากรีวิวแล้วก็ไม่ถึงพัน หรือพันต้นๆ เราก็อะ...โอเคอยู่ในระดับที่พอไหวกับค่าใช้จ่ายต่อเงินเดือน

เข้าไปตอนแรกก็ปกติค่ะ พนักงานต้อนรับดี ก็วัดสายตาอะไรไปตามปกติ ถามถึงการใช้งานสายตาในชีวิตประจำวันของเรา ซึ่งก็ต้องยอมรับว่าใช้งานหนักมาก เพราะอยู่หน้าจอคอมมันทั้งวัน แล้วช่วงนี้สายตามีปัญหาคือ บางครั้งเรามองภาพระยะใกล้แล้วเบลอ มีโรคประจำตัวเป็นเบาหวาน(แต่ยังไม่ขึ้นตา) นางก็บอกตาเรามีปัญหาต้องใช้เลนส์สั่งตัดพิเศษอะไรสักอย่าง พร้อมบอกงบไปว่าเรามีงบไม่มาก

นางก็จัดเต็มมาเลยค่ะ เลนส์แบบที่ว่าด้านบน แถมเป็นเลนส์บลูโค้ดแบบย่อ บังคับใช้กรอบอย่างดี ซัดราคาไปเกินสามพันมาอีก เอาคือเอ๋อกินมากกับราคาตรงนั้น เราเลยบอกว่าลดกรอบได้มั้ย เพราะกรอบมันก็มีราคาที่ต่ำกว่านั้นอยู่ อย่างน้อยตัดค่ากรอบไปหน่อยก็ยังดี

คำตอบคือ...ไม่ได้ค่ะ 55555555555555555+

อ้างนู่นนี่ บอกกรอบถูกเดี๋ยวใส่เดือนสองเดือนก็พัง สู้เอาของดีแพงๆ ไปเลยดีกว่า ทั้งที่กรอบที่เราเลือกก็...โอเค ห้าหกร้อยคงถูกสำหรับเขาแหละ  นี่คือเงิบแรก

เงิบสองเรื่องเลนส์ เราจ่ายค่าเลนส์หลักสองพันกว่าไม่ไหวค่ะ ถ้าต้องจ่ายค่ากรอบพันกว่าแบบนั้น โอเคงั้นลดเลนส์มาเป็นเลนส์มัลติโค้ดธรรมดา ไม่ก็เลนส์ถูกๆ ปกติแค่ให้มองเห็น นางสวนมาอีกบอกไม่ได้ค่ะ ตาน้องทำเลนส์ตัวนี้เท่านั้นถึงจะดี ใช้เลนส์ตัวอื่นไม่ได้นะคะ บลาๆๆๆๆๆ

เงิบสาม เราบอกเขาไปว่าเงินเดือนเราแค่หมื่นต้นๆ เราจ่ายค่าแว่นขนาดนั้นไม่ไหว นางสวนกลับมาว่า นี่พี่คิดน้องถูกแล้วนะคะ ปกติถ้าเป็นคนอื่นมาพี่จัดเซ็ตใหญ่ไฟกระพริบค่าเลนส์หลักห้าพัน แล้วนางก็เปิดตารางราคาเลนส์ให้ดู ละบอกว่าถ้าน้องยังไม่มีเงินตอนนี้น้องวางมัดจำไว้พันนึงก่อนก็ได้นะคะ แล้วทนใช้แว่นเก่าไปจนกว่าเงินเดินจะออก แล้วค่อยมาผ่อนจ่ายเอา ราคาแค่นี้เอง

นาทีนั้นคือ...ตบกันเลยมั้ยคะ???

เราไม่เข้าใจว่าถ้าคุณจะบังคับขนาดนี้ งั้นจะมีแว่นราคาถูกไว้ในร้านให้เลือกทำไม เราเข้าใจว่าของคุณภาพดีราคามันก็สูงตาม แต่ด้วยฐานเงินเดือนและค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันตอนนี้ เราไม่สามารถตัดแว่นราคาสูงได้ขนาดนั้น พอเราบอไม่มีเงิน เขาก็วนกลับมาแซะว่าแล้วที่เราใส่อยู่มันก็ของแพงนะ แพงกว่าที่เขาเสนอขายอีก เราเลยบอกว่าไม่ได้จ่ายเอง...นางสวนมาว่าก็ให้น้องมาจ่ายให้สิ

มัน...ใช่เรื่องเหรอ???

ความประทับใจในบริการเป็นศูนย์มากๆ สุดท้ายเราเลยบอกขอกลับไปตัดสินใจก่อนนะคะ ราคาแว่นล่อไปหนึ่งในสี่ของเงินเดือน นอนตายดีกว่า

จากนั้นเราเลยเดินมาอีกร้านที่เปิดหาเจอในเน็ต เป็นร้านเล็กๆ ธรรมดา ไม่ใช่ร้านที่มีสาขาทั่วไปมากกมายแบบร้านแรก กรอบ+เลนส์เริ่มต้นถูกสุดราคาแพงกว่าร้านแรก แต่เราสามารถเลือกทุกอย่างเองได้ตามความต้องการและงบในกระเป๋าของเรา และที่สำคัญเราปรึกษาเรื่องสายตาเรากับร้านที่สองเหมือนร้านแรก เขาบอกว่าสายตาเราแค่ล้าเพราะใช้มากไป ไม่ได้เป็นห่าเหวอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องใช้เลนส์ อะไรสักอย่างตามที่ร้านแรกบอก แต่ถ้าอยากถนอมสายตาก็ใช้บลูโค้ด แล้วไม่จำเป็นต้องย่อถ้าจ่ายไม่ไหว ให้เลือกกรอบที่ไม่เทอะทะแทน

เราเลยแบบ อ่ะ...ตกลงอิร้าน แว่นตาย*** มันยัดเยียดห่าอะไรของมันให้เรา...

สุดท้ายเลยจบที่ร้านที่สอง ด้วยราคาสองพันห้า เลนส์บลูโค้ดเหมือนกันแค่ไม่ย่อ กับกรอบเกาหลีที่ราคาพอกับอิกรอบร้านแรก แต่ดูคุณภาพดีกว่ากันเยอะมาก คือมันก็ยังราคาสูงแหละ แต่อยู่ในระดับที่เรายังทำใจควักจ่ายได้ คำพูดแนะนำก็โอเคกว่า ไม่ได้บังคับให้เราต้องใช้อะไรเกินความจำเป็นขนาดนั้น

แล้วอิพนักงานร้านแว่นตาย***นี่เราไม่เข้าใจ สอนมาเหมือนกันหมดเรื่องยัดเยียดสินค้ารึไง เพราะหลายปีก่อยเคยแวะไปที่สาขาแถวพระรามสองสาขาหนึ่งก็แบบนี้เป๊ะ รอบนี้เลยลองอีกสาขาแถวตลาดมา*** ยัดเหมือนกัน!

ขอบคุณสำหรับที่ระบายค่ะ