สวัสดีค่ะหนูอายุ19 หนูจะเล่าว่าหนูเรียนจบ ม.ต้นไปต่ออาชีวะ ปวช1  เรียนได้1ปี แล้วดร็อปออกมาทำงาน เพราะทางบ้านไม่มีเงินส่งเรียน บ้านจริงๆอยู่บ้านนอก หนูเข้ามาทำงานกับแฟนในเมืองพอเริ่มจะเก็บเงินได้ ทางบ้านดันมีปัญหาเรากับแฟนก็โอนเงินไปให้ ทำงานมาได้อีก2เดือน ทางบ้านก็มีปัญหาอีก ตอนนี้ไกล้จะเปิดเทอมแล้ว ตอนนี้หนูได้ประสบการณ์จากการทำงานเยอะมาก ตื่นมาไม่มีไรให้กิน ตื่นเช้าไปทำงาน ไปสายโดนด่า เราป่วยขอลาก็ไม่ได้ หนูเหนื่อยมากเลย ไม่อยากโตเป็นผู้ใหญ่เลย ถ้าหนูจะเรียนต่อ หนูต้องไปเรียน ปวช อีก2ปี มันมีแวปหนึ่งเข้ามาในหัวว่าเรียนผู้ช่วยพยาบาล เรียนแค่6เดือน จบ ทางโรงเรียนหางานให้ทำ แล้วมันสามารถผ่อนจ่ายค่าเทอมได้เดือนละ5000พอหนูเอาเรื่องนี้ปรึกษาแฟน แฟนบอกโอเคได้เดียวส่งเรียนเอง หนูกับแฟนคุยเรื่องนี้มาสักพักแล้วค่ะ หนูว่าหนูจะไปสมัครวันศุกร์ที่จะถึงนี้ แต่เรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น คือแฟนหนูจะได้ทำงาน อาทิตย์ละ4วันเท่านั้น เพราะทางบริษัทไม่ค่อยมีงานเพราะเป็นช่วงโควิด (แฟนหนูมีรายได้ต่อวัน500บาท) เดือนหนึ่งจะได้16วัน เดือนหนึ่งแฟนหนูจะมีรายได้8000 มันคงไม่พอสำหรับค่าเทอมและค่าใช้จ่ายแน่นอน ไหนจะแฟนเราอีก ตอนนี้มีเงินเก็บอยู่3000 (หนูขอบอกก่อนนะคะว่าที่บ้านมีปัญหาคือ ทางครอบครัวหนูไม่มีสัญชาติไทยค่ะ แล้วจะทำบัตรพื้นที่สูงต้องใช้เงินทำเยอะมาก ที่หนูกับแฟนโอนไปทั้งหมดประมาณ35000 แต่ค่าบัตรพื้นที่สูง65000บาทต่อคน ตอนนี้พี่สาวหนูทำแล้ว หนูยังไม่ได้ทำ มีพาสปอร์ตต่างด้าวอะค่ะ)หนูควรทำไงดีคะ เรียนต่อ ปวชอีก2ปีกับออกมาทำงานเลย น้อยใจตัวเองเหมือนกันในขณะที่เรากำลังทำงาน เพื่อนเราได้นั่งเรียนครบแก๊งค์ ก็อย่างว่าแหละคนเราเลือกเกิดไม่ได้ เฮ้อ เหนื่อยจัง ท้อมาก ร้องไห้เกือบทุกคืน😔🥺😭