คือฟันหนูมันทั้งห่างทั้งเหยิน แล้วฟันหนูก็แตกแบบแหว่งเหมือนหนูแทะเลยค่ะ หนูไม่มั่นใจในการยิ้มเห็นฟันหรือหัวเราะกับเพื่อน แม้กระทั่งเพื่อนสนิทหนูก็ไม่กล้าที่จะยิ้มให้เห็นฟัน หรือ หัวเราะแบบที่มีความสุขโดยไม่ต้องกังวลว่าใครจะมองว่าฟันเราเป็นอย่างไง หนูเคยคุยกับพ่อแล้วแต่เขาก็พูดกับหนูว่า จะจัดทำไมฟันแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว คือพ่อหนูเขาอายุ60+แล้วค่ะเขาไม่เข้าใจเรื่องแบบนี้หนูควรพูดอย่างไงดีคะ? ปีนี้หนูพึ่งขึ้นปวช.1ค่ะหนูกลัวที่จะไม่มีเพื่อนคบเหมือนโรงเรียนเก่าหนูค่ะ กว่าหนูจะมีเพื่อนสักคนมันยากมากเลยนะคะ ตอนประถมหนูแถบไม่มีเพื่อนคบเลยค่ะเพราะเขารังเกียจหนู พอหนูจบป.6มาอยู่โรงเรียนใหม่ หนูก็แทบจะไม่มีเพื่อนผู้หญิงเลยค่ะ ขึ้นม.2มาเพื่อนๆเริ่มเปิดใจเขาเริ่มพูดกับหนู ตอนนี้หนูจบม.3แล้วค่ะแล้วเพื่อนสนิทหนูก็อยู่คนละโรงเรียนเลยค่ะ หนูไม่โอเคมากๆที่จะมีคนมาถามเรื่องฟันหนู คือ มันเสียความรู้สึกและเสียความมั่นใจมากเลยค่ะตอนมีคนถามเรื่องฟันหนู พ่อหนูอายุ60+พี่หนูอายุ30กว่าๆกันหมดแล้ว แต่ไม่มีใครที่จะเข้าใจหนู หนูควรพูดอย่างไงดีคะ? หนูอยากมีคุณภาพชีวิตให้ดีขึ้น ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ