เรื่องมีอยู่ว่าผมคบกับแฟนมา 4 ปี อยู่ห้องเดียวกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเวลา ไปดูหนังฟังเพลง กินข้าว แม้กระทั่งไปเรียนหนังสือก็ไปเรียนด้วยกันตลอด ซึ่งผมรักเขามาก ถึงขั้นผมไปพบเจอกับครอบครัวของแฟนว่าผมยืนยันที่จะรักคนนี้จะดูแลคนนี้ไม่ทำให้ครอบครัวเขาผิดหวัง แต่เขาและเพื่อนเขากลับมองว่าผมไม่ค่อยแสดงออกว่าเขาสำคัญไม่สนใจเขา แล้วเพื่อนก่บอกให้เลิกกัน อยู่มาวันนึงผมกลับจากบ้านเพื่อที่จะมาหาเขาเขากลับไม่อยากให้เรามาหา เขาดูตกใจเมื่อเห็นว่าเราจะไปหา พอผมไปหาเขาเสร็จผมได้แอบเปิดโทรสัพท์ของเขาที่คุยกับเพื่อนอีกคนหนึ่งซึ่งผมเห็นแล้วผมจุกมาก เจ็บมากแบบสุดๆ แฟนผมได้แอบหาคู่ผ่านแอปแอปหนึ่งซึ่งแอบคุยกันมาตั้งแต่ผมกลับบ้าน เขาบอกเขาเหงา ผมไม่ใส่ใจเขา ซึ่งเขาฟังเพื่อนเขาทุกอย่างเหมือนเขาไม่ได้มีผมในชีวิตเลยที่ผ่านๆมา และเพื่อนก็บอกว่าให้เลิกกับผมซะ 3 วันมันเติมเต็มมากกว่า 4 ปี บอกเลิกมันแล้วให้มันกลับบ้านไป ผมที่เห็นแบบนั้นน้ำตาแตกครับ ตอนนั้นความรุ้สึกคือไม่มีไรแล้ว ก็ทะเลาะกันจนถึงตี 5 ผมก็ขอให้เธอกลับมาผมจะทำทุกอย่าง ทำให้เหมือนตอนแรกๆ ผมยอมทุกอย่าง ผมพยายามง้อพยายามที่จะทำให้เธอกลับมาสุดความสามารถของผม แต่มันก็ไม่ได้ผลครับ เหมือนใจเขาถูกสกิดไปแล้วเหมือนมีอะไรมาดึงใจเขาไป และเขาเป็นคนเชื่อคนง่ายครับ ฟังทุกอย่างที่เพื่อนบอก บอกว่าผมแอบไปคุยกับคนคุยเก่า ซึ่งผมไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย ตลอดที่ผมคบกับเขามาผมไม่คิดที่จะเผื่อใจให้ใครอีกเพราะผมรักเขามากจริงๆ และเขาก็คือแฟนคนแรกของผมผมคบกับเขาตั้งแต่ปี 1 ถึง ปี 4 พอมาวันนี้เลิกกันมันทำให้ผมเจ็บมากเพราะผมไม่เคยรุ้เลยว่าเวลาเลิกกันมันเป็นยังไง ทุกๆวันนี้เขาก็วนอยู่ในหัวผม ผมลืมเขาไม่ได้เลยครับ ต่อให้เขามีคนอื่นไปแล้ว ผมขอโอกาศเขาเขาบอกไปอยากกลับไปอยากลับไปก็เหมือนเดิม ช่วงๆคบกันแรกๆ เขาเป็นคนขี้หึงมากด้วยครับ ขนาดเพื่อนผมยังหึงเลย ผมไม่ได้คุยแม้กระทั่งเพื่อนที่เรียนด้วยกันมา ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ ผมลืมเขาไม่ได้จริงๆ ผมยังรักเขา ใครอ่านแล้วงงขอโทษด้วยน่ะครับพึ่งหัดตั้งกระทู้