ทำไงดี จะเอาตัวเองไปอยู่จุดไหน มีแฟนแล้วคบกันก็นาน 5-6ปีแล้ว อายุ25 ยังไม่ได่แต่งงาน จัดการกับนิสัยตัวเองไม่ได้ใครเข้ามาคุยด้วยตรงสเปคหน่อยรู้สึกไปกับเขาเร็วมาก รู้ว่ามาอ่อยไม่จริงจังนี่ก็รู้!! แต่ใจมันง่ายความรู้สึกก็คือชอบจริงจังแล้วอะโดนเทมาก็เศร้าไม่ถึงอาทิตย์ กลับมารักแฟนเหมือนเดิมเป็นแบบนี้ตลอด
อารมณ์แบบใจไม่ปิดนะเปิดตลอดแต่ก็ไม่ละเลยแฟน ความซัพพอร์ต ความทุ่มเท ความใส่ใจ ไม่ตกไม่ขาด แต่ความรู้สึกหวั่นไหวกับคนที่เราอยากได้แล้วเขาเล่นด้วยงี้มันมีมาตลอดเป็นคนเบื่อง่ายด้วยรู้ตัวเองนะ รู้ว่าผิด แต่มันห้ามความรู้สึกไม่ได้จริงๆ รู้สึกผิดกับแฟนอยากจะเลิกเพราะความรู้สึกของเราไม่มั่นคง ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นแฟนที่รักเดียวใจเดียวได้ เราต้องอยู่คนเดียวใช่มั้ย
เราเช็คดูตัวเองเรารู้สึกว่าเราเป็นผู้หญิงที่ไม่ดี ขี้เบื่อ ใจง่าย หวั่นไหวง่าย ร่าน
ความคิด1คิดมาในหัวตลอดถ้ายังไม่ได้แต่งงานเราสามารถเลือกคนที่ใช่และเหมาะกับเราได้ตลอดทำไมถึงคิดแบบนี้ทั้งๆที่มีแฟนแล้วก็ไม่รู้ เราหยุดที่เขาไม่ได้ ถามว่ารักแฟนใหม่ก็พูดไม่ได้เต็มปากเพราะถ้ารักก็ต้องซื่อสัตย์ไม่รักก็ไม่ใช่ เราเห็นแก่ตัวใช่มั้ย
การที่เราเป็นผู้หญิงที่ไปไหนมาไหนคนเดียวได้ ส่วนมากจะซัพพอร์ตแฟนมากกว่า เรามีการงานที่มั่นคงกว่าแฟน ฐานะทางบ้านที่ดีกว่า ส่วนใหญ่เราจะเป็นคนที่ช่วยเหลือแฟนตลอด ไม่ว่าจะเงินค่าอาหารที่ส่วนมากเราเป็นคนออก / ไม่ว่าจะไปเที่ยวที่เราออกเงินเยอะกว่า / ไปธุระที่เราใช่รถของเราไปส่ง/ ค่าหอที่แฟนอยู่แต่เราออกเงินคนละครึ่งไปหาแค่เสาร์-อาทิตย์ เสื้อผ้าที่เราซื้อให้ใส่เพราะเขาบ่นไม่มึเงินซื้อ เป็นเพราะแบบนี้รึป่าวเราเลยไม่พยายามรักษาความรัก อยู่ก็ได้เลิกก็ดี จะเลิกเขาก็ไม่ได้ผิดมันผิดที่เราใจง่ายเอง สรุปแล้วเราจะจัดการนิสัยของเรายังไง?? หรือไม่สมควรมีใคร??
เราควรทำยังไงกับตัวเองดีเป็นคนอ่อนไหวง่ายมากใจง่ายขี้เบื่อ
อารมณ์แบบใจไม่ปิดนะเปิดตลอดแต่ก็ไม่ละเลยแฟน ความซัพพอร์ต ความทุ่มเท ความใส่ใจ ไม่ตกไม่ขาด แต่ความรู้สึกหวั่นไหวกับคนที่เราอยากได้แล้วเขาเล่นด้วยงี้มันมีมาตลอดเป็นคนเบื่อง่ายด้วยรู้ตัวเองนะ รู้ว่าผิด แต่มันห้ามความรู้สึกไม่ได้จริงๆ รู้สึกผิดกับแฟนอยากจะเลิกเพราะความรู้สึกของเราไม่มั่นคง ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นแฟนที่รักเดียวใจเดียวได้ เราต้องอยู่คนเดียวใช่มั้ย
เราเช็คดูตัวเองเรารู้สึกว่าเราเป็นผู้หญิงที่ไม่ดี ขี้เบื่อ ใจง่าย หวั่นไหวง่าย ร่าน
ความคิด1คิดมาในหัวตลอดถ้ายังไม่ได้แต่งงานเราสามารถเลือกคนที่ใช่และเหมาะกับเราได้ตลอดทำไมถึงคิดแบบนี้ทั้งๆที่มีแฟนแล้วก็ไม่รู้ เราหยุดที่เขาไม่ได้ ถามว่ารักแฟนใหม่ก็พูดไม่ได้เต็มปากเพราะถ้ารักก็ต้องซื่อสัตย์ไม่รักก็ไม่ใช่ เราเห็นแก่ตัวใช่มั้ย
การที่เราเป็นผู้หญิงที่ไปไหนมาไหนคนเดียวได้ ส่วนมากจะซัพพอร์ตแฟนมากกว่า เรามีการงานที่มั่นคงกว่าแฟน ฐานะทางบ้านที่ดีกว่า ส่วนใหญ่เราจะเป็นคนที่ช่วยเหลือแฟนตลอด ไม่ว่าจะเงินค่าอาหารที่ส่วนมากเราเป็นคนออก / ไม่ว่าจะไปเที่ยวที่เราออกเงินเยอะกว่า / ไปธุระที่เราใช่รถของเราไปส่ง/ ค่าหอที่แฟนอยู่แต่เราออกเงินคนละครึ่งไปหาแค่เสาร์-อาทิตย์ เสื้อผ้าที่เราซื้อให้ใส่เพราะเขาบ่นไม่มึเงินซื้อ เป็นเพราะแบบนี้รึป่าวเราเลยไม่พยายามรักษาความรัก อยู่ก็ได้เลิกก็ดี จะเลิกเขาก็ไม่ได้ผิดมันผิดที่เราใจง่ายเอง สรุปแล้วเราจะจัดการนิสัยของเรายังไง?? หรือไม่สมควรมีใคร??